Vikan - 19.10.1961, Blaðsíða 32

rödd, sem ég þekkti svo vel sagCi:
Kom inn.
Ég lauk upp dyrunum. Þarna stóö
hún! Ég ætlaði að kasta mér í faðm
hennar. En á síðustu stundu var eitt-
hvað, sem hélt aftur af mér. Augu
Maríu brunnu, ekki af ást, heldur
hatri eða fyrirlitningu, liklega hvort-
tveggja. Ég stóð þarna eins og illa
gerður hlutur. Þá vindur sér út á
gólfið beljaki einn ferlegur með það
allra glæpamannlegasta Kreólafjes,
sem ég hef séð. Hann hafði staðið bak
við gluggatjöldin. Hann leit á mig
eins og ég væri veggjalús. Svo benti
hann á mig og sagði: Er þetta maður-
inn? Og María svaraði með iskaldri
fyrirlitningu: Já, þetta er maður-
inn. 1 ,
Á næsta andartaki fékk ég feikna
hnefahögg í andlitið. Nefið á mér
lagðist saman eins og fýsibelgur og
blóðið fossaði úr andlitinu. Árásin
kom svo óvænt, að ég kom. engum
vörnum við. Næst fékk ég högg á
bringspalirnar, svo ég hné niður og
náði ekki andanum. Og þar sem ég
lá hjálparlaus í gólfinu, lét fólinn
sig ekki muna um að sparka i höfuðið
á mér. Það síðasta, sem ég heyrði
var að María sagði: Nei, ekki að
drepa hann. Svo missti ég meðvit-
und.
Ég rankaði við úti á götu. Það var
verið að hnoða mér inn í sjúkrabíl.
Svo var mér ekið á sama spítalann
og ég hafði legið á mörgum árum áð-
ur. Ég lá þar i hálfan mánuð og
læknunum tókst að laga á mér nef-
ið, sem var líkast pönnuköku eftir
meðferð Kreólafjandans. Lögrieglan
kom og yfirheyrði mig, en ég sagði,
að það hefði verið ráðizt á mig á
veitingakrá nokkurri, en þegar til
kom, gat ég ekki visað á krána, af
þeirri einföldu ástæðu, að hún var
ekki til. Féll svo málið niður.
Áður en ég fór frá Havana, skrif-
aði ég Maríu svohljóðandi bréf:
Kæra Maria.
Þá erum viO vonandi kvitt. Ég
skal fúslega viöurkenna, aO ég átti
þessa meOferO fyllilega skiliO. Vona
bara aO þú sért ekki í tygjum viO
Kreólabulluna, sem þú lézt berja
mig. Þú hefur áOur sýnt góOan
smekk, meOan þú liélzt viO mig.
Vona ég því aO Kreólinn sé bara
vanalegur leigumoröingi. Ég mun
minnast þín til hinztu stundar, ekki
þó eins og þú varst um daginn,
heldur eins og þú leizt út á nœr-
bolnum og blúndubuxunum, fyrsta
kvöldiO sem ég dvaldi í húsi móöur
þinnar. Þinn til dauöans, tryggi a0-
dáandi.
Kobbi.
Jæja strákar mínir, Þá er sögunni
lokið. Engin kona jafnast á við Mariu
Ramirez i ást né hatri. Ég sagði áðan
að skaparanum hefði tekizt betur er
hann skapaði konuna en manninn.
Sá sem hefur séð og kynnzt líkama
Maríu Ramirez, hlýtur að taka undir
það að konan, þegar hún er bezt úr
garði gerð, er hið raunverulega
sveinsstykki skaparans.
Hennar skál: ★
VETRARTÍZKAN
Framhald af bls. 19.
konar tíðkast mikið. Loðskinn eru
mikið notuð á alla kanta. Herðaslár
(cape) eru vinsælar og það í öllum
síddum og öllum efnum, sumar eru
jafnsíðar kápum. Kápur og dragtir
eru einfaldar og má segja sama um
þær og kjólana. Mikið er notað af
stórgerðum tweedefnum og öðrum
þykkum, mjúkum efnum. Hanzkar
eru frekar háir, ná vel upp fyrir úln-
liði. Hattar eru likt og þeir hafa
verið, kolhúfulagaðir.
