Ljósberinn - 01.06.1946, Blaðsíða 15

LJÓSBERINN
95
Vorid og æskon
Blessuð fjallafoldin mín
fögur er hún — myndin þín:
heilög trygg'Sin hlœr mér við,
hr einl eikinn og sakleysid.
T r ú eru fjöllin himinhá,
h r ein er mjöllin tindum á,
s a k l a u s brekkublómin smá,
barnsleg er sú mynd aö sjá.
Við göngum saman
Viö göngum saman, systir kœr
sumarfögrum grundum,
er mót oss andar ilmsœll blœr
frá anganbirkis lundum.
ViS erum eins og laufin létt,
í litla hvamminn tökum sprett
og blómakerfi bindum
hjá bakkafögrum lindum.
Ó, ég elska þetta þrennt,
þaö var mér sem barni kennt;
mig þá gleyminn minnir á,
mófiir kœra, námsgrein þá.
Vertu sannur, saklaus hreinn,
stóluvegur er það beinn.
Minnstu herrans heitorö á:
„hjartahreinir Drottin sjá“. B. J.
Við setjumst niöur, syngjum dátt,
um sólskinsveðriö blíöa
ogblómin, sem í allri átt
vort œskuleiksviS prýöa;
í eyrum lcetur lóukvak
viö loft andvarans andartak;
á þrastasönginn þýöa
oss þykir Ijúft að hlý'Sa.
B. J.