Fálkinn - 07.11.1962, Blaðsíða 32

numið sem keppnismaður. Ég man, að
þegar um það var rætt að veita honum
keppnisleyfi héldum við á Akranesi
fund um málið og gerðum þar sam-
þykkt á þá leið, að honum yrði ekki
veitt keppnisleyfi. heldur yrðu hans
hæfileikar notaðir á annan hátt við
uppbyggingu knattspyrnunnar hér. Al-
bert var þjálfari á Akranesi 1947 og þar
voru allir mjög hrifnir af honum sem
þjálfara. En þessi samþykkt kom víst
hvergi fram. Hún hefur sennilega lent
í einhverri bréfakörfunni.
— Hvað um framtíð knattspyrnunn-
ar hér?
— Ef knattspyrnan á að lagast frá
því sem nú er þarf að lagfæra margt.
Það er leiðinlegt að standa í þessu ár
eftir ár og sjá litla sem enga framför.
Hér á landi er nú að mínum dómi meiri
og betri efniviður en nokkru sinni fyrr,
en það er ekki allt komið með því. Það
koma fram margir efnilegir menn sem
mikils má vænta af en það er oft eins
og þeir verði ekki meira, margir hverfa
alveg. Það heltast svo margir úr lest-
inni vegna þess að það er annað sem
glepur. Ég hef áður sagt að það sé
mjög athyglisvert hversu margir af
okkar beztu spilurum komu fram þeg-
ar um atvinnuleysi var að ræða. En
vonandi tekst að finna einhverja lausn
á þessu máli.
— Ert þú að hætta knattspyrnunni?
— Ég ætlaði aldrei að spila í sumar
sem leið, en þetta fór nú samt svo að
ég varð með. Upphaflega var ætlunin
sú að taka það rólega þetta árið en vera
svo með næsta ár. Mig langar til að
vera eitt ár enn. Eitt ár í góðri þjálfun.
Or.
Óhæfa
Framhald af bls. 13.
taka fyrir svona platheimsókn. Hvorugt
okkar fór inn til mömmu strax. Pabbi
bjó til mat og gaf mér að borða. Svo
fór hann inn til mömmu en hún lét
sem hún svæfi. Þegar ég fór að sofa
um kvöldið sat pabbi enn fram í stofu
og hlustaði á útvarpið. Hún lá kyrr og
bærði ekki á sér, svo ég háttaði án
þess að tala við hana. Ég heyrði þegar
pabbi kom inn og háttaði þá byi’jaði
mamma að gráta, „af hverju ertu svona
vondur við mig Tryggvi?“ spurði hún.
„Þú ættir að vera vaxin upp úr því að
láta eins og þú lést í dag“, sagði pabbi.
„Já, en ég er veik“ sagði mamma. „Þú
ert ekkert veik þegar þú vilt gera eitt-
hvað sem þig langar til að gera“, sagði
pabbi þá. „Það er ekki satt“ grét
mamma. „Af hverju sagði læknirinn
þá áðan að ekkert væri að þér“. „Ég bað
þig ekki um að hringja á lækni“, sagði
mamma. „Ef þú værir eitthvað veik
núna, hefði hann samt fundið það“. „Já
en læknirinn minn segir að ég sé veik“,
mótmælti mamma. „Ég hef aldrei heyrt
hann segja það“, sagði pabbi svo stutt-
ur í spuna að ég þorði ekki að láta á
mér kræla. Þá reis mamma upp og hélt
yfir honum hrókaræðu um alla hennar
sjúkdóma og hvað læknirinn segði að
hún þyldi ekki og mætti ekki gera. Ég
sofnaði á meðan því ég hef heyrt þessa
sömu sögu svo oft áður og pabbi líka
að ég held að hann hafi sofnað líka.
