Veðrið - 01.04.1960, Blaðsíða 13

Þrumuveður á Snæfellsnesi
SVARTUR HIMINN.
Himinn, sem áður var heiður og blár, var allt í einu svartur og skýjaður, og
nærri því samstundis skall á hellidemba. Síminn tók viðbragð og hringdi með
ógurlegum gauragangi, og blossarnir stóðu fram úr útvarpsviðtækjunum. Hús-
in léku á reiðiskjálfi og glerið nötraði í gluggunum. Þessi djöflagangur stóð upp
undir hálftfma, og hætti síðan jafn skyndilega og hann byrjaði.
Sem betur fer, eru þrumuveður fremur fátíð hér á landi, því að þau geta
valdið bæði eldsvoða og manntjóni.
Miðvikudaginn ff. maí sl. gekk þó allharðsnúið þrumuveður yfir Snæfellsnes.
Engar veðurskeytastöðvar urðu fyrir barðinu á veðri þessu, en Síðumúli getur
um skruggur í fjarska kl. 18 þennan dag. Dagblaðið Timinn birti hins vegar
frétt af þessu og hefur einnig
góðlúslega lánað okkur mynd
þá, sem hér fylgir.
Frásögn blaðsins cr á þessa
Ieið (nokkuð stytt):
„Indælt veður var um dag-
inn og hafði verið alla vik-
una. Menn voru önnum
kafnir við vorverkin og allt
virtist leika í lyndi.
Þegar líða tók á daginn
heyrðust jtungir dynkir í
austrinu, líkt og oft heyrist
þar vestra í góðu veðri, þeg-
ar verndarenglar landsins á
Suðurnesjum liðka byssur
sínar og þjálfa skotfimina.
Snæfellingar lögðu þess
vegna ekki eyrun eftir brest-
unum.
Svo kom kvöldið, kyrrt og
fallegt, og í kvöldkyrrðinni
heyrðust dynkirnir cnnþá
betur, engu líkara en þeir
færðust nær. Ekki ollu þeir
þó neinum heilabrotum fremur en fyrr, og að loknu dagsverki gengu Snæfell-
ingar til hvíldar og opnuðu fyrir útvarpstækin. En þegar kom að framhalds-
leikirtinu EhitS fyrir Stapann, var sem íjandinn væri laus.
VEÐRIÐ
13.