Vikan - 23.11.1961, Blaðsíða 3

LANGUR BÍLTÚR. . . .
Elsku Vika.
Ég tók mér leigubíl um daginn, en
bílstjórinn rataSi ekki þangað, sem
ég bað hann að aka og var hann
lengi að leita að húsinu. Fyrst lét
hann mig fara inn í sjoppu, til að
spyrja, hvar húsið væri, og ekki
vissi maðurinn þar, hvar það var,
svo bílstjórinn sagði mér að fara
inn í hús og spyrja, og þar fékk ég
að vita, hvar liúsið var. Bílstjórinn
ók mér þangað og ætlaði svo
að láta mig borga fyrir leitina að
húsinu. Þetta finnst mér ekki hægt
— að leigubilstjórar rati ekki þang-
að, sem maður ætlar og ætli svo að
láta borga fyrir leitina.
Didda.
Reyndar er naumast hægt að
búast við því að leigubílstjórar
rati hvert á land sem er, þótt það
sé lágmarkskrafa, að þeir séu vel
að §ér í götum borgarinnar. At-
vik sem þetta getur alltaf komið
fyrir, en ósvífni finnst mér að
bílstjórinn krefjist þóknunar
fyrir ferðina, eins og þú segir.
FRÚ EÐA EKKI FRÚ. . .
Kæra Vika,
Þakka þér kærlega fyrir allt lestr-
arefnið, sem er yfirleitt gott. Eins
er gaman af myndunum, eins og t.d.
af húsum og húsbúnaði, og mynd-
irnar af prjónaklæðnaðinum. Væri
ekki hægt að fá uppskriftir af sliku?
— Er óhollt að borða steinana úr
vínberjum? . . . Svo langar mig til
að fá skorið úr einu, sem við hjónin
erum ekki sammála um, og það er,
ef stúlka giftist, er hún frú og lík-
lega eins, ef hún verður ekkja, en
ef hún skilur við mann sinn, afsalar
hún sér þá frúarréttinum (eða frúar-
titlinum) og það jafnt, hvort hún
hefur verið ekkja áður og sama
hvor aðilinn fer fram á skilnað og
hvort börn eru fyrir hendi o. s. frv.?
Hvernig er skriftin?
Með fyrirfram þökk fyrir birt-
inguna,
B. V.
Það ku a.m.k. ekki vera neitt
ýkjahollt að borða steinana úr
vínberjunum, því að líkaminn
á erfitt með að losa sig við þá,
og getur slíkur úrgangur, sem
niaginn kann ekki að vinna úr,
hreiðrað um sig t. d. í botnlanga.
Á meðan kona er gift, er sjálf-
sagt að titla hana frú, en það
er í rauninni ekkert til, sem
heitir frúarréttur, þ.e.a.s. rétt-
ur til að titla sig „frú“. Það er
því hverri konu í sjálfsvald sett,
hvort hún skreytir sig þessum
titlL Algengt er t.d. að titla ó-
giftar konur, seni farnar eru að
reskjast, „frúr“, þótt þær hafi
piprað alla ævi. Sem sagt— eng-
ar reglur eru til um þennan
titil, og verður hver kona að
ákveða, hvernig hún titlar sig
— og sætta sig við það, ef öðr-
um þóknast að titla hana öðru-
vísi.
Skriftin er óvenjuleg og vönduð
og áferðið til fyrirmyndar. Hins-
vegar held ég, að skriftin nyti sín
betur, ef þú skrifaðir ekki með
Útgefandi: VIKAN fí.F.
Bitstjóri:
Gfsli SigurðBson (ábm.)
AuglýsingUbtjóri:
Jóhsuncs J.örundnsoh.
Framkvæmdautjóri:
Hilmar A. Kristjinsson.
Eitstjórn og nuglýslng'ar: Sklpholtl
33. Símar: 35320, 35321, 35322. Póst-
hólf 149. AfgrelOsla. og dreiflng:*
BlaOadrelfing, Mlklubraut 15, siml j
36720. Drelfingarsljóri: Óskar Karls- *
son. VerO S lausasðlu kr. 15. Askrlít-
arverO er 200 kr. ársbriOJungslega,
grelBlst fyrirfram. Prentun: Hllmir
h.f. Myndamót: Rafgraf h.f.
rn
í næsta blaði verður m.a.:
* Gæti orðið atómstyrjöld fyrir vangá. Grein um þá hættu, sem
heiminum er búin af hinum stórkostlega hernaðarviðbúnaði á
báða bóga og hvað gæti gerzt, ef einhver mistök ættu sér stað.
* í fullri alvöru: Óttinn við sjálfan sig.
* Vikan og tækni: Cardinal, nýi fólksvagninn frá Ford.
* Ungt fólk á uppleið; Sverrir Haraldsson, listmálari.
* Stjórnvitringar bera saman bækur sínar. Myndafrásögn af
ráðstefnu Stjórnunarfélags íslands að Bifröst.
* Úrsus með sína sveina — sveigði hið fatta bak. Viðtal við
Björn Sigurbjarnarson á Selfossi.
* Stigamennska. Blaðamaður Vikunnar hættir sér upp í
brunastiga.
* Svarti kötturinn. Sakamálasaga eftir Karinska.
* Óleysanlegt prófverkefni varð mér að falli. Landsprófsnemandi
segir frá í bréfi til dr. Matthíasar Jónassonar.
* Grafið eftir fjársjóði. Mjög athyglisverð smásaga í þýðingu
Lofts Guðmundssonar.
* Kökur og jólasælgæti. 5 aukasíður. Bryndís Steinþórsdóttir
tók saman.
* Ath. að næsta blað verður 52 síður.
kúlupenna heldur með mjúkum,
sveigjanlegum sjálfblekungi.
