Vikan - 23.11.1961, Blaðsíða 24

í kringum litla tjörn óx sefgras
og á einu af sefblöðunum sátu fluga
og gullsmiður. Gullsmiðurinn var
nýkominn upp úr vatninu og sat
nú og lét sóiina þurrka sig. Skömmu
seinna bar þar að náttúrufræðing.
— Aha, sagði hann, þegar hann
kom auga á fluguna, — þetta hlýtur
að vera „stratiomys chamaleon“.
Hún er mjög falleg ... mjög falleg.
— Heyrðirðu hvað hann sagði?,
spurði flugan gullsmiðinn.
— Nei, ég hlustaði ekki á það,
sagði gullsmiðurinn yfirlætislega.
— Hann sagði, að ég væri mjög
falleg, sagði flugan montin. Og svo
sagði hann að ég væri ... æ, nú
hef ég gleymt því, en það var ægi-
lega fínt nafn. Smátjörn er ekki
neinn staður fyrir mig, nú ætla ég
út í heiminn og freista gæfunnar.
Og svo flaug flugan af sefblaðinu
og út í hinn stóra heim. Á þjóð-
veginum, sem lá að konungshöllinni
gekk bóndi með asna sinn, sem var
hlaðinn grænmeti og ávöxtum, sem
bóndinn ætlaði að reyna að selja
í eldhús konungsins.
— Hvaða stóra dýr er nú þetta,
hugsaði flugan með sér, og svo
flaug hún og settist á snoppu asn-
ans.
Prrrhst, hnerraði asninn, og flug-
an varð svo hrædd, að hún faldi
sig i öðru eyra asnans. En þá ærð-
ist asninn alveg og fældist, svo kál-
höfuðin, gulræturnar, eplin og per-
urnar runnu eftir þjóðveginum, en
aumingja bóndinn hljóp lafmóður á
eftir þeim.
— Það var ég sem kom bóndanum
til að hlaupa, hugsaði flugan upp
með sér, og svo flaug hún áfram
inn að konungshöliinni.
í litlu loftherbergi sat ungt og
fátækt skáld og reyndi að finna orð
— Það er fluga á enninu á þér, hrópaði drottningin, og
svo sló hún í fluguna með rósrauðum silkivasaklút. —
Burtu með þig.
Barnagaman
sem rímuðu saman, í kvæði sem
hann ætlaði að selja, svo hann gæti
keypt sér dálítinn mat. Þetta verður
að duga ... hafði hann skrifað nið-
ur, en svo komst hann ekki lengra.
En allt í einu kom hann auga á
fluguna, sem hafði flogið inn um
opinn gluggann, og hrópaði upp:
— Duga — fluga. Ágætt rím. Og
svo skrifaði skáldið:
Þetta verður að duga
á glugganum suðar fluga . . .
— Þá hefur lika verið ort um mig
kvæði, hugsaði flugan stolt og flaug
út um gluggann.
Hún flaug alveg upp að konungs-
höllinni og inn í salinn þar sem
konungur og drottning sátu og töl-
uðu saman, klædd í fínasta silki-
skart og bæði sátu þau í silkiklædd-
um stólum með gullörmum.
Flugan var ekki aðeins montin
hún var líka forvitin. Mér þætti
gaman að vita hvað hátignirnar eru
að tala um, hugsaði hún með sér,
og svo flaug hún og settist á hið
konunglega enni.
— Það er fluga á enninu á þér,
hrópaði drottningin, og svo sló hún
í fluguna með rósrauðum silkivasa-
klút. — Burtu með þig.
Og flugan flaug i burtu og út i
garðinn.
Þar rétt hjá sat litla prinsessan
undir sírenutré og drakk súkkulaði
með vinkonu sinni og borðaði
kökur.
Framhald á bls. 36.
Á bls. 39 eru kynnt úrslit i vísna-
samkeppninni.
Skautakappinn er í ljóm- Strákarnir hafa horft á og undrazt Skautakappinn stígur á
andi skapi. Þeir eru skömmustulegir. Roskinn bakkann af aflokinni sýn-
maður spyr þá brosandi hvort þeir ingu.
þekki ekki manninn. Hann er Norð-
urlandameistarinn.
Þetta er myndarlegasti
náungi. Hann brosir út
undir eyru og virðist
hafa skemmt sér prýðis-
vel.
Bubbi og Kalli hafa fylgzt
spenntir með og undrazt hvað
hægt er að vera flinkur á
skautum. Það væri gaman að
vera svona flinkur.
Skautakappinn þakkar drengj-
unum fyrir lánið á skautun-
um. Drengirnir cru hálffeimn-
ir, en hrifningin leynir sér
ekki.
Bubbi og Kalli halda á-
nægðir heim á leið. Þetta
var sannarlega skemmtileg
skautaferð.
24 VIKAN