Vikan - 19.10.1961, Blaðsíða 7

að flýja og það sem skjótast.
Um morguninn kom mamman heim
og mæðgurnar fóru strax að undir-
búa giftinguna, sem átti að vera
borgaraleg og án alls tilstands. Fór ég
þá út, undir því yfirskini, að ég
þyrfti að sækja passann minn til
brezka ræðismannsins. Ég átti dá-
litla peninga, 3—400 dollara og ég
fór beina leið niður að höfn. Þar
vildi svo vel til að einhver dallur var
að leggja af stað til New York og ég
gat fengið far með honum. Hafði ég
þá ekkert með mér, nema fötin, sem
ég stóð í, því að ferðataskan min
varð auðvitað eftir hjá Ramirez-
mæðgum.
Mér létti, þegar skipið skreið úr
höfn. Og nú haldið þið sjálfsagt, að
sagan sé búin. — O, ekki aldeilis!
Þegar ég kom tii New York fékk ég
mér strax inni á skandinavisku sjó-
mannaheimili og fór svo að svipast
um eftir skipsplássi. Var mér þá tjáð,
að innan skamms færi skipalest á-
leiðis til Múrmansk og vantaði kynd-
ara á norskt skip, sem yrði í lestinni.
Var ég svo skráður á skipið.
Ég var í góðu skapi þegar ég kom
heim á sjómannaheimilið um kvöld-
ið. Ég settist niður í veitingasalinn
og fékk mér bjór. Var ég brátt niður-
sokkinn í dagblað, en hrökk svo við,
þegar kunnuleg rödd segir bak við
mig á góðri islenzku: Kobbi, elskan!
Ég sneri mér snögglega við og um
leið fleygði Maria sér í fangið á mér.
Hún faðmaði mig lengi og grét svo-
litið ofan í skyrtuhálsmálið mitt.
Ekki sagði hún eitt einasta styggðar-
yrði, hún var of skynsöm til þess.
Þegar ég spurði hana, hvernig í ó-
sköpunum hún hefði farið að því að
finna mig, sagðist hún strax hafa feng
ið að vita að þetta var eina skipið, sem
lagði úr höfn áðurumræddan morgun.
Hún vissi að ég taldist Skandinavi og
fékk því að skoða gestabók skandin-
avíska sjómannaheimilisins. Og þar
stóð nafn mitt.
— En nú verður þú góður dreng-
ur og kemur með mér heim og ég
skal gera þig ánægðan, hvíslaði
Maria, og bætti við: — Eh við verð-
um að fara á annað hótel, þú færð
ekki einu sinni að taka konuna þína
upp á herbergi hér, þó þú leggir fram
vígsluvottorð.
Við gistum á ódýru hóteli um nótt-
ina; þar sem ekkert var spurt um
kynferði eða hjúskaparstétt. María
lagði sig meira fram en nokkru sinni
áður, að gera mér nóttina ógieyman-
lega og löngu fyrir dagmál var ég
ákveðinn í því að fara með henni
til Kúbu aftur og eiga með henni svo
mörg svertingjabörn, sem forlögin
ætluðu mér. •—• Já, strákar mínir,
ég hef kynnzt stelpum í öllum heims-
álfum og með öllum regnbogans lit-
um, en önnur eins tilþrif og fjöl-
breytni — Nei, María slær öll met og
meira en það.
Jæja, um morguninn dreif Maria
mig með sér á kúbönsku ferðaskrif-
stofuna og keypti farseðla fyrir okkur
með flutningadalli sem átti að fara
til Havana daginn eftir. Hún borg-
Framhald á bls. 29,
VIKAN 7