Vikan - 07.03.1963, Blaðsíða 10

Emanúel Morthens, forstj.,
formaður Njarðar.
LJONIN
LEIKA
MYNDIR OG TEXTI: G. K.
Það er nú ekki beinlínis Ijónasvipur
á þeim Friðfinni Ólafssyni og Helga
Sæmundssyni, en þeir ku vera ljón-
fjörugir báðir.
„Bekkjarbræður" — Jakob Löve,
Guðjón Eyjólfsson, Lárus Ottesen.
Ég þekki einn lítinn strák, sem þorir helzt aldrei
að ganga milli trjánna í Hljómskálagarðinum vegna
þess að hann heldur að úlfurinn hennar Rauðhettu
leynist þar einhvers staðar. Hann heldur að hákarlar
séu ægilega stórir kallar, sem taki litla, óþekka stráka
og fari með þá langt út í sjó, og hann skelfur, þegar
hann heyrir minnzt á Þjóðleikhúskjallarann, vegna
þess að pabbi hans sagði honum einu sinni að þangað
ætlaði hann að fara til að taka myndir af ljónum,
sem væru þar á fundi.
Hver lái litla drengnum, sem vill. En víst er að
ef sá litli hefði farið með pabba sínum í kjallarann
og séð konung dýranna hrista makkann þar um
kvöldið, þá hefði hann vafalaust misst allan sinn beyg
af því dýri, því gæfari skepnur getur varla á byggðu
bóli, — nema þá kannski rétt á meðan þeir voru
að næla sér I matinn, sem þar var á boðstólum.
Allir þeir, sem halda að það sé farið að slá út
í fyrir mér, að ég sé að fara með einhverja þvælu
og vitleysu, skulu vita það að ég á hér við skemmti-
fund, sem haldinn var fyrir nokkru á vegum Lion-
klúbbsins Njarðar, — en orðið „lion“ þýðir sem
kunnugt er „ljón“ — og meðlimirnir því tíðast nefnd-
ir ljón manna á milli. Að þessu sinni stóðu ljónin
fyrir svokölluðu herrakvöldi, en það þýðir að eng-
inn kvenmaður má vera viðstaddur skemmtunina.
Ljónin buðu svo óspart kunningjum sínum til gleð-
skaparins, enda kom í ljós að kjallarinn var fullur,
þótt að meðlimir klúbbsins séu aðeins 30 talsins.
Þeir, sem halda að karlmenn geti ekki skemmt sér
konunglega slíka kvöldstund við drykkju og gleðskap
— eru langt úti að aka. Það er hreint enginn vandi,
og það er alls ekki meiningin að móðga kvenþjóðina
þótt ég haldi því fram að það sé vel hægt að skemmta
sér án hennar ... smástund. ,
Jú, það var borðað af hjartans lyst, og kannski
eilítið betur. Það voru sagðir tvíræðir brandarar, og
kannski dálítið betur. Það var drukkið í hófi, og
kannski örlítið betur. Og svo, — þegar herrarnir
gátu ekki með góðu móti horft lengur hver á annan
án þess að gretta sig, nú þá var auðvitað náð í kven-
fólk og það ekki af verra taginu. Og ekki nóg með
það, heldur var þess krafizt að það hefði engar vöflur
á því, heldur kæmi þangað í náttkjólum, sem og þær
gjörðu, eins og meðfylgjandi myndir sýna.
Af annari skemmtan kvöldsins má gjarnan minn-
ast á nokkur „skeyti" sem ljónunum voru send af
fjarstöddum vinum og kunningjum. Sveinn Asgeirs-
son hagfræðingur, ljón- og veizlustjóri um kvöldið,
las upp skeytin, enda lék á því óljós grunur að hann
hefði einhverja vitneskju um uppruna skeytanna og
kannski aðstoðað sendendur við að semja þau að
einhverju leyti.
Sveinn lét þess getið að ýmsum merkismönnum
hefði verið boðið á þennan fagnað, en margir þeirra
gátu því miður ekki komið því við, og sendu skeyti
til afsökunar. Sem dæmi má nefna skeytið frá Osló:
Hr. Emanúel Morthens, formaður Líonsklúbbsins
Nj arðar, Þj óðleikhússkj allaranum.
Mæti aldrei á herrakvöldum.
Kristmann Guðmundsson. Framhald á bls. 40.
10
VIKAN 10. tbl.