Fálkinn - 07.11.1962, Síða 4

íð & heyrt
Hún kemur ykkur áreiðanlega spánskt fyrir sjónir þessi mynd.
En ein af dansmeyjum í kafara-ballett gekk í það heilaga fyrir
skömmu. Þegar ljósmyndarinn ætlaði að taka mynd af brúðhjón-
unum, þyrptust dansmeyjarnar að og röðuðu sér upp til beggja
hliða. Auðvitað birtist svo myndin í öllum blöðum.
Ráðsnilld
Búktalarinn hafði ekkert að gera og var félaus að kalla. En
hann var slunginn og sniðugur. Hann notaði síðasta tíukrónuseðil-
inn til þess að kaupa sér hund. Og með hundinn undir hendinni
fór hann inn á næsta veitingahús. Hann kippti þjóninum út í horn
og sagði:
— Ég á ekkert þessa stundina annað en þennan hund, sem talar.
Vilduð þér kaupa hann fyrir 100 krónur?
— Hvað eigið þér við, — hund, sem talar? spurði þjónninn
forviða.
Búktalarinn sýndi nú íþrótt sína og svo virtist, sem hundur-
inn talaði:
— Víst get ég talað. Ég get sagt eitt og annað um matinn hér.
Hann er hræðilegur. Ég hef sosum verið hérna fyrr.
Þjónninn klóraði sér í hnakkanum alveg forviða. Búktalarinn
brosti til hundsins, en sagði síðan við þjóninn:
— Mér Þykir leitt að þurfa að skilja við þennan hund. En ég
þarf að fá peningana. Hvað segið þér?
— Ja, 100 krónur er of mikið fyrir hann, jafnvel þótt hann
tali. Hér eru 50 krónur. Og þjónninn fór ofan í veskið sitt.
Búktalarinn þjarkaði ekkert. Hann tók við peningunum og
muldraði:
— Þakka yður fyrir. Að svo mæltu, skundaði hann til dyra.
Þegar búktalarinn tók í hurðarhúninn, hrópaði hundurinn á
eftir honum:
— Nújá, svo ég er aðeins 50 króna virði eða hvað. Eftir þetta
segi ég ekki orð framar, svo lengi sem ég dreg andann.
Og hundurinn stóð vitanlega við orð sín.
Kynleg lög
í New York fylki í Bandaríkjunum hefur verið ákveðið að
hefja gagngera endurskoðun á gömlum lögum og afnema ýmis laga-
ákvæði, sem enn þá standa óhögguð í lagasafninu. Hér eru nokkur
sýnishorn af þessum lögum:
Það er bannað að selja límonaði í mjólkurflöskum.
Það er bannað að láta asna sofa í baðkarinu sínu.
Það er bannað að hafa með sér eða reyna að selja spil í grennd
við herbúðir.
Það er bannað að skjóta héra úr sporvögnum eða öðrum opin-
berum farartækjum.
Það er bannað að ganga með matskeið í vasanum á götum úti.
Ung stúlka í Bremen í Þýzkalandi ætlaði fyrir nokkrum árum
að fá sér ný og falleg nærföt. Fór hún því í verzlun, sem seldi m. a.
vörur frá setuliðum hernámsliðanna. Varla hafði hún mátað nær-
fötin og bundið öll bönd og fest allar smellur en hún fór að skelli-
hlæja. Á nærbuxunum stóð nefnilega: „Teljið upp að tíu, áður en
þér losið um snúruna.“ Afgreiðslustúlkan roðnaði og sagði, að
nærfötin hefðu verið saumuð úr gömlu fallhlífasilki.
Skömmu eftir að
sir Winston Churchill
hafði gengið í Frjáls-
lynda flokkinn, bauð
hann ungri og hvat-
skeytlegri stúlku til
málsverðar. Stúlkan
leit á hann með daðurs
fullu augnaráði, á með-
an á máltíðinni stóð, og ávarpaði hann síðan:
— Það er einkum tvennt, sem mér fellur
ekki í fari yðar, hr. Churchill.
— Og hvað er það?
— Nýja pólitíkin yðar og yfirvaraskegg
það, sem þér berið.
— Kæra ungfrú, svaraði Churchill hæ-
versklega, þér skuluð ekki hafa áhyggjur af
því. Hvorugt munuð þér sennilega komast í
nána snertingu við.
★
í París er margt að
sjá í aðalstöðvum
UNESCO fyrir for-
vitinn ferðalang. Eitt
af því, sem mesta
athygli vekur venju-
lega er gríðarstórt
veggmálverk eftir Pi-
casso. Allir sem sjá
málverkið, spyrja um
hvað myndin sé.
Nokkrir hafa álitið,
að þetta væri mynd
af baðströnd við miðjarðarhafið. Aðrir hafa
sagt, að myndin táknaði bardagann milli góðs
og ills og enn aðrir hafa látið í ljós þá skoðun
sína, að myndin sýndi flug Ikarosar til sólar-
innar og fall hans til jarðar eftir að vængir
hans höfðu brunnið.
Listfræðingur nokkur áleit, að bezt væri
að spyrja listamanninn sjálfan, en það bar
ekki mikinn árangur, því að málarinn svar-
aði:
— Það eru nokkuð mörg ár síðan ég málaði
þessa mynd og reyndar hef ég alveg gleymt,
hvað hún átti að tákna.
★
Á meðan á sjálfstæðisbaráttunni stóð, var
Eamon de Valera oftar en einu sinni fangels-
aður fyrir skoðanir sínar, einkum er hann
var að láta þær í ljós opinberlega. Bretar
gátu samt aldrei þaggað niður í honum, því
að jafnskjótt og hann var látinn laus, hóf
hann áróðurinn af enn meiri krafti en fyrr.
Eitt sinn var de Valera tekinn fastur, þegar
hann var að halda ræðu. Hann fékk árs-
fangelsi. Þegar hann var laus, hélt hann
þegar á sama stað og byrjaði að halda ræðu
fyrir sömu áheyrendum og fyrir ári. Áður en
hann byrjaði aðalræðuna, sagði hann:
— Eins og ég var að segja, þegar ég var
tekinn.
★
4
FÁLKINN