Vikan - 23.11.1961, Blaðsíða 22

Guðbjörg Þorbjarn-
ardóttir er búin að
koma sér fyrir í
strompinum áður en
sýning hefst, og bíð-
ur þar, þar til hún
skríður fram úr
sirompinum fram á
sviðið.
BAK VI
Kerlingin hún Gunna lá á golfmu þar sem
skugga bar á — steindauð og bundin á höndurn
og fótum. Það var ósköp að sjá hana, kerlingar-
anginn var gömul og skorpin í framan eins og norn
frá miðöldum með grátt og skítugt hárið úfið eins
og strákúst, og kjóllinn, sem einu sinni hafði
verið ljós að lit, nú orðinn dökkgrár og sums-
staðar svartur af sóti.
Það var kannske ekki nein furða, þótt kerling-
arræksnið liti þannig út, eftir að búið var að hala
hana upp i skorsteininn ótal sinnum og láta hana
siðan detta niður á gólf. Það voru skuggalegir
náungar í kolsvörtum kuflum með hettu dregna
yfir höfuð, sem læddust að gömlu konunni os
bundu reipi um háls hennar, drógu hana síðan
i snörunni upp í skorsteininn, þar sem hún hélck
góða stund þar til hún datt niður á gólf aftur —
steindauð.
Guðni Bjarnason leiksviðsstjori.