Ljósberinn - 01.12.1949, Qupperneq 32

Sydimerkutförin
J SAGAÍ MYNDUM eftir HENRYKSIENWEWICZ
Þegar húitV var a<\ reisa tjald handa Nel, í skugga
af tveim laufríkuni trjám í einu liorni torgsins, skreyttu
W aliima- og Samhuru-konurnar |>ad nieÚ trjágreinuni
og hlómkronsum. Sídun háru þœr svo miklar vistir
aó. aó þær nægóu til mánaóar uppihalds, einnig liamla
fylgdariióinu. I ákafa sínum hneygðu konurnur sig
líka fyrir Meu, sem skartaói meó mörguin hiáum
perlufestum; koniinum fannst, sem Iiúii \ a‘ri æóri vera,
fyrst hún var í fylgd inéó hinum góóa Mzimu.
Vegna hins unga aldurs síus var Nasihu skilinn
eflir innan múranna. Humi notaói sér svo vel af gjöf-
uniini, sem Nel voru færóar, að eftir nokkurn tíma
minnti kvióur lians lielzt á afríkanska stríÖstruinbu.
Eftir stntta hvíid lagÖi Stasjo af staó aftur. Þegar fyrir
sólsetur reið hann frá múriim Luelu, áleiÖis til tjald-
liúöa Fumha. Hann ætlaói aö ráóasl á Samhuruana
aö nóttu tii, því þá inundii álirif eidslöngunnar vrra
áhrifaríkust.
■*vrwl
Leióin frá Luela til Hokofjalls tók næstum níu tíma.
Þeir nnindu því ekki ná til herliúöa Funiha fyrr en
Jirein tínium eftir miönætti. Stasjo lét hermennina
neina staöar, skipaÖi þeim aó liafa lágt um sig fyrst
um sinn og fór síöan aö svipast um. Myrkur grúföi
yfir fjullstindinum, |>ar sem varnarliöiö hélt til, en
aftur á móti liöfóu Samhiiruarnir kveikt mörg hál.
Nú Jiegar heyróist hinn dimmi trunihuliljóniur og
öskur villiniannanna úr fjarska.
Þaö var auöséÖ, aó þeir . spöruöu ekki poinlie,
(hirsiöl) lil þess aö fagna tilvonandi sigri. Stasjo
reiö í hroddi fylkingar sinnar, J>ar til þeir áttu
nokkur hundruÖ skref ófarin aó næstu hálunum.
Engra varómanna varö vart, og í næturmyrkrinu
gátu Samburuarnir ekki komió auga á Kiug. Af
haki hans gaf Stasjo Kali merki um aö kveikja
á eiuni rakettunni, sem hann haföi húió til í J>essu
augnamiÖi.