Vikan - 23.11.1961, Blaðsíða 13

ið yfir sér eins og er, en begar þaO er byggt, veröur
það milljónaviröi. Ég hef i hyggju aö reisa hér heilt
hverfi.
— Stórkostlegt, mælti Arkwright verkfræölngur og
hrifning hans leyndi sér ekki.
— Og nú langar mig til að biöja yöur aö gera
tillögur, varöandi helztu grundvallaratriöin, sagöi
Harvey og hemlaði nokkra metra frá klettabrúninni.
Þeir stigu báöir út úr bílnum. Þrjátíu metrum fyrir
neöan brúnina, braut KyrrahafiO bárufalda sina viO
þverhnjjjúö.
— SjáiÖ þér, mælti Arkwright og benti i noröur.
Þarna liggja selir á skerjunum ...
Harvey notaði tækifæriö til aÖ athuga strand-
lengjuna. Klettar og sker. Ekki nokkur lifandi maO-
ur sjáanlegur, hvert sem litið var.
— Þetta svæöi býr yfir hinum dásamlegustu mögu-
leikum, varö verkfræöingnum aö oröi. Og ég er yður
þakklátur fyrir, aö þér skuliö hafa veitt mér svo
einstætt tækifæri.
— ÞaÖ var Linda, sem benti mér á það.
— Já, einmitt. Það var fallega gert af henni. Mér
kom varla til hugar, aö hún mundi muna eftir mér,
þegar viö hittumst í kvöldboöinu.
— Hún man mjög vei eftir yður, sagöi Harvey,
og þaö var háðshreimur í röddinni. Hún var ákaflega
fegin því, aö leiöir ykkar skyldu liggja þannig sam-
an aftur. ÞiÖ voruð nánir vinir 5 skóla, var ekki
svo?
— Ojú, okkur kom vel ásamt. AÖ hugsa sér, aö það
skuli vera tólf ár síðan. MaÖur á örÖugt með aÖ gera
sér grein fyrir þvi hve tíminn er fljótur að liöa.
Hann horfði niður fyrir klettabrúnina. Ef til vlll
veröur aö sprengja þessa hengju af brúninni, sagöi
hann. Svona til öryggis.
— Já, ég er einmitt alltaf fylgjandi öllum öryggis-
ráöstöfunum, sagöi Harvey og gekk skrefi nær
Arkwright. Og þetta er ein af minum örygglsráö-
stöfunum, sagöi hann um leið og hann lagði höndinn
á bak honum og hratt honum fram af.
Og þar með var verkfræðingurinn úr sögunni.
Harvey svipaöist um — hvergi nokkur sála á ferli.
Hann steig inn í bilinn, ræsti hreyfilinn, stillti á
minnsta átak og hélt bílnum kyrrum á handhemlun-
um meöan hann renndi sér út úr sætinu. Svo slepptl
hann handhemlunum og bíllinn rann fram af þver-
hnipinu.
Hann svipaöist enn um kring, og Þegar hann þóttist
þess fullviss, aö ekki gæti veriö um neia sjónar-
vitni aö ræöa, lagði hann fótgangandi af staö út á
aðalveginn. Þaö leiö ekki á löngu áður en hann
gat stöövað bil og fengiö far meö honum aö lögreglu-
stööinni.
Samtalið viö Grayling lögreglustjóra varO ekki
langt. Harvey lék mjög sannfærandi þegar hann
sagöi frá hinu hörmulega slysi. Hann kvaö Arkwright
hafa boöiö sér aö snúa bílnum, en sennilega hefði
hann stillt á hægasta átak áfram í staðinn fyrir
aftur á bak. I skelfingu sinní hefði hann svo reynt
aö kasta sér út úr bílnum í staö þess aö hemla ...
en um seinan, og bæöi hann og bíllinn lent fram
af þverhnipinu.
— Voru ekki nein sjónarvitni aö slysinu? spuröi
fulltrúinn.
Harvey hristi höfuðiö. — Þetta er afskekktur staö-
ur, sagöi hann. Þaö tók mig þó nokkra stund aO
ná í bíl, enda hefur þaö ekki breytt neinu. Vesalings
Arkwright hefur áreiöanlega látizt samstundis.
— Ég skil. En þaö eru skátabúðir viö vik þarna
skammt frá. ÞaÖ er ekki óhugsandi að einhverjir
þaöan hafi veriö á ferli þarna um klettana.
Þaö voru Þeir einmitt ekki, hugsaöi Harvey meö
sér, en sagöi ekki neitt.
|ANN kom heim i leigubíl um hálffimmleytiO
•J-i- — klukkutíma fyrr en hann var vanur. Linda
* •' virtist undrandi, þegar hann kom inn úr dyr-
unum. — HvaÖ ... ertu kominn, varö hennl aö orði.
— Þaö leynir sér ekki, svaraöi hann um leiö og
hann opnaði vínskápinn og skenkti sér í glas. Ég
lenti í spennandi atburöum I dag, Linda, sagöi hann
þegar hann haföi rennt niöur fyrsta gúlsopanum.
Ákaflega spennandi
mn
■ ■ ■■.
• •
' * ív
\ ' v ;
r:

versvegna grems
fólki svo mjög, þegar
einhver hringir í mis-
gripum? Ekkert símtal
getur þó orðið öllu
f u 11 komnara - stutt, r ök-
fast, og það er hrein
undantekning, að það
hafi morð í för með sér.
SAKAMÁLASAGA EFTIR ROBERT ARTHUR
Framhjdd 1 Ui. 12.
VIKAN 13