Vikan - 24.01.1963, Blaðsíða 45

en ég er viss um að ég get fengið
hann fyrir eitthvað minna. Hefurðu
nokkuð á móti að ég kaupi hann?“
„Ekki fyrst þig langar svo mikið
til . ..“
Pearl ræskti sig í Lundúnum.
„En þá verðurðu að senda mér
fimm hundruð dollara ...“ sagði
hún eftir nokkra þögn.
„Þú setur mig á hausinn,“ sagði
Frank. „Ég ramba á barmi gjald-
þrotsins ... hef ekki selt eina ein-
ustu appelsínu ...“
En hann sagði það þannig, að
enginn gat verið í vafa um að hann
gerði að gamni sínu, og hann vissi
að Pearl mundi brosa yfir í Lundún-
um. Síðan ráðlagði hann henni ým-
islegt í sambandi við farangurinn
og farmiðana. „Berangeria" lét í haf
frá Southampton á sunnudagsmorg-
un; hann kæmi um borð í Cherbourg
um kvöldið og Pearl kveinaði og
kvartaði 'dir því, að hún skyldi
verða tilneydd að komast um borð
með sjálfa sig og hundinn án karl-
mannsaðstoðar. Frank hló, hrópaði
nokkur örvandi hrósyrði í talnem-
ann og sleit síðan samtalinu. Pearl
fór allra sinna ferða á hverju sem
gekk, svo að hann þurfti ekki neinu
að kvíða hennar vegna. Símastúlkan
tilkynnti Frank að hann hefði talað
fyrir 246 franka, og hann taldi þrjú
hundruð franka úr veskinu sínu og
skaut þeim undir vasann með fjól-
unum. Marion var hin ástúðlegasta.
„Þú mátt ekki álíta að mér sé nokk-
ur ami í að þú ert kvæntur," sagði
hún. „Ég þekki lífið . .
Marion þekkti lífið, og hún talaði
ensku, hafði lært það af einhverjum
fyrri kunningja sínum. Það var enn
einn kostur, sem hún var búin, að
hún hafði gott vit á verzlun og við-
skiptum. Hún hafði alls staðar sín
sambönd. „Hvað fæ ég af ágóðanum,
ef ég kenni þér ráð til að koma
þessum viðskiptum í gang?“ spurði
hún, þegar þau voru setzt að kvöld-
verðinum.
„Tíu af hundraði," svaraði Frank.
„Þú skalt múta skrifstofustjóran-
um ...“
„Hvernig og með hvað miklu fé?“
„Ég mundi stinga upp á hundrað
þúsund frönkum og einhverri verð-
mætri gjöf. En þú verður að fara
þannig að, að hann geti verið þekkt-
ur fyrir að þiggja — sendu honum
sígarettuveski og legðu seðlana inn-
an í það. Svo verðurðu að bjóða
honum að snæða með þér kvöldverð,
ásamt ástmey sinni og senda eigin-
konu hans blóm ■— nei, hafðu það
á hinn veginn, bjóddu honum og
eiginkonu hans að snæða með þér
kvöldverð, en sendu ástmey hans
blómin. Maður á að koma fram við
heiðvirðar konur eins og þær væru
léttúðardrósir og léttúðardrósir eins
og maður héldi þær heiðvirðar kon-
ur . .. það kitlar hégómagirni beggja.
Ráð Marion voru raunhæf og
skynsamleg, eins og ráð kvenna eru
jafnan, þegar þær gera sér ekki
lengur neinar tálvonir. Þegar kvöld-
verðinum var lokið, fóru þau sam-
an í leikhús, og Frank spurði sjálf-
an sig undrandi hvernig á því gæti
staðið að hann felldi sig ekki við
neitt og því síður að hann hefði
minnstu skemmtun af neinu. Bíll-
inn var óþrifalegur, og Marion reifst
við bílstjórann, sem ók krókaleiðir
í þeirri von að hann gæti haft fé
af Bandaríkjamanninum. Leikritið
var með afbrigðum lélegt, þessi
'nargtuggna þvæla um eiginmann-
inn, eiginkonuna og elskhugann;
hann barðist við svefninn og óskaði
þess af heilum hug að hann væri
lagztur í rekkju heima í gistihúsinu.
