Vikan - 23.11.1961, Blaðsíða 23

„Líkið“ af Gunnu
gömlu bíður á gólf-
inu að tjaldabaki,
þangað til það verð-
ur halað upp í
strompinn — og lát-
ið detta fram á
sviðið.
Jón gengur um á hálfum öðrum fæti. Nei — fót-
urinn var ekki sagaður af honum, og það er leynd-
armál hvar hann er.
Og þá hlógu allir, sem mest þeir máttu.
Það er annars skrýtið, sem raunar skeður oft
á leikhúsum, að áhorfendur eiga það til að stein-
þegja yfir beztu bröndurunum, þegar leikararnir
þegja og halda niðri í sér andanum til að gefa
áhorfendum tóm til hláturs. Svo, þegar alvarlegir
eða jafnvel sorglegir atburðir eru látnir gerast
á leiksviðinu, rekur skarinn frammi í sal upp
roknahlátur og ruglar leikarana alveg i ríminu.
„Já, það er ekki ávallt gott að reikna út við-
brögð áhorfenda fyrirfram,“ sagði Guðni Bjarna-
son leiksviðsstjóri Þjóðleikhússins, þar sem hann
stóð að tjaldabaki og stjórnaði „skuggunum“ —
mönnunum í svörtu hettukuflunum, sem læddust
um og sáu um að hver hlutur væri á sínum stað,
hvcrt tjald í réttum fellingum, hvert ljós með
réttum litbrigðum. „Annars er það nokkuð föst
regla, að leikur missir dálítið marks á frumsýn-
ingum, þegar leikarar eru taugaspeuntir og ieik-
urinn hefur eklci „slípazt af“. Frumsýningargestir
eru líka stundum krítískari og stundum í annar-
legum hugleiðingum. Það er líka dálítið einkenni-
legt, að hvernig sem á því stendur, virðist fólk
ekki hlægja eins mikið og innilega, þegar forset-
inn er viðstaddur. Kannske er þetta bara „fiks
idé“ hjá mér, en einhvernveginn finnst okkur
þetta.“
Það er í rauninni ævintýri líkast, að fá að rápa
um á bak við tjöldin, á meðan leiksýning stendur
yfir, og kannske ekki óskemmtilegra ævintýri en
það, sem framleitt er frammi á sviðinu, — ævin-
týrið sem þið sjáið, þegar þið sitjið í sætum ykkar
og horfið á hve létt og leikandi þetta gengur allt
fyrir sig. Kannske þú komir með mér snöggvast að
tjaldabaki og skoðir þig um undir leiðsögn Guðna,
— núna á meðan hinir sitja frammi og horfa á
Strompleikinn hans Iíiljans.
Guðni fer fyrst með okkur inn á skrifstofu sína,
þar sem hann undirbýr alla vinnu, sem framkvæma
þarf við hvert leikrit, sem áformað er að sýna.
Þar sjáum við uppi á skáp tvö lítil módel af leik-
Framhald á bls. 32.