Vikan - 19.10.1961, Blaðsíða 28

NY
OREOL
30 °/o
MEIRA
LJÓS
Nýja Oreol Ijósaperan er fyllt meö Krypton og
gcfur Jiví um 30% meira Ijósmagn út en eldri
geröir af Ijósapennn. Þrátt fyrir hiö stóraukna
Ijósmagn nota hinar nýju Oreol Krypton sama
straum og eldri geröir. Oreol Krypton eru einnig
meö nýju lagi og taka minna pláss, þær komast
því í flestar geröir af lömpum.
Heildsölubirgðir
MARS TRADING COMPANY
Klapparstíg 20 — Sími 17373.
komast hjá Þvi aO aka sjálf, en nú
heyrOi Lisa aO hún hló aO aOvörun-
arorOum bróöur sins.
— Vertu öldungis rólegur, kallaOi
hún til Mikka. — 1 dag getur ekkert
gengið mér i mót, jafnvel ekki jeppa-
skrjóðurinn þinn. Og gleöin í mál-
rómi hennar var svo áberandi, að
Lísa fann til stings fyrir hjartanu,
enda þótt hún fagnaöi því aö Maureen
skyldi vera i slíku sólskinsskapi. Á
meðan skipti hennar eigin sorg engu
máli.
Þetta veröur ekki nema rúm vika,
hugsaöi hún meö sér. EJn um leiO
vissi, hún, að það mundi veröa löng
vika; það gerði múrinn, sem risiö
hafði á milli þeirra, hennar og Vict-
ors. 1 fulla viku yrðu þau að láta
eins og ekkert hefði gerzt.
Ef við gætum verið sömu vinir og
við vorum, hugsaði hún í örvænt-
ingu sinni, þá yrði þetta mér léttbær-
ara. En hvað um það. Ég skal hafa
það af. Hún gat varla greint fatið,
sem hún var að þurrka; vissi varla
hvað hún gerði. Nei, ég má umfram
allt, ekki fara að gráta aftur, hugsaði
hún, og í sama bili heyröi hún aÖ
eldhúsdyrnar voru opnaðar. Senni-
lega var það Rósa . . . bara að hún
fari nú ekki að masa við mig; bara
að hún fari sem fyrst aftur, svo ég
þurfi ekki að líta framan í hana. . .
Hún heyrði fótatak nálgast. Ég
verð aÖ láta eins og eitthvaö hafi
hrokkið upp í augu mér, hugsaði
hún.
Og svo heyrði hún Victor segja eins
og ekkert væri um aö vera:
— ÞaÖ er sólskin úti, Lísa. Get-
urðu ekki iátiÖ Rósu sjá um upp-
þvottinn og komið út meö mér?
— Rósa hefur annaö fyrir stafni,
svaraði Lísa og laut aö balanum.
— Þá skal ég hjálpa þér, svo þessu
verði einhverntíma lokiö, sagði hann
og svipaðist um eftir þurrku.
ARFUR FRÁ BRASILÍU
Framhald af bls. 17.
og gakktu að eiga Andy, fyrst þessu
er svona farið.
— En, Maureen . . . þú getur ekki
slitið trúlofuninni, mælti Kitty
hneyksluð.
Maureen leit á hana, björtum tár-
votum augum og hélt bréfinu að
hjartastað. — Hvers vegna ekki? Þú
lékst einhverntima sjálf þann leik.
Fyrir tveim mánuðum skrifaði hann
þetta bréf, og ég hafði ekki hugmynd
um það. Og mér, sem hefur liðið svo
hræðilega. . .
Tárin streymdu niður kinnar henni,
og Victor dró klútinn sinn úr brjóst-
vasanum og rétti henni.
—• Þakka þér fyrir, Victor. Mér
þykir þetta ákaflega leitt, og ég hefði
átt að segja þér þetta fyrir löngu. En
mér fannst að ég hagaði mér þá
engu betur en Beryl . . . Hún þagði
við, þegar hún hafði nefnt nafn henn-
ar. — Bréfið lá á borðinu i herbergi
hennar, mælti hún lágt. — Hún hef-
ur þá tekið það 1 pósthúsinu, en
gleymt að fá mér það . . .
— Kemur heim, sagÖi Mikki. —
Ég man það núna, aö hún tók Þar
við bréfi til þín, daginn sem leikrit
Victors var endursent. Ég man svo
greinilega, að hún stakk þvi í töskuna
sína.
Og þar hlaut þaö að hafa legiö. Og
nú mundi Andy halda, að þaÖ væri
meö vilja gert aö hún svaraði þvi
ekki.
— Ég verð að senda honum sím-
skeyti, sagði Maureen. — Ég verð aÖ
skreppa strax til Nova Friburgo, og
senda honum skeyti um að ég komi.
— En ertu nú viss um að þetta sé
ekki eitthvert fljótræði? spurði
mamma hennar. — Tilkynningin hef-
ur vafalaust birzt i blöðunum. . .
Maureen heyrði ekki hvað hún
sagði. Hún var farin, hljóp viö fót yfir
að bílskúrnum.
— Hamingjan hjálpi mér, tautaði
Kitty. — Og ég sem hafði hlakkað svo
til að skrifa heim, að tengdasonur
minn væri frægur, bandarískur rit-
höfundur.
— Þú getur þess i staö skrifað, aö
tengdadóttir Þin eigi frægan, banda-
Sputnik
vélin
riskan milljónara aö fööur, mælti
Victor hughreystandi.
— Það get ég, svaraði Kitty og leið
strax betur. — Annars finnst mér aö
dóttir mín hafi hagað sér skammar-
lega . . .
Hún þagnaði viö, Þvi aö enginn
hlustaði á hana. Þeir Mikki og Victor
höfðu gengið út á veröndina og Mikki
kallaði til systur sinnar, að hún skyldi
aka gætilega .
— Victor ber þetta vel, hugsaöi
Kitty með sér. — Það lítur líka út
fyrir að unga fólkið núna sé ekki
eins tilfinninganæmt og við vorum.
Eða hvernig það dylur tilfinningar
sínar. Hverjum skyldi hafa getaö
komið þaö til hugar, að Maureen
héldi stöðugt tryggö við Andy . . .
eöa að Mikki hefði orðið ástfanginn
af önnu, daginn sem hún kom . . .
Og nú hef ég svo sannarlega nóg
til að skrifa Florence, hugsaði Kitty
og settist við litla skrifborðið . . .
GRÁTUR OG UPPÞVOTTUR.
Lísa, sem stóð við uppþvottinn inni
í eldhúsi, heyrði hreyfilskarkalann
og köll Mikka. Maureen vildi helzt
HeildsölubirgSir
Ijríhar Keiilssm
Garðaretrwti 2.
2S VIKAN