Um morguninn fórum við pabbi á fætur
eins og venjulega á sunnudögum, hún
var miklu hressari þá og þáði kaffi hjá
pabba meðan hún las morgunblaðið. Svo
bjó pabbi til matinn, en það gerir hann
alltaf á sunnudögum, því mamma segir
að það séu einu dagarnir sem hún á
frí, þá verði hún að njóta þeirra reglu-
lega vel. Eftir matinn fór hún á fætur
og vildi fara í fimm bíó með okkur
pabba. En pabbi sagðist vilja vera heima
og hvíla sig, hann væri svo eftir sig
eftir ferðina í gær. Og mamma varð
svo undrandi að hún mátti ekki mæla,
ég hugsa að það sé í fyrsta skipti sem
hann hefur nefnt það við hana að hann
þyrfti að hvíla sig, eða hann vildi ekki
koma í bíó með henni. Hins vegar mátti
hún taka bílinn og fara með mér á
honum. En mamma vildi það ekki og
var með fýlusvip allan daginn. Um
kvöldið sagði hún við pabba að honum
væri ekki nóg að eyðileggja laugardag-
inn fyrir henni heldur eyðilegði hann
alla helgina fyrir henni. Pabba var alveg
sama hvernig hún nöldraði í honum alla
vikuna, hann svaraði ekki nema hann
þyrfti og skipti sér ekkert af látunum
í henni. Mest bitnaði þetta á mér, því
ég verð alltaf að vera hjá henni, annars
sækir hún mig bara út. Pabbi var sann-
arlega þreyttur frá því í fyrra, þegar
hún hljóp frá honum og sagði að nú
væri það fyrir fullt og allt. Hún hefur
víst farið nokkrum sinnum frá honum
þegar ég var lítil, en aldrei fyrr síðan
ég man eftir mér. Nú fór hún á hótel
til þess að hafa það gott einu sinni á
ævinni. Ég varð að vera hjá Láru
frænku, hún er systir mömmu, og allt
öðruvísi en hún. Pabbi fór á hverju
kvöldi til mömmu og reyndi að fá hana
til að koma heim. Loks eftir 10 daga
kom hún, en varð að fá nýja kápu og
uppþvottavél, það var eina vélin sem
hún átti ekki. Svo varð hann að stjana
svo mikið við hana að hann hafði varla
svefnfrið á nóttunni. Ég veit það nú
bezt sjálf, því mamma vill nefnilega
að ég sofi inni hjá þeim af því að þá
er hægt að nota stofurnar bara fyrir
gesti. „Af því að við ætlum hvort sem
er ekki að eignast fleiri börn“, sagði
hún við pabba. En ég held að pabba
langi til að eignast fleiri börn en mig,
þó að hann tali aldrei um það við mig.
En hann er svo dæmalaust barngóður og
skemmtilegur og fer stundum í leiki við
krakkana hér í kring úti á leikvelli.
Heima megum við aldrei leika okkur
saman því þá er mömmu illt í höfðinu.
Ég sá Kristínu ekki nema á morgnana
því þá ók pabbi henni í vinnuna um leið
og hann fór sjálfur. Mamma sefur alltaf
á morgnana en ég fer alltaf á fætur um
leið og pabbi. Ég er vön að vakna svona
snemma frá því að ég var lítil, því þá
sváfum við pabbi ein í svefnherberginu,
svo að mamma gæti fengið svefnfrið á
nóttunni. Hún svaf þá í stofunni. Pabbi
talaði ekkert um það við mig að hann
keyrði Kristínu í vinnuna, þegar
mamma spurði mig hvort ég sæi Krist-
ínu nokkurn tíma, þá sagði ég ,.já,
þegar hún fer í vinnuna á morgnana".
Það var líka alveg satt. Um mánaðar-
mótin fór hún sjálf yfir og sagði henni
upp herberginu með mánaðar fyrirvara
Hún var búin að segja mér það áður.
Ég held að pabbi hafi vitað til hvers
hún fór en hann nefndi það ekki einu
orði. Hann var alltaf heima á kvöldin
en talaði ekki mikið við mömmu, hún
talaði þeim mun meira og sagði honum
aftur og aftur hvað hún hefði fórnað
mörgum árum fyrir hann. Og það beztu
árunum. Um næstu mánaðamót flutti
Kristín og pabbi hjálpaði henni að flytja
en kom sjálfur ekki aftur heim og
hefur ekki komið síðan. Mamma hefur
verið alveg koltjúlluð síðan og grætur
og öskrar til skiptis. Nú held ég að
hún sé eitthvað veik. Pabbi vill ekki
sjálfur tala við hana en lætur einhvern
mann, sem ég held að sé lögfræðingur
tala við hana fyrir hann. Hún vill ekki
Framh. á bls. 34