MEGUM VIÐ FARA Á
BÖLL. . . ?
Kæri Póstur,
Við ætlum að byrja á því að þakka
þér fyrir allt gamalt og gott. En nú
langar okkur til að biðja þig að leysa
úr vandamálum okkar. Við eigum
heima úti á landi og erum 14 ára.
Það kemur afar sjaldan fyrir, að
hérna séu haldin höll eða aðrar
skemmtanir. Finnst þér ekki sjálf-
sagt, að við fáum að fara á böll
hérna í plássinu, þar sem við kunn-
um að dansa. Finnst þér ekki að við
megum fara?
Með fyrirfram þökk fyrir birt-
inguna,
Þrjár í vanda.
P.s. Hvernig er skriftin?
Mér finnst svo sem ekkert við
það að athuga, þótt þið leitið
þeirrar afþreyingar, sem býðst.
Hins vegar er það engin forsenda
fyrir því að þið fáið að fara á
böll, að þið kunnið að dansa!
Skriftin er eins og búast má við
af 14 ára stúlku og nokkuð snot-
ur sem slík.
ÞURR Á MANNINN. . .
Kæra Vika.
Viltu gefa mér gott ráð. Þannig
er mál með vexti, að ég er hrifin af
strák og hef verið nokkrum sinnum
honum, og ef hægt er að taka mark
á strákum, þá gæti ég hugsað mér,
að það væri gagnkvæmt. Ég hitti
hann oft, þegar ég er úti að skemmta
mér og er þá með honum. En hvers
vegna spyr hann aldrei, hvenær
hann megi hitta mig næst, og af
hverju fer hann ekki fram á að fá
að hringja?
Alda.
Annað hvort er strákurinn svona
feiminn, eða þá þetta er alls ekki
eins gagnkvæmt, og þú heldur.
Ef hann er feiminn, er græti-
legt að vita til þess að ekkert
verði úr þessarri rniklu ást, svo
að í rauninni finnst mér ekkert
athugavert við það, þótt þú
biðjir hann kurteislega að
hringja einhvern tíma í þig. Ann-
ars berast Póstinum svo mörg
bréf af þessu tagi, að ógerningur
er að ráða fram úr þeim öllum, og
naumast er hægt að ætlast til þess
að gefin séu nein fullnægjandi
ráð við vandamálum sem þessum,
þegar einungis er sagt frá þeim í
tveimur þremur setningum. Oft
eru þetta vandamál, sem fólkið
ætti í rauninni að glíma við sjálft,
því að utanaðkomandi eru ekki
nægilega kunnugir þessum vanda-
málum, til þess að benda bréfrit-
urum á nokkra lausn. Of er því
hjákátlegt að sjá bréf, eins og
það, sem hér fer á eftir:
Kæri Póstur,
Mér datt allt í einu í hug að skrifa
þér nokkrar línur að gamni minu.
Það er eitt vandamál, sem ég er
alltaf að berjast við, og það er þetta:
Ég er orðinn 28 ára gamall, og nú er
ég kominn á giftingarárin. Mig hef-
ur alltaf langað til þess að leita að
kvenmanni, en það gengur frekar
illa hjá mér, eins og fleirum.
Ég fer oft á böll, til þess að
skemmta mér, en það er verst, að ég
er svo feiminn við aiit kvenfólk. Ég
þori varla að tala við nokkurn kven-
mann, þegar tg er á svoleiðis stöð-
um. Svo finnst mér allt kvenfólk
gera svo miláð grín af mér, þegar
ég kem að borðunum til þeirra og
ætla að bjóða þeim upp í dans. Eins
neita þær að dansa við mig. Kæra
Vika min, viitu segja mér hvað ég á
að gera í þessum vandræðum mín-
um. A ég að vera piparsveinn alla
mína ævi?
Virðingarfyllst,
Piparsveinn.
Pósturinn er naumast vettvangur
fyrir bréf af þessu tagi. Menn
ættu fremur að leita til hjúskap-
armiðlara, eða 'afnvel sálfræð-
ings.
UNDARLEG ÞJÓNUSTA. ..
Kæra Vika,
Ég og tvær vinkonur minar fórum
á veitingahús um daginn og fengum
okkur borð og keyptum þrjár gos-
flöskur. Klukkan hálf ellefu vorum
við húnar úr flöskunum, og þú kem-
ur þjónn og tekur öll glösin og
flöskurnar og sagði, að við yrðum
að kaupa meira. Hann sagði, að þetta
væri svo gott borð, en flest borðin í
kringum okkur voru laus. Við höf-
um aldrei vitað annað eins — að
þurfa að kaupa endalaust á borðin,
til að geta haldið þeim, en við höf-
um ekki kynnzt þessu á neinum öðr-
um veitingastað hér i bæ en x. . .
Póstinum væri ljúft að fá að
birta mafuið á þessum veitinga-
stað, því að slík þjónusta er í
meira lagi undarleg, ef þið segið
að öllu leyti rétt frá. — Okkur
berast ósjaldan bréf, þar sem
kvartað er yfir þjónustu á veit-
ingahúsum, og virðast sumir for-
ráðamenn slíkra húsa ekki gera
sér grein fyrir þeirri meginstað-
reynd, að það er fyrst og fremst
góð þjónusta, sem skapar gott
andrúmsloft á slíkum stöðum og
laðar að sér fólk — ánægt fólk.
Kæra Vika.
Þið eruð eitthvað að breyta blað-
inu og þetta er smart hjá ykkur. Það
er að verða ánægjulegt að fletta Vik-
unni. En af hverju gerið þið þetta
bara við eina og eina grein. Látið
þið þetta nýja útlit ganga í gegnum
allt.
Óttar.