Ljósberinn - 01.12.1949, Qupperneq 15

LJÓSBERINN
191
ber gamla vini sína með slíkri Iryggð fyrir
l>rjósti“.
Nokkrum mánnðum eftir J>að, er Franz
lét í haf fró Santos, sátu foreldrar lians í
litlu dagstofunni sinni. Móðir hans var að
prjóna sokk af kappi, en faðir hans var að
lesa í daghlaði. Bréfið um |>að, að Franz.
hefði koinizt lífs af, hiifðu |>au l'engið fyrir
löngu og faðir hans gáði nú sem ákafast að
öllum skipafregnum, hvort hann saú ekki |>ar
getið skipsins, sem |>au væntu sonar síns með.
„lieyrðu nú, mamma!“ hrópaði liann allt
í einu upp fagnandi með litrandi röddu.
„Hérna stendur frá Kaupmannahöfn: Eim-
skipið „lris“, seni hafnaði sig hér í dag, hafði
kallast á við skipshöfnina á Jirísigldu skút-
unni „Orninn“ í JótJandshafinu. Ollum líður
vel á skipinu“.
„Guði sá lof og J>ökk!“ hrópaði kona hans
með tárin í augunum. „Nú getum við -“,
en hún komst ekki lengra, J>ví að í sama
bili var hurðinni hruudið upp og sonurinn
góði, sem J>au höfðu harmað dáinn, féll þeim
í faðma.
Þegar mestu fagnaðarlætin voru afstaðin,
þá skundaði ‘Franz til jómfrú Hansen, lil
J>ess að afhenda henni apann, en föður sín-
um afhenti hann |>ó fyrst bréfið, sem hann
har á sér. Þegar liann kom lieim aftur, -sat
faðir hans með opið bréfið í höndunum og
gleðibros lék um varir hans.
„Veiztu, elsku drengurinn minn, hvers efn-
is bréfið er?“ spurði hann klökkur.
„Nei, pahbi. Gamli maðurinn sagði bara,
að ég skyldi fá þér J>að“.
„Jæja, sonur minn, ]>á ætla ég að segja
þér, að liann hefur arfleitt þig að miklum
höfuðstól, sem geymdur er í bankanum, en
með J>ví skilyrði, að þú liættir farmennsku
og farir aldrei burt úr föðurlandi þínu. Hann
hefur sjálfur orðið að þola svo inikið af
söknuði og þrá, að hann vill vita þig, sem
hann hefur fellt svo innilega ást til, óhultan
fyrir þeim forlögum“.
Nokkrum árum síðar, er Franz var orð-
iun myndarbóndi, keypti liann búgarðinn
fagra af þeim manni, sem liann seldi stóra
apann á sínum tíma, apann, sem olli hon-
um svo mikillar sorgar. Pabbi hans og mamma
og gamla jómfrú Hansen hjuggu hjá honum,
og á háu stönginni úti á grasblettinum sat
nú litli apinn á lilýjum sumardögum. Það
hafði orðið Franz fyrsta sporið til hamingju
að útvega liann.
B. J. þýddi.
STEINUNN ALDA
Steinunn litla, leiktu þér
létt á mínum armi,
líkt og a l d a leiki sér
Ijúft á vorsins barmi.
B. J.
BÆN
Tak mig, Drottinn GuS, tak mig at) þér.
hendinni þinni hald yfir mér!
Anda þinn gef mér unz einn og hver sér
Ijóslega, dS Jesús lifir í mér.
B. J.