Fálkinn - 07.11.1962, Síða 5

úrklippusafnið
Sendið okkur spaugilegar
klausur, sem þér rekizt á í
blöðum og tímaritum. Þér
fáið blaðið, sem klausa yðar
birtist í, sent ókeypis heim.
aldrj. Aðrar premviliur í grein-
inni voru svo mii;lar og margvis-
legar að ekki tekur þvi aö telja
þ»r upp, 'm viðkomatwíí nru beðn
ír velvirðingar, 1
Alþýðublaðið 2. okt. ’62.
Sendandi: J. Ó. Sæm.
i árekstri
i P E S SI mynd var tekin á
fimmtuilag í víkunni, sem
ieiö, mnrri Wilniington í
Massachusetts, er 2S hílar
lentu í árekstri. Þoka var á,
er áreksturinn varð, og rakst
hver billínn á annan, un/
allt var komið í óefni. Sex
^yoru fluttir í sjúkrahús. —
Shcmur'Sagur Tyrir vatrýgg-
ingafélögin!
Morgunblaðið 10 okt. ’62.
Sendandi: Sig. Ragnarsson.
„79 af stöðinni“
í nmsynd vifr dgætar undirtektir
Morgunbl. 13. okt. ’62. Sendandi: Svanhvít Ásta
K.F.O.K. ad. Pundur í kvöld kl. 8.30. Sóra Bjarni *Júnsson vigsiubiskup tal- ar. B»ðut»fni: A leiðinni til Ven- uaar. Ail*t kvenfólf volkomið: Wiily Jíreinholls: VAMDINX AD VIÍRA PAPPI. Andrés Björnsson, þýddi. Bóku- útfiáfan I’róöi.
Morgunbl. 11. okt. ’62. Sendandi: Hörður Bergmann Dagur 10. okt. ’62. Sendandi: Jón B. Pétursson.
Vfða er*po ttur brotinn
Vikublaðlö Fálkinn gerir það sér
<i icsendum tii gamans aö biría
ýniis skringílofihcit, .cm birtast í
öðrum blöðum og nefnist úr-
ktiopusafnið.
Vísir getur nú ekk: stillt sig Um,
að benda 1'áiUauum á nokkrar peii
ur, sem hefir verið að finna á síð-
um hans a5 undanförnu. f blaðinu
(>, júni er eftirfarandi áð finna n
$ stðu:
. .Mörgum dettur ýmsar sagn-
ir í hug . . •“
j grein um Indland segir m.a.:
,.í þeím iöndum hafa fáír menn
dvalizt, enda þðtt nokkrir hafi ferð
azt þar um ..
Loks er svo þetta á bls. 4 i blað
inu 15. ágúst:
.....Listmálariun komst lifs af,
en liggur stöðugt veikur í villu
siijni. Meðan hann lá þar veikur, '
sýndi Picas.ýo hontim vináttu sína
í verki...“ *
Vísir 20. okt. ’62.
Við þökkum Vísi kærlega fyrir hjálpina, enda hefur Vísir
hjálpað okkur allra blaða bezt með þennan þátt, því að
án hinna 40 úrklippna, sem birzt hafa hér úr því blaði hefði
þátturinn aldrei orðið nema svipur hjá sjón.
IVIódelin
í samkvæminu ræddu menn
um nytsemi menntunar. Bezt
er að læra af bók, sagði einn,
Predikarinn og púkinn
Það er hainingja
Ji að vera vel kvæntur.
Það er eiginmaður-
inn bara, þegar frúin
er ekki heima.
en annar kvað menn mundu
læra mest af eigin reynslu.
Læknir var staddur þarna og
var hann því sammála, að
menn lærðu mest af eigin
reynslu, kvaðst hann hafa
lært mikið meira af því að
stunda sjúklinga sína en af
margra ára setu í háskóla.
— Þessu get ég vel trúað,
læknir sæll, sagði bifvéla-
virkinn, sem einnig hafði sitt-
hvað að leggja til málanna.
— En það er mun auðveld-
ara fyrir yður til dæmis en
mig að læra af reynslunni,
þér þurfið jú aðeins að þekkja
tvö módel.
Heilsufarið
Þeir voru f jórir á sömu stof-
unni í sjúkrahúsinu og allir
voru þeir það hressir að þeir
gátu spilað. Eitt kvöld voru
þeir niðursokknir í póker,
þegar hjúkan kom inn.
— Nú verður Tómas að
leggja sig, svo ég geti mælt
hann, sagði hjúkan og brosti.
Tómas bar sig aumlega.
Hjúkan leit á spilin hans og
sagði svo:
— Það er bezt að bíða í
nokkrar mínútur. Það væri
ekki vel gert af mér að trufla
ykkur núna, þegar Tómas er
með fjóra ása.
Tómas stóð upp frá spil-
unum.
Framsýnin
Hann var mjög ríkur, en
nízkur og hann var vanur að
segja: —- Ef þér hafið einn
þjón, er allt saman gert, ef
þeir eru tveir, er allt hálf-
klárað, en ef þér haldið þrjá
þjóna, verðið þér að gera allt
sjálfur.
Iðrunin
Þau komu seint um kvöld
í fæðingarheimilið. Hinn ungi
verðandi faðir hafði fylgt
elskunni sinni þangað.
— Ástin mín, sagði hann
kvíðinn, þegar þau stóðu fyrir
framan dyrnar — ertu nú
viss um, að þú sjáir ekkert
eftir þessu?
sá bezti
Franski leikarinn Georges Guetary segir
þessa sögu, en hún hefði auðvitaS hvergi get-
að gerzt nema í Frakklandi.
Síðla kvölds var prestur nokkur vakinn upp og beðinn
um að koma >til gamals bónda, sem var í þann veginn að
geispa golunni. Átti prestur að veita honum sakramentin.
Gerði prestur eins og hann var beðinn, en áður én hann
fór, sagði liann: — Það er mér undrunarefni, hvers vegna
þér senduð eftir mér. Ég minnist þess ekki að hafa séð yður
áður. Hafið þér ekki sóknarprest?
— Ojú, anzaði bóndakonan drýgindalega. — Okkur þykir
fjarskalega vænt um hann . . . og einmitt þess vegna vild-
um við ekki hætta á, að liann fengi taugaveiki.
VÍSMAKEPPIMI FALKANS
Enn er unnt að senda botna í keppnina. Við minn-
um fólk á fyrripartinn um slátrið, og væntum þess
fastlega, að lesendur verði búnir að botna, áður en
þeir matgírugustu eru famir að narta í jólahangi-
kjötið. Fyrripartur sá hljóðaði svo:
Mörva slátur merginn Ijær
meyjarþroskann eykur.
DOIVIIMI
Sá maður, sem eitt
sinn fellur á hné fyrir
stúlku, verður aldrei
þess megnugur að
standa á eigin fótuin.
Menningin
Rósita, vinkona okkar, var
fyrir skömmu erlendis og
skoðaði þar fornminjasafn.
Meðal annars sá hún múmíu.
— F. K. nr. 2500, sagði hún.
hvað þýðir það?
Stallsystir hennar svaraði:
— Það er númerið á bíln-
um, sem keyrði yfir hana.
Atvinnuvegirnir
Nú, já, ætlar pabbi þinn að
fara að baka, sagði afgreiðslu-
stúlkan í Náttúrulækninga-
búðinni, þegar vesalings dreng-
urinn kom og keypti 6 kg af
sykri og 600 g af geri.
FALKINN
5