Nýjasti tízkuliturinn er rautt, ekki
blárauður, heldur örlítið appelsínu-
litaður. Þetta er mjög fallegur litur
og er mikið notaður með svörtu. En
svo eru eins og áður öll brún blæ-
brigði og græn mikið notuð. Blátt
er notað í dökklillalituðum blæbrigð-
um. Grátt, sem mjög mikið var not-
að hér áður fyrr, hefur legið dálít-
ið niðri um tíma, en heldur nú aftur
innreið sína í tízkuheiminn.
Þetta er, eins og á öllu má sjá,
skemmtileg og margbreytileg tizka
þar sem hver kona getur náð því, sem
klæðir hana sérstaklega, hvort sem
hún er dama eða ung stúlka.
NO er þessum leik lokið
Framhald af bls. 15.
er frá skýrslu sakadómarans i
Reykjavík. Þar er tilkynnt, aS 14.
ágúst 1945 hafi nokkrum föngum
verið sleppt úr gæzluvarðhaldi,
þeim er hernaðaryfirvöldin höfðu
þá afhent íslenzkum stjórnarvöldum.
Var þá komið fram yfir styrjaldar-
lok.
Meðal þeirra, sem þá var sleppt
úr haldi, voru útilegumennirnir úr
Selvognum. Höfðu Austfirðingar
litlar spurnir haft af þeim félögum,
frá því er siglt var með þá suður.
En eftir að skýrsla sakadómara var
birt, kom brátt í ljós, að þeir myndu
hafa nauðugir leikið þennan leik.
Samkvæmt skýrslu sakadómara
var foringi þremenninganna þýzkur
maður, Ernst Freseníus að nafni.
Með honum voru tveir ungir ís-
lendingar, Hjalti og Sigurður.
Þeir höfðu komið hingað til iands
á þýzkum kafbáti 30. april 1944 og
lentu í Selvogsnesi á Austurlandi,
svo sem frásögnin hermir. Þeir
höfðu með sér tvö senditæki. Voru
þeir, sem fyrr greinir, handteknir
hinn 5. maí.
Ernst Fresenius hafði átt heima
hér á landi í allmörg ár, og var
veittur íslenzkur rikisborgararéttur
árið 1931. Átti Freseníus heima í
Reykjanesi við lsafajarðardjúp og
stundaði þar aðallega garðyrkju.
Var hann vel kunnugur staðháttum
víða um land og kynntist fjölda Is-
lendinga.
Við yfirheyrslur skýrði hann frá
því, að hann hefði afsalað sér ís-
lenzka ríkisborgararéttindum, geng-
ið i þýzka herinn og farið hingað að
skipan yfirmanna sinna og sem her-
maður.
Erindi þeirra félaga var að senda
Þjóðverjum allskonar upplýsingar
um veðurfar, skipaferðir, hernaðar-
svæði og hernaðarleyndarmál hér
á landi. Áður en þeir fóru hingað
voru þeir látnir læra loftskeyta-
tækni.
Þeir Hjalti og Sigurður höfðu
svipaða sögu að segja og ýmsir land-
ar þeirra, er komu til landsins á
þessu tímabiii á vegum Þjóðverja.
Kváðust þeir hafa verið flæktir
út í þennan leik á þeim forsendum
að þeim var upphaflega boðin aðstoð
til að komast heim til íslands.
Sögðu þeir, að ekki hefði verið
hægt að snúa aftur, eftir að þeim
hafði verið sagt frá skilyrðunum.
Hinsvegar skýrðu báðir frá því, að
það hefði verið ætlun þeirra að gefa
sig fram, þegar komið væri til ís-
iands, og vinna ekki að erindi því,
sem þeir höf(ðu undirgengizt: að
nota senditækin og senda skeyti.
En þeir voru undir stjórn Þjóð-
verja, sem var hermaður, og áttu því
ekki eins hægt um vik. Tóku þeir
því þann kostinn, að leynast ásamt
Freseniusi þarna i hellisskútanum i
Selvognum, en höfðu þó fljótlega
komið því i verk að gera senditækin
óvirk áður en þau voru tekin í
notkun.
Og orðin, sem annar þessara ungu
manna lét falla eftir að þeir voru
teknir til fanga: — Nú er þessum
leik lokið, — voru vissutega sögð af
feginsamlegu hugarfari. ^
KEFLAVÍKURFLUGVÖLLUR
Framhald af bls. 10.