Eftir leiksýninguna, þegar þau
sátu í dýru veitingahúsi og nokkrir
af kunningjum Marion höfðu slegizt
í hóp með þeim, gerðist það allt í
einu, að hugsunin um Evelyn gagn-
tók hann svo að það olli honum
hugarkvöl. Hann hafði að vísu tví-
vegis hugsað til hennar áður þá
um daginn, en aðeins lauslega. Nú
sá hann hana skyndilega fyrir hug-
skotssjónum sínum svo skýrt, að
það nálgaðist líkamlega snertingu
— heyrði andardrátt hennar í
myrkrinu í baðhúsinu og hugsaði
með sér: Ég hringi til hennar. Hann
var svo ákveðinn í þessum ásetn-
ingi sínum að hann reis á fætur, en
áttaði sig; það var komið fram yfir
miðnætti og eins og hvert annað
brjálæði að fara að hringja núna.
Marion starði á hann furðu lostin,
hann var orðinn fölur undir kali-
forniska sólbrunanum. Hún reis á
fætur, kvaddi hópinn í skyndi og
andartaki síðar voru þau komin
inn í leigubíl. Enn var farið að
rigna.
Frank vissi ekki lengur sjálfur
hvað hann vildi, nemá það, að hann
vildi ekki leggjast hjá Marion aft-
ur, og bað bílstjórann að bíða, þeg-
ar þau námu staðar úti fyrir húsi
hennar. En hún tók af honum ráð-
in og sendi bílstjórann á brott —
sem hlýddi henni, þar sem hann
vildi ekki hafa af henni væntanleg
viðskipti.
Framhald í næsta blaði.
KJOLAR . rrh. af bls. 19
þræðið saman, saumið og pressið
út saumana. Saumið nú kjólinn
saman, fyrst snið-, axlar- og hliðar-
sauma og pressið frá röngu. Nælið,
þræðið, mátið og saumið barm- og
handvegsfóðrin við kjólinn. Klipp-
ið örlítið upp í saumana, pressið þá
út, þræðið saumförin við fóðrin og
stingið tæpt í brún fóðurmegin við
saumana. Brjótið síðan, svo saum-
urinn komi nákvæmlega í brún,
þræðið og pressið. Gangið frá fald-
inum að neðan, og pressið lauslega
yfir kjólinn.
Töfraveski . Frh. af bls; 37.
Þeir eru krosslagðir — og endarnir
við hægri brún, límdir undir spjald-
ið, en endunum vinstra megin
smeygt niður á milli spjaldanna A
og B — og límdir við spjald A. Þeg-
ar límið hefur þornað, kemur að því
spennandi augnabliki að prófa
töframátt veskisins. Leggið mynd,
eða peningaseðil undir láréttu
bendlana. Lokið svo veskinu og opn-
ið það — hins vegar. Og sjá!
Nú liggur. peningurinn undir kross-
lögðu böndunum. — Ef ykkur lang-
ar til að gera reglulega fínt veski,
þá klæðið fyrst bæði spjöldin öðru
megin, með fallegum pappír — áður
en þið leggið bendlana á. Munið,
að gera ráð fyrir innafbroti allt í
kring. Og þegar þið límið pappírinn
bak við, þá klippið þríhyrning af
honum, við öll hornin svo að innaf-
brotið þar verði snyrtilegra. Þegar
búið er að líma bendlana á sinn
stað, er pappír, 8x13 cm límdur á
spjöldin að utanverðu.
Næsta dag, getið þið stungið vesk-
inu í vasann — og sýnt skólasyst-
kinum ykkar töframátt þess.
