Vikan - 19.10.1961, Blaðsíða 5

I fullri alvöru:
„Töfígæinn44
úrræðalaus heigull
Töffgæinn — náunginn, sem leit-
ast viS aS vera lirjúfur, kæruleysis
legur og jafnvel áreitinn í fram-
komu, er haldin andlegri veilu. Há-
værS hans, storkandi digurbarka-
læti, vísvitandi hirSuleysi í klæSa-
burSi og ýmisskonar ankanna-
háttur á rætur sínar aS rekja til
meir eSa minna vitaSrar minni-
máttakenndar; uppgjafar og úrræSa-
leysis gagnvart þeim skyldum, sem
lifiö leggur kynslóS hans á herSar.
MaSur, sem veit sig hafa líkams-
hurSi meiri en í meSallagi og vit og
hæfileika aS minnsta kosti eins og
gerist og gengur, er manna ólíkleg-
astur til aS vera aS gorta af kröft-
um sínum, eSa láta þá hitna á öSr-
um. Aftur á móti er þaS til, aS
sterkur maSur, s|em fannst liann
hafi orSiS afskiptur varSandi aöra
hæfileika, láti mikiS af afli sinu
— vilji sannfæra sig og aSra um
þaS, aS fyrir þaS standi hann þeim
hvarvetna á sporSi, sem meira hafi
veriS gefiS á öSrum sviSum. Þeir,
sem i raun og veru eru gæddir miklu
hugrekki og viljastyrk, hafa yfir-
leitt svo hægt um sig, aS jafnvel
kunningjum þeirra kemur oft á ó-
vart hvílíkir garpar þeir reynast,
þegar aSstæSurnar krefjast þess. Og
— svo einfaldara dæmi sé iýst —
maSur, sem veit sig hafa fallega
söngrödd og kann aS beita henni,
er ekki sísyngjandi á almannafæri,
jafnvel ekki þótt hann lendi í lang-
ferSahíl eSa samkværqli, þar sem
hinir, sem ekki eru sérlega radd-
fagrir eSa lagvissir, þreyta róminn
af öllum kröftum.
í sjálfu sér er töffgæinn hrjóst-
umkennanlegur i þeirri viöleitni
sinni aS telja sjálfum sér, en þó
fyrst og fremst öðrum, trú um það
að hann sé allur annar en hann er
— ])eirri sjálfshlekkingu sinni, að
halda aS sér takist það. Honum líð-
ur illa; hann er óánægður með allt
og galla, en þó óánægðastur með
sjálfan sig; hann þjáist oft og tíðum
meir en þeir gera sér ljóst, sem
hann umgengst. iLöngunin til að
sannfæra sjálfan sig og aðra um
að hann sé allur annar en liann veit
sig vera, iætur hann aldrci í friði,
og getur að lokum tekið af honum
ráðin. Þjáningin knýr hann tit að
leita á náðir vínsins, blekkingar-
valdsins mikla, og þá er ekki að sök-
um að spyrja — þá fer oft og tíð-
um svo, að hnan gengur sjálfsblekk-
ingunni á vald i bili, og trúir því
að hann sé sá, sem hann vill vera,
— harðskeyttur, umsvifamikill ná-
ungi, sem óttast hvorki neinn né
neitt. Þjáningin, sem hann hefur
dulið með sér, hrýst út í ofstopa og
hefnigirni, nú skal það sjást, svo
ekki verði um villzt, hver hann er,
og þá getur hending ein ráðið
hvernig hann leitast við að sanna
það og hverjum.
Þegar svo stendur á, getur töff-
gæinn orðið hættulegur við að fást,
bæði fyrir það að vínið snýr heiguls-
hætti hans í ofsa og sviptir hann
dómgreind á cðli og afleiðingar at-
hafna sinna. Þá ge-tur það gerzt, að
hann vaði að mönnum, sem hann á
ekkert sökótt við annað en það, að
Framhald á bls. 26.
CREAM CRACKERS 00 FRöiv CRACKERS
MATARKEX, KRINOLOTT LITIÐ
KREMKEX MED BLÖNDUÐU KREMl
ALLAR AÐR'AR TEOUNDIR AF KEXI 00 KOKUM
Kexverksmiðj an Frón
KOLDU
E R U
búðingarnir
BRAGÐGÖÐIR
MATREIÐS LAN AUÐVELD
Fjórar bragðtegundir:
Súkkulaði
Vanillu
Kaiamellu
Hindberja
Til sölu 1 flestum
matvöruverzlunum
landsins.
VIKAN 5