Leiðsögumaðurinn sýndi.okkur eitt og
hann vissi heldur ekki vel af hverju
myndatökur voru bannaðar þar, því
það var ósköp lítið að sjá og ég tók
þar eitthvað um tíu myndir að gamni
mínu af Því Það var bannað. Það
var feitur og góðlegur unglingur, sem
fylgdi okkur og átti að sýna okkur
allt það merkilegasta á „beisnum“
Hann byrjaði á Þvi að fara með okk-
ur í útvarpsstöðina, sem er furðu
lágreist bygging; raunar aðeins
braggi og fremur þröngt innandyra.
Keflavíkurútvarpið er sá hlutur, sem
orðið hefur mestur tengiliður milli
þessarar annarlegu byggðar og ná-
Kæri Draumaráðandi.
Mig dreymdi að ég kom heim til
hennar mömmu og hitti þar frænku
mina, með sex ára son sinn. Fannst
mér hún vera að kveðja okkur og
fara. Gaf mamma þá litla stráknum
appelsínu, en ég hafði ekkert þess
háttar. Gaf ég honum tíu krónur í
staðinn, við það vaknaði ég. Þetta
dreymdi mig fyrir nokkru. Mér
fannst ég vera upp i kirkjugarði og
hitti ég þar ömmu mína, sem er
dáin, fyrir mörgum árum. Var hún
með hníf og vildi ég fá hnifinn, en
þá stakk hún honum í kinnbeinið á
sér. Varð mér hverft við þetta og bað
ég hana að taka hnífinn og gerði
hún það þá, og stakk honum i vas-
ÆS5u
PaUM&einM
G
Draumspakur maður ræður drauma
fyrir lesendur Vikunnar.
ann á peysufatapilsinu. Sagði hún
að hún fyndi ekkert til og ég sá
ekkert blóð.
Allt í einu fannst mér ég vera með
karlmannshatta og mátaði ég
nokkra, en hún vildi að ég tæki þá
niður jafn óðum. Vildi ég halda ein-
um en hún tók hann af mér og setli
pípuhatt i staðinn og var hún þá
ánægð. Fannst mér þá ég lita vestur
eftir kirkjugarðinum og sá systur
mína koma þar og mann með tví-
buravagn, ekki man ég meira.
Langar mig mikið að fá ráðningu,
sem fyrst, ég er fastur viðskiptavin-
ur Vikunnar.
Marta.
Svör til Mörtu,
Ég get ekki séð að neitt sam-
band sé á milli hinna tveggja
drauma sem þú sendir þættinnm
og ekki álít ég að sá fyrri skipti
neinu máli upp á lífstíðina fyrir
þig. Á hinn bóginn finnst mér
síðari draumurinn, þar sem þig
dreymdi ömmu þína í kirkju-
garðinum öllu merkilegri. Ef við
ræðum cinstök tákn draumsins,
eins og t.d. hnífinn, sem er tákn
um ádeilur. Beinast þær að
þeim sem hnífnum er otað á. í
þessu tilfelli var það amma þín
sem stakk hnífnum í kinnbein
sitt. Bendir það til þess að hún
sæti einhverri gagnrýni af hálfu
þeirra, sem þekktu hana í lifanda
lífi.
Karlmannahattar eru tákn
um tækifæri til ásta og þar sem
þeir voru nokkrir geri ég ráð fyrir
að þú kynnist nokkrum mönn-
um, og einum, sem þú vilt eign-
ast verður stíað frá þér, en verð-
ur hins vegar að öllum líkindum
gift presti, þar sem pípuhattar
eru tíðast notaðir af slikum
mönnum.
Tvíburavagninn er tákn frjó-
seminnar, svo þú múnt verða
margra barna móðir.
Til Draumaráðningamannsins.
Mig dreymdi að ég væri að reykja?
pípu út á götu og svo missi ég píp-
una niður i götuna og liún brotnar
við kónginn. Þegar ég tek hana upp
og ætla að reykja hana áfram hryn-
ur kóngurinn í smáhluti og ég varð
mjög undrandi. Svo var hann ekki
lcngri, draumurinn.
Með fyrirfram þakklæti,
Jón.
Svar til Jóns,
Að dreyma sig reykjandi pfpu
er talið tákn um örugga velferð
og nægilegt kaup. í þínum draum,
Jón, vill svo illa til að þú missir
pípuna og síðan vcrður hún ónot-
hæf. Þetta virðisí benda til þess
að þú eigir eftir að missa af ein-
hverjum tckjustofna þinna, hvort
sem það nú verður sakir þess að-
þú missir starf þitt eða það verð-
ur á einhvern annan hátt.