Konungur
kvennabúrsins.
Framhald af bls. 29.
vera góðar. Ef að sá grunur og efa-
serndir, sem Atkinson hafði tekizt
að læða í huga kviðdómenda með
fullyrðingu sinni, um að Bernice
hefði ekki verið að læða í huga
kviðdómenda með fullyrðingu
sinni, um að Bernice hefðieklciver-
ið óspjölluð við komuna á Hamlin
Avcnue, og sem liafði nú styrkzt og
margfaldast við yfirlýsingu Bickle-
hjónanna, næði að festa rætur,
mundi prinsinn ganga héðan út
sem frjáis maður og taka vi^ völd-
um innan safnaðar ísraelsmanna.
Allar ráðagerðir ,Bens væru þá
dauðadæmdar og allt erfiði hans til
einskis.
Hann varð að finna þessa játn-
ingu.
6. kafli.
Næsta dag var fyrsta vitnið aft-
ur ung stúlka. Það var Emma
Butler, sem verjandinn hafði óskað
eftir i vitnastúkuna.
„Hve lengi hafið þér átt heima að
Hamlin Avenue þrjátíu og sjö?“
spurði Atkinson.
„f nokkra mánuði."
„Hafið þér nokkurn tíma séð eða
lieyrt um ósæmilegt framferði
ákærða, Michael Mills?“
„Nei,“ sór stúlkan. „Aldrei."
„Það hefur verið horið liér, að
ákærði liafi haldið fund skömmu
fyrir handtöku sína og skipað þar
stúlkunum að gefa lögreglunni fals-
ar upplýsingar. Viljið þér segja
okkur eitthvað um það?“
„Það var enginn slíkur fundur
lialdinn.“
Þrátt fyrir ítrekaðar spurningar
tókst saksóknara ekki að breyta
framburði stúlkunnar.
Atkinson kallaði nú á tvö önnur
vitni, Jeseph Dickinson og Hobart
Gray. Báðir kváðust hafa þekkt
Mills i mörg ár. Þeir lýstu lionum
sem heiðarlegum, einlægum, trúuð-
um og hreinlífum manni, og sögð-
ust aldrei liafa héyrt ósæmileg orð
af hans vörum.
Það bezta, sem Oscar Springer
gat gert úr þessum vitnisburði, var
að fá þá til að játa, að þeir hefðu
ekki hitt eða talað við Mike Mills
síðan hann gekk i ísraelssöfnuð-
inn.
Síðan kornu þrjú önnur vitni,
allir siðskeggjaðir safnaðarmeðlim-
ir. Allir sóru þeir, að prins Michael
væri dýrlingur. Saksóknarinn gat
ekki hrakið framburð þeirra, en
hann átti auðvelt með að sýna
kviðdómnum fram á, að þeir væru
blindaðir af ofstæki.
Siðaasta vitnið var maður að
nafni Flavius Brooke. Undir ákveð-
inni handleiðslu Atkinson skýrði
hann frá borgarafundinum, sem
haldnir höfðu verið og las upp úr
nokkrum greinum úr Detroitblöð-
unum, greinum með fyrirsögnum á
þessa leið: SKEPNULEG TRÚAR-
BRÖGÐ, DJÖFULL í MANNSMYND
eða HINN SÍÐSKEGGJAÐI PRINS
MYRKURSINS. Hann sagði, að
safnað hefði verið peningum handa
stúlkunum hvað eftir annað.
Oscar Springer gat upplýst það,
að peningarnir, sem söfnuðust voru
ekki meiri en það, að þeir rétt
nægðu sem vasapeningar handa
stúlkunum, að Bernice Bickle hafði
til dæmis aðeins fengið u. þ. b.
Það eru
aðeins
DAGAR
þar til
útsalan
hefst
ULLARVÖRU-
VERZLUNIN
Laugavegi 1/5
Sími 13061
VIKAN 45