Tímarit iðnaðarmanna - 01.10.1992, Blaðsíða 14

o
Helstu mál sem tekin voru til at-
hugunar á fundinum voru iðn-
fræðslumál, tolla-, innflutnings- og
sölumál, iðnaðarlöggjöfin, málefni
nýrra iðnfyrirtækja og síðast en ekki
síst skipulagsmál iðnaðarmanna.
Kosnar voru fastanefndir til þess að
fjalla um þessi mál. I þinglok hinn
21. júní var ákveðið, að tillögu
skipulagsnefndar sem hafði verið
skipuð í þingbyrjun, að stíga mikil-
vægt skref: að gera samstarf iðnaðar-
mannafélaga varanlegt og stofna
Landssamband iðnaðarmanna. Var
talið að nú væri slíkt mögulegt enda
hefði iðnráðum og iðnaðarmanna-
félögum fjölgað verulega og nauð-
synlegt að samhæfa stefnu þeirra,
gæta hagsmuna iðnaðarins gagnvart
hinu opinbera og tryggja framgang
iðnlöggjafarinnar; auk þess voru
iðnskólar í landinu reknir á vegum
iðnaðarmannafélaga um þetta leyti
og brýnt að hafa samráð um þann
rekstur. I bráðabirgðastjórn Lands-
sambandsins skyldu sitja fimm
menn sem ættu heima í Reykjavík
og Hafnarfirði; voru kjörnir Helgi
Hermann Eiríksson formaður, Emil
Jónsson ritari, Þorleifur Gunnars-
son gjaldkeri, Einar Gíslason vara-
formaður og Ásgeir Stefánsson vara-
ritari. Var hlutverk hinnar fyrstu
stjórnar að kalla saman Iðnþing að
ári liðnu og leggja fyrir það frum-
varp að lögum og fundarsköpum
fyrir Landssambandið.
Þættir úr starfsemi Landssam-
bands iðnaðarmanna
öðru Iðnþinginu sem var
haldið árið 1933 voru sam-
þykkt lög fyrir Landssam-
bandið. Kom þar meðal annars
fram að tilgangur með stofnun þess
væri að „efla íslenzkan iðnað og
iðju“, vera málsvari iðnaðarmanna
og iðnstarfsemi, efla samvinnu iðn-
aðarmanna og vinna að stofnun
nýrra iðnfélaga. Þá skyldi samband-
ið vinna að bættri iðnlöggjöf, hafa
forgöngu um sýningarhald, gefa út
bækur og blöð, stuðla að fyrirlestra-
10 Tímarit iðnaðarmanna 6. árg. (1932),
2. hetti, 24.
haldi um málefni iðnaðar og vinna
að bættum vinnubrögðum og verk-
þekkingu í iðnaði.
Gert var ráð fyrir að aðild að
Landssambandinu gætu átt öll iðn-
og iðjufélög. Iðnþing skyldi halda á
tveggja ára fresti og hafa æðsta vald í
öllum málum Landssambandsins.
Skattur til sambandsins skyldi vera 50
aurar á mann árlega11). — Landssam-
bandinu var ekld ætlað að fjalla um
kaup og kjör iðnaðarmanna; hugsun-
in var sú að innan þess gætu starfað
bæði launþegar og atvinnurekendur
og unnið þar að sameiginlegum hags-
munamálum sínum; um kjaramál
skyldi fjallað á öðrum vettvangi.
Á næstu árum vann Landssam-
bandið að helstu hagsmunamálum
aðildarfélaga. Unnið var að breyt-
ingum á iðnaðarlöggjöfinni til hags-
bóta fyrir iðnað og ekki síst að því
að efla félagsskap iðnaðarmanna í
hinum einstöku iðngreinum og úti
um land. Árið 1935 hafði aðildarfé-
lögum sambandsins fjölgað verulega
og voru nú orðin 22 með um 1200
félagsmönnum. Af þessurn félögum
voru 12 iðngreinafélög í Reykjavík.
Á næsta Iðnþingi, árið 1937, fjölg-
aði aðildarfélögum enn um 11 og
árið 1948 voru félögin orðin 53. Þar
af voru 20 iðnaðarmannafélög, tvö
sveinafélög, 11 meistarafélög og loks
20 félög sem í voru bæði meistarar
og sveinar. AIls voru félagsmenn þá
um 2200.
10 Tímarit iðnaðarmanna 7. árg. (1933),
2. helti, 25-27.
Fulltrúar á Iðnþingum hafa löngum kunnað að njóta lífiins saman. Svo var líka á
þyrsta Iðnþinginu eins og skýrt var frá í Tímariti iðnaðarmanna:
Sunnudaginn 19. júní bauð Iðnaðarmannafjelag Hafharfjarðar fulltrúunum frá
Akureyri, Vestmannaeyjum og Siglufirði, stjórn Iðnaðarmannafjelagsins í Reykja-
vík ogforseta þingsins til Hafharfiarðar, sýndi þeim bœinn í stórum dráttum og
hjeltþeim síðan veislu í „Hótel Bjórninn“.
Miðvikudaginn 22. júní kl. 4 síðdegis lögðu fidltrúar Akureyringa af stað heim-
leiðis í bílum. Fylgdi þeim meginþorri þingmanna innað Ferstiklu í Hvalfirði og
þar bauð Iðnaðarmannafielagið í Reykjavík til miðdegisverðar. Skemtu menn sjer
þar við ræðuhöld og dans til kl. 12 um nóttina, en þá hjeldu hverir áleiðis heirn"'.