Fálkinn - 12.06.1963, Blaðsíða 10

IL UÍIbiHÆ 'lCllSS
Ætí1
fllSf . A
aff. n
r 'lBPHIfcanniii

pppiíppr
SMÁSAGA
EFTIR COHRAD FROST
Ég var velefnuð ekkja, herra Jones,
og húsið, sem við búum í, er afar stórt.
Ég bý hér með dóttur minni og vinnu-
konunni. Mér finnst einhvern veginn
öruggara að vita af karlmanni í húsinu.
Frú Templer opnaði dyrnar á stóru,
skemmtilegu, næstum ríkmannlegu
herbergi, og þegar hún fór, andvarpaði
Jones ánægjulega, settist í einn af hæg-
indastólunum og kveikti sér í vindlingi.
Þetta leit vel út. Hér voru eins mikil
þægindi og á bezta gistihúsi, gegn lítilli
borgun. Auk frú Templer hafði hann
aðeins séð vinnukonuna, gamla, skorpna
kerlingu. Hann hafði ekki hitt dótturina
ennþá, og beið þess heldur ekki með
neinni eftirvæntingu. Hún líktist áreið-
anlega hinni stóru, grófgerðu móður
sinni, með ofþroskaðan barm og vott
af yfirskeggi. Hann var viss um að dótt-
irin væri gömul piparmey.
AUt hentaði þetta Jones jafn vel. Hann
hafði sínar eigin ástæður til að óska
þess að líf hans í framtíðinni mætti
verða þægilegt og kyrrlátt, án nokkurra
stórtíðinda. Það eina, sem hann beið
með eftirvæntingu, var miðdegisverð-
urinn. Og hann reyndist með afbrigð-
um góður. En koma ungfrúarinnar
Templer hafði þau áhrif, að honum
fannst maturinn verða að sandi í munni
sér. Hann varð svo hvumsa við kynn-
inguna, að hann naut ekki matarins.
Hann braut stöðugt heilann um, hvern-
ig svona grófgerður og drottnunargjam
kvenmaður hefði farið að því að eignast
svona blíðlega og yndislega dóttur.
10
Hann fann, að hann laðaðist að henni,
og honum gramdist það, því hann var
ekki vanur að láta konur hafa mikil
áhrif á sig.
Þegar kaffið var borið inn, stóð frú
Templer skyndilega á fætur.
— Ég verð því miður að fara og hvíla
mig, herra Jones, sagði hún brosandi.
— Það er hjartað, skiljið þér. Hún lyfti
glettnislega einum af feitum fingrum
sínum.
— Þessir hræðilegu læknar! Maður
neyðist til að hlýða þeim, hversu miklir
harðstjórar sem þeir annars eru.
Hann opnaði kurteislega dyrnar,
fann til léttis, er hann lokaði hurðinni
á eftir henni.
— Það er erfitt að ímynda sér nokk-
urn kúga mömmu, jafnvel, þó hann sé
læknir, sagði ungfrú Templer óvænt.
Þau tóku tal saman, og orð hennar
komu honum jafn mikið á óvart og út-
litið. Hún hét Súsan, og sagði honum í
óspurðum fréttum að hún væri þrjátíu
og tveggja ára gömul. Hún hallaði sér
aftur á bak í stólnum og horfði glettnis-
lega á hann.
— Jæja, svo þér eruð þá nýi leigj-
andinn okkar, sagði hún. — Ég vona
innilega að yður megi líða vel hér, og
að þér farið ekki allt of fljótt héðan.
Hann velti því fyrir sér, hvort hún
ætlaðist alltaf til að orð sin ofbyðu
fólki.
— Ég á bágt með að skilja, að nokk-
urn langi til að fara fljótt héðan, sagði
hann.
— Það langar kannski engan til þess,
en stundum þolir hjarta móður minnar
ekki að við höfum gest. Það fólst ein-
hver broddur í orðum hennar, og Jones
vissi ekki hvað hann átti að halda.
— Jæja, þá verð ég bara að treysta
því, að heilsa móður yðar fari batnandi.
— Það veltur allt á yður, sagði hún.
— Mettími, þolinmæði hennar er um
það bil ár. Það var þegar herra Lucroft
bjó hér. Hún andvarpaði. — Mamma
gerði sér miklar vonir um herra Lu-
croft.
— Ég skil ekki .... sagði Jones. En
hann skildi þetta fullkomlega og skelfd-
ist.
Hún horfði fast á hann andartak.
Ég er alltaf jafn undrandi yfir því,
hversu barnalegir karlmenn eru. Ég
ákvað að tala hreinskilningslega við
næsta leigjanda mömmu. Sjáið þér til,
herra Jones, mamma þráir að ég giftist.
Hún hefur erfiðað í fleiri ár. Þér eruð
annað og meira en leigjandi, — hún
vonar að þú sért tilvonandi tengdasonur
hennar.
Blá augu hennar virtu hann fyrir sér
með meðaumkunarblandinni glettni.
Hann gat ekki gert sér grein fyrir hvoru
þeirra hún vorkenndi, honum eða sér,
eða hversu djúpar rætur ertni hennar
átti. Hann virti hana ófeiminn fyrir sér
og komst að þeirri niðurstöðu að grann-
ur, fíngerður líkami hennar, skær húð-
in og vellöguðu hendurnar væru full-
komin að fegurð.
— Meðan majjnma heldur að þér séuð
FALKINN