Fálkinn - 07.11.1962, Qupperneq 9

inn sem lauk 3:1 fyrir okkur, en seinni
hálfleik spilaði hann úti og breytti
stöðunni. — Þeir unnu með tveggja
marka mun. — Árið eftir lék ég svo
með í þessu móti ásamt Dagbjarti
Hannessyni, en þeir voru eitthvað að
fetta fingur út í að við værum of ungir.
— Árið 1946 tókuð þið svo þátt í
meistaraflokkskeppninni?
— Já og höfum verið þar síðan.
— Þú hefur þá spilað á móti Akra-
nesliðinu þegar þú varst með Fram?
— Já þau árin. Fyrst fannst mér það
nokkuð óviðkunnanlegt, en núna sé ég
ekkert eftir því. Þeim þótti þetta skrítið
uppfrá að ég skyldi vera að þessu og
kölluðu það þroskaleysi. í mínum aug-
um hefur það aldrei verið þroskaleysi
að keppa í íþróttum við nokkurn mann.
— Hefur þú lagt stund á handbolta?
— Já bæði á Akranesi og svo eins
hér, þegar ég var með Fram, en ég
held það sé mjög óheppilegt og sér-
staklega fyrir markmann. Ég ráðlegg
þeim eindregið sem eru í knattspyrnu
að fást ekkert við handboltann.
— Hvenær varst þú fyrst valinn í
landsliðið?
— Árið 1946 var ég varamaður í lið-
inu gegn Dönum. Ég var þá enn á Skag-
anum og fékk ekki að spila neinn leik
við Danina, því sem Skagamaður
komst ég ekki í Reykjavíkurúrvalið.
Mér eru þessir leikir minnisstæðir fyrir
eitt. Þegar. Danir unnu landsliðið 3:0
sögðu blöðin. að þrek- og úthaldsleysi
hefði einkennt leik íslendinganna, en
fjórum eða fimm dögum seinna þegar
Úrvalið vinnur, þá segja þau, að land-
inn hafi borið af með þrek og úthald.
Þó hafði engin æfing verið milli þess-
ara leikja. Svona getur þetta verið.
— Og svo lá leiðin suður í Fram?
— Já ég fór suður til að læra húsa-
málun, en áður en það mátti verða,
gekk ég undir læknisaðgerð á Landa-
koti, var skorinn burtu liðþófi og þegar
ég hafði náð mér hófust æfingarnar
með Fram.
— Hvað kom til að þú gekkst í Fram?
— Ég kynntist þeim fyrr en í hinum
félögunum og þetta kom eiginlega af
sjálfu sér. Fyrsti leikur minn með Fram
var gegn ensku liði sem hingað kom
og hét Qeens Park Rangers. Mér er það
minnisstætt við þennan leik, að mér
tókst að skora það eina mark sem sett
var hér hjá liðinu. Þetta ár vann Fram
íslandsmótið og ég varð íslandsmeist-
ari í fyrsta sinn. Síðan hafa liðið fimmt-
án ár þar til Fram tókst að vinna þetta
mót aftur. Á þessum fjórum árum sem
ég var með Fram held ég, að við höfum
unnið Reykjavíkurmótið þrisvar. Eitt
mótið man ég, að við unnum með tólf
mörkum gegn einu.
— Á þessum árum lékstu stöðu
hægri útherja.?
— Nei aðeins í landsl. 1947 við Norð-
menn. í landsleiknum við Finna 1948
var ég innherji. Þá skoraði ég mitt
fyrsta mark eða mörk í landsleik því
þau voru tvö.
— Hvernig er að gera mark? Er það
ekki skemmtiieg tilfinning?
— Það er nú nokkuð misjafnt eftir
þvi hvers eðlis markið er. Það er lítið
gaman að gera klúðursmark, en það
sem kallað er hreint mark, það er
skemmtileg tilfinning og hápunktur í
leik hjá framspilurum. Skemmtilegustu
mörkin eru fyrsta markið, sem sett er
í leik. Það verkar mjög örvandi á mann,
eða mark sem jafnar leik, að maður
nú ekki tali um sigurmark. Það er mjög
mikið atriði að vera fyrri til að skora
því þægilegra er að halda forskoti held-
ur en vinna það upp. í þessu sambandi
man ég eftir einum leik í íslandsmót-
inu 1951 gegn Val. Valsmenn léku mjög
vel og sterkt enda höfðu þeir yfir í
hálfleik tvö mörk. Þetta tókst okkur
að vinna upp í seinni hálfleiknum og
höfðum í leikslok einu betur, en það
var mjög erfitt.
— Hvenær fórst þú fyrst utan til
keppni?
— Það var árið 1949, þá með K. R.
þótt ólíklegt megi virðast. K. R. fór
9
FALKIK'M