Fálkinn - 12.06.1963, Blaðsíða 8

\ Gísli J. Astþorsson . . c- >
I skrifar V
fyrir FÁLKANN —LJ—Lj—
Það segi ég satt: ég er strax farinn
að hlakka til. íslenska sjónvarpið er á
næsta leiti. Það verður skemmtilegasta
sjónvarp í heimi. Það má gera ráð fyrir
að það verði að minnsta kosti helmingi
skemmtilegra en útvarpið, og þá er
mikið sagt. íslenska útvarpið hefur frá
öndverðu verið skemmtiiegasta útvarp
í heimi; en sjón er sögu ríkari.
Ég veit ekki hvort ég hlakka meira
til að sjá kóngskomu í sjónvarpinu ell-
egar þáttinn hans Péturs Péturssonar.
Auðvitað er alltaf gaman að sjá lög-
reglustjórann með 47 hnappa á úthverf-
unni og guð má vita hve marga á inn-
hverfunni. En síðasta atriðið í þættin-
um hans Péturs er líka stórkostlegt.
Ég á við símastríðið mikla, þegar Pétur
sendist kófsveittur milli símatólanna
með hálfa þjóðina á hælunum, uns
Sigga Páls á Suðureyri nær á honum
tangarhaldi;
„Halló!“
„J á!“
„Er það útvarpið?“
„Já!“
,,Ég er hérna með svörin.“
„Já!“
„Á ég að lesá?“
„Já!“
„Abraham Lincoln.“
„Já!“
„ísak Jónsson.“
„Já!“
„Gúgú:“
„Já!“
„Fífl.“
„Já!“
,,Asni.“
„Já!“
„Þverhaus.“
„Já!“
,,Vindhani.“
„Já!“
„Rotta.“
„Já!“
Og eftir þessar trakteringar þakkar
Pétur kærlega fyrir sig.
Það er vitanlega meira umstang í
kringum kónginn. Pólarnir eru málaðir
grænir. Rennuhattar hækka í verði.
Óður múgur ryðst út á flugvöll. Borg-
arstjórinn biður um morgunkjólinn.
Yfirþjónninn á Borginni fær orðu.
Sparibílstjóri forsetans fer á dönsku-
námskeið. Kona borgarstjórans fer að
hlæja (hann er kominn í morgunkjól-
inn). íbúar Pólanna eru málaðir grænir.
Svo birtist flugvélin úti við sjón-
deildarhringinn eins og gljáandi saum-
nál og kóngurinn stígur út úr henni eins
og gljáandi saumnál líka, og allt þetta
sjáum við í sjónvarpinu: annarsvegar
íslenzkan almúgalýð að springa af
hrifningu og hinsvegar íslenskan höfð-
ingjalýð að springa af vissri ástæðu.
Rauði dregillinn, sem kóngurinn á rétt
á, liggur eftir endilangri flugbrautinni,
og jafnskjótt og forsætisráðherrann sér
kónginn og kóngurinn sér forsætisráð-
FIN\R WÍHH MFÍ> FRU-W0T1A-
\<OMOR SEM GLSVMST VlEFOR
A$ F3ARLÆG-IA
herrann, þá taka þeir á rás eftir dregl-
inum, uns þeim lýstur saman nákvæm-
lega í miðju og láta pípuhattana taka
af sér höggið.
Allt þetta sjáum við. Kóngurinn og
forsætisráðherrann spígspora um dreg-
ilinn með hendur fyrir aftan bak, sér-
deilis kumpánalegir og kóngurinn er
áreiðanlega að reyta af sér brandara,
því allt í einu tekur forsætisráðherrann
viðbragð og grípur um magann og velt-
ist um af hlátri. Hann veltur satt að
segja allt undir hljómsveitarpallinn, svo
að lögreglustjóri verður að pjakka hann
út með kylfunni sinni. Þá er forsætis-
ráðherrann dustaður hátt og lágt og
pípuhatturinn settur á hausinn á hon-
um, og síðan stiga tignarmennirnir há-
tíðlega í bílana til þess að aka hátíð-
lega í bæinn; en þó ekki fyrr en for-
sætisráðherra hefur slitið sig af lög-
reglustjóranum og rekið upp syrpu af
æðislegum gólum, sem við sjónvarps-
notendur vitum að vísu að er fjórfalt
húrra fyrir kónginum en sem aumingja
kóngurinn lítur á sem enn eina sönnun
þess að hann hefði betur setið heima.
Ég hlakka sannarlega til að sjá kóngs-
komu í útvarpinu.
Sjónvarpstækni mun vera öllu flókn-
ari en útvarpstækni, en að mínu viti er
það bara betra: ég veit um fjölda karla
og kvenna, sem eiga eftir að verða
heimagangar í sjónvarpinu og sem
verða þúsund sinnum skemmtilegri á
8
FALKINN