Fálkinn - 18.11.1963, Síða 25

kið á sér
og var ósinkur á fé enda varð hann
mjög vinsæll í samkvæmislífinu
— allt þar til hann datt á bakið á
sér hið seinna sinni.
Það bar til með þeim hætti að
hann var með gleðskap heima hjá
sér á fimmtu hæð í fjölbýlishúsi.
Og þegar mikið fjör er komið í
partýið, fer Bogi vinur minn að
sýna loftfimleika og gengur eftir
svalarhandriðinu, með þeim afleið-
ingum, að hann datt niður — og
kemur á bakið.
Samkvæmt öllum reglum hefði
Bogi ekki átt að standa upp aftur
en hann er ólíkur flestum mönnum.
Að vísu stóð hann ekki strax upp
aftur heldur var fluttur á sjúkra-
hús, þar sem hann lá nokkra mán-
uði. Og þar átti seinni byltingin
sér stað. Hann komst í kynni við
einhvern söfnuð, eða söfnuðurinn
við hann, sem sagði honum að hann
hefði lifað synsamlegu líferni. Og
þar sem Bogi er skynsamur strák-
1 ur þá sá hann þetta strax í hendi
sér. Og þegar hann stóð upp aftur
af sjúkrabeðinu þá seldi hann
bílasöluna og sneri sér að málefnum
? safnaðarins.
Stundum hitti ég Boga á förnum
vegi og alltaf heldur hann yfir mér
smátölu vegna míns syndsamlega
lífernis. Og þetta samþykki ég allt
fúslega um leið og ég held heim —
mjög gætilega til þess að detta
ekki á bakið.
-•^K 1.....
Mér finnst nú að þú ættir að hrósa mér fvrir að koma
honum heim.
Ég hef enga trú á því að þú reddir þessu!
Ekki svona agalega mikla þingeysku, Fiddi!
A tarna er skemmtiieg o^ijun á hjónabandi... bara að
endirinn verði eins.
FÁLKINN 25