Ljósberinn - 01.06.1946, Blaðsíða 33

LJÓSBERINN
113
liugsun tók hann þó við þeim, þakkaði
innilega fyrir sig og hljóp í burtu.
Eg get ekki lýst því, hve hrærður ég
varð, þegar ég sá liann fara aftur til
gömlu konunnar og fá henni aurana, sem
ég gaf honum. Ég kallaði á liann, en nú
var það árangurslaust —, hann þaut í
hurtu eins liratt og liann gat og vildi
hvorki að sér yrði hrósað ná launað fyrir
góðverk sitt.
Pétur Bingó þýddi.
kaup kaups.
Siggi litli var sendur til bakarans til þess að' kaupa
60 aura-franskbrauö. Honum þótti brauðið, sem hann
fékk, léttara en vanalega og sagði því við bakarann:
„Eg held, að þetta brauð hafi ekki rétta þyngd“.
„Kærðu þig ekki um það“, sagði bakarinn. „Þá hef-
ur þú því minna að bera“.
„Einmitt það“, sagði Siggi og lagði tvo 25-eyringa
á búðarborðið.
Um leið og hann gekk út úr búðinni, kallaði bak-
arinn til hans:
„Eleyrðu, drengur minn, þú hefur ekki borgað inér
nógu mikið“.
„Kærðu þig ekki um það“, svaraði Siggi hiklaust,
„þá liefur þú því minna að telja“.
hvað heitir þú?
Ókunnugur inaður mætti dreng á förnum vegi og
spurði hann: „Hvers son ertu?“
„Hvers son ég er?“
„Já, hvað heitir pabbi þinn?“
„Jón Jónsson“.
„Og hvað heitir þú, drengur minn?“
„Hvað ég heiti?“
„Já, hvað heitir þú?“ spurði maðurinn aftur.
„Ja, sjáið þér til, livað ég heiti —, ég veit það eig-
inlega ekki vel“.
„Hvað segirðu, veiztu ekki livað þú sjálfur heitir?“
„Nei, það kom nú einu sinni svo einkennilegt fyrir.
Sko, þegar ég fæddist, þó fæddist bróðir minn líka.
Svo ók pabbi með okkur lil prestsins, því að það átti
oð skíra okkur. En þegar því var lokið, og við vorum
a héimleið, vildi það til, að vagninn valt með okkur
og annar okkar bræðranna slasaðist og dó. Nú, og
ef það er ég, sem dó, þá heiti ég Pétur en ef það
var bróðir minn, þá heiti ég Páll“.
f örmum Jesú
Óhult í örmum Jesú
áfram eg berst á lei8,
örugg vi8 allri hœttu,
árásum, sorg og ney8;
hverfur mér efi, ótti,
öll léttist byr8in mín;
fáein ef tár mér falla,
fljótt aftur brosi8 skín.
Óhult í örmum Jesú
örugg hans hjarta vi8
ö8last ég öll mín gœ8i:
eilífa gle8i, og fri8;
heyri’ eg helga engla
hörpur vi8 lofsöng slá;
útvaldra sálir sœlar
syngja Gu8s stóli hjá.
Óhult í örmum Jesú,
ókví8in, brjóst hans vi8,
ávallt ég athvarfs leita,
ö8last þar tryggan fri8.
Óhult og örugg bí8 ég
eftir hans kalli hér;
ástyla8ur englaskari
upp til hans senn mig ber.
Ekki rúm fyrir fleiri.
Lítill drengur spurði mönimu sína:
„Hve margir guðir eru lil?“
Eldri bróðir lians flýtti sér að svara:
„Það er aðeins einn Guð til“.
„Hvernig veizt þú það?“ spurði móð-
irin.
„Jú“, hljóðaði svarið, „vegna þess, að
Guð er alls staðar, og þá er ekki rúm fyr-
ir fleiri“.