Vikan - 23.11.1961, Blaðsíða 30

Menn sp/rja undrandi
hvað valdi þessu óvenjulega skæra ljósi frá hinum nýja
OBEOL KRYPTON ljósaperum. Svarið er að með þret-
lausu tilraunastarfi hefur OREOL tekizt að finna lausa-
ina, nú eru OREOL perurnar fylltar með Krypton-efni,
sem hefur þennan eiginleika að perur, sem fylltar ern
með þvi gefa 30% skærara ljós. Biðjið um OREOL
KRYPTON þær fást ( flestum raftækja- eða nýlendn-
vöruverzlunum.
Mars Trading Company
Klapparstíg M — Sfmi 17373.
leeti, Llnda, sagði hann.
Þegar hún svaraði honum ekki,
gekk hann aftur inn i setustofuna
og kveikti sér I vindli. Handtaska
hennar lá á horðinu; hann opnaði
hana og tók upp úr henni tuttugu
og þrjá dali, sem hann stakk á sig.
Stundarkorni síðar kom hún fram
og bar litla ferðatösku I hendinni.
— Ég ætlaði bara að ná í hand-
töskuna mlna, sagði hún. Ég sendi
svo seinna eftir dótinu minu.
— Vertu nú skynsöm, Linda, sagði
hann. Hvert ætlarðu eiginlega. Þú
ert peningalaus, og ég hef ekki eyri
á mér.
Hún þreif til handtöskunnar, opnaði
hana og fölnaði við.
— Þú ert sankallaður djöfull i
mannsmynd, hvæsti hún. En ég fer.
Eg get þá sofið á bekk úti í einhverj-
um garðinum, ef ekki vill betur. En
fyrst fer ég á fund lögreglunar, og
tilkynni að þú hafir myrt hann.
— Þú verður þér aðeins til at-
hlægis. Þetta var slys, og enginn get-
ur sannað hið gagnstæða.
— Eg veit að þú ert hræðilega
slægvitur, en ég reyni samt.
— Vertu ekki svona heimsk, Linda.
Reyndu að láta þér skiljast það, að
Donald Arkwright er dauður. Það
var slys, og þú færð ekki nokkurn
lifandi mann til að trúa þér ...
Undruninni í svip hennar varð ekki
með orðum lýst,
— Donald Arkwright ... Hún tók
andköf. Hefurðu þá myrt Donald
Arkwright ?
— Aldrei sagði ég það. Ég sagði
einungis, að hann væri dauður.
— Já ... en hvað kemur hann mér
við? Hann var að vísu gamall vinur
minn, en ekki heldur meir. Hann
þekkti fáa hérna, og þess vegna
hringdi hann á stundum til mín, og
einu sinni eða tvisvar fórum við sam-
an I mat. Nei ... þegar þú nefndir
veitingahúsið, hélt ég að þú vissir
allt ...
Harvey gerði einungis að glápa á
hana og kom ekki upp orði.
— Ég fór þangað til að hitta
manninn, sem ég elska. Hann er bryti
þar. Og nú fer ég til hans.
Hún tók töskurnar sínar og gekk
hratt á dyr. Hann hugðist veita
henni eftirför, en þá hringdi síminn
svo hann dokaði við og tók talnem-
ann.
— Halló, kallaði hann. Enginn svar-
aði. Hann beið drykklanga stund.
Halló, kallaði hann enn, en þá var
talneminn lagður á hinum meginn.
Harvey Benson var orðinn talsvert
drukkinn, þegar lögreglufulltrúann
bar að nokkru siðar, ásamt tveim
leynilögregluþjónum. Sjónarvitnin
höfðu gefið sig fram — skátaforingi
og fimm skátar höfðu legið i klett-
unum og beint sjónaukum slnum að
selum, sem lágu á skerjum þar úti
fyrir. Þegar Harvey og Arkwrlght
komu í bílnum beindist athyglin og
sjónaukarnir að þeim.
Sex sjónarvitni, sem fylgzt höfðu
nákvæmlega með öllu, sem gerðist.
SKAKKT NÚMER.
Framhald af bls. 13.
— Spennandi? endurtók hún.
— Ég hitti ástvin þinn ...
Hún roðnaði upp í hársrætur.
— Hvað áttu við?
—- Vertu nú ekki með nein láta-
læti, Linda litla, sagði hann og hló
harkalega. Þú heldur þó vist ekki
að þú getir farið á bak við mig? Þú
hefur verið þannig að undanförnu,
að jafnvel staurblindur asni mundi
ekki hafa verið í vafa um að þú
værir ástfangin. Og svo allar þessar
símahringingar ... og ferðir þínar til
Drovers ...
— Já, það er satt, Harvey, mælti
hún lágt. Ég er ástfangin. Ég hafði
einmitt hugsað að ræða við þig I
kvöld. Ég vil fá skilnað.
30 vikan
elskan? Hvers
Hann hló enn.
— Skilnað
vegna?
— Vegna þess að ég ann öðrum
manni. Ég hef aldrei unnað þér. Það
veiztu, Harvey.
— Vertu nú ekki svona æst, elsk-
an mín. Þetta líður hjá. Það getur
varla hjá því farið, þar sem þessi
ástvinur þinn er nú dauður.
— Dauður? Hún greip báðum
höndum að kverk sér. Dauður ...
það getur ekki verið satt. Þú ert
bara að hræða mig ...
— Ég held nú síður. Ég hringdi
til hans í morgun og okkur kom sam-
an um að hittast, Svo ók ég honum
út að klettunum, þar sem ég á land
eins og þú manst. Svo fórum við út
úr bílnum. Hann hrapaði fram af
klettabrúninni og beið bana sam-
stundis.
— Áttu við ... að þú hafir drepið
hann?
— Hvaða vitleysa! Það væri kjána-
lega að orði komizt — jafnvel þótt
satt væri. Bíllinn rann fram af, og
hann líka.
— Þú hefur myrt hann!
— Þú ert I æstu skapi, elskan, svo
ég læt mig orð þín engu skipta.
— Ég veit, að þú hefur myrt
hann ...
Hún hljóp inn I herbergi sitt, skellti
hurð að stöfum og læsti. Hann fór
sér hægt og rólega að öllu. Lauk
úr glasinu og gekk síðan að hurð-
inni.
— Linda, kallaði hann. Hann heyrði
að skúffur voru opnaðar.
— Ég er farin, Harvey, svaraði
hún lágum rómi. Ég er farin um leið
og ég er búin að láta niður i töskuna.
— Vertu nú ekki með nein láta-
— Úff, Frikki, það er alltof heitt
til að vera í öllum þessum fötum ...