Fálkinn - 12.06.1963, Blaðsíða 35

□TTD DG BRLJÐUR SÆKDNUNGSINS
Eðvald gat ekki valið sér betra tækifæri til árásar. Veiðimenn-
irnir voru svo uppteknir af bráðinni, að þeir tóku ekki eftir
neinu öðru. Hann hafði spennt bogann og lagt ör á streng. En
einmitt, þegar hann ætlaði að skjóta, kom veiðimaður á þeysi-
reið upp að honum og tjáði honum, að einn úr flokknum hefði
særst hættulega. Eðvald skipaði mönnunum að fara með mann-
inn til kastalans og láta lækninn sjá um hann. Var svo gert.
En þegar Eðvald leit aftur til þess staðar, sem Ottó hafði staðið
á, var hann horfinn. Ottö hafði fundizt sem nú væri tækifærið
að komast burtu. Eðvald krossbölvaði enn betur, ef hann hefði
vitað, hvernig ástatt var í kastalanum.
Veiðimennirnir tveir báru félaga sinn til veiðihallarinnar og
fóru síðan að leita að Danna, lækninum. Enda þótt þeir leituðu
alls staðar, gátu þeir ekki fundið hann. Ef til vill var hann
hjá húsbóndanum? Þeir börðu kurteislega að dyrum en enginn
svaraði. Þá opnuðu þeir og gengu inn. Þeir námu undrandi
staðar, þegar þeir sáu handverk Danna. „Þetta hlýtur að vera
ný læknisaðferð," sagði annar. Loks komu þeir sér saman um
að leysa greifann. Þá fékk greifinn málið og hótaði þeim refs-
ingu fyrir að hafa ekki leyst sig fljótar. Þeir skýrðu frá því
að þeir væru að leita að lækninum, en hefðu ekki enn fundið
hann. „Hann var ekki í herberginu sínu eða við rúm Karenar,"
bættu þeir við. Greifinn öskraði af reiði, þaut út úr herberginu
og niður stigann. „Til vopna,“ hrópaði hann „við vei’ðum að elta
flóttafólkið uppi.“
kt«?RíT I
H6N tOQNDta srupiQ
Eðvald vissi auðvitað ekkert um, hvað var að gerast í kastal-
anum, en hann flýtti sér á eftir Ottó. Hann kom auga á hann,
þar sem hann fikraði sig áfram í runnunum „Hann er að fara
brott af veiðisvæðinu," sagði Eðvald við sjálfan sig og velti
fyrir sér, hvað ungi maðurinn ætlaðist fyrir. Við enda skógarins
staðnæmdist Ottó og litaðist um. Hann hafði ekki tjóðrað
hest sinn á sama stað og hinir, því að hann hafði alltaf haft
flótta í huga. Eðvald sá fljótt að Ottó ætlaði að yfirgefa skóg-
inn og lagði ör á streng og skaut. En hann missti marks. Örin
flaug framhjá Ottó og kom i tré skammt frá honum.
FALKINN
35