Vikan


Vikan - 07.03.1963, Blaðsíða 37

Vikan - 07.03.1963, Blaðsíða 37
VIKU klúbburinn Klúbbblað fyrir börn og unglinga. Ritstjóri: Jón Pálsson. Gegnumlýs- ingartæki Þetta einfalda tæki, geturðu búið til, úr tveim þunnum pappaspjöldum, 10x10 cm — og fuglsfjöður. Gerðu gat í miðju, á bæði pappaspöldin samtímis. Ef þú heggur gatið með nagla, þá klipptu oddinn af og hafðu endatré undir. Mundu, að snöggt högg gerir gatið hreinna. Þá er komið að fjöðrinni. Rífðu stykki af henni (frá oddinum, sjá mynd- ina) og límdu það yfir gatið á öðru pappaspjaldinu, en gættu þess, að lím komi ekki á þann blett, sem liggur yfir gatinu. Að lokum límir þú bæði pappastykkin saman. Stóra myndin er af sams konar ,,tæki“, einna líkast handspegli. Gerð eru tvö stykki, eins og áður er sagt, með fjöður á milli. Ef þú stækkar þetta ,,tæki“ hafðu þá gatið ekki stærra en sýnt er á myndinni. Berðu aðra höndina upp að sterku ljósi og horfðu með öðru auganu á hana, — í gegn um gatið, og þú sérð-, nei, annars, við segjum ekki meira, en undrandi verður þú. Það er reyndar ljósbrot, sem valda þessu. \ Við skrifum og lesum frá vinstri tii hægri, ofan frá og niður síðuna. Arabar, Sýrlendingar og Hebrear fara öðruvísi að, þeir skrifa og lesa frá hægri ti! vinstri, en byrja þó efst á síðunni, eins og við. Kínverjar, Japanir og Kóreumenn skrifa sitt myndaletur í lóðréttar línur og byrja efst til hægri. Og fundist hafa leirtöflur, með einkennilegu táknmáli, frá því löngu fyrir Krists burð. Hér er um eiginlega „skriftar“ aðferð að ræða, sem kalla mætti: Þannig plægjum við. Þ. e. a. s. bændur plægðu ákveðna vegalengd, sneru þá við, — til vinstri og plægðu til baka og sneru þá enn við — til ^hægri. (Athugið þriðju myndina). Þannig meitluðu þeir táknin í lcirtöflurnar — og byriuðu neðst! GÁTUR 1. Á hvaða tré eru blöðin öðrum megin svört en öðrum megin björt? 2. Blóðlaust og beinlaust, bítur gras af jörðu. 3. Dautt, dregur lifandi úr skógi. 4. Hvað er það, sem fullt er af kjöti og Q jo^s •jnquie^esni g •Jefi z *W9u So blóði á daginn, en gapir eins og tröll á nóttinni? 5. Háift er nafnið á hendi mér, háltt á hafið út. 6. Hvað er það á bænum, er þegir, en þó öllum segir. ‘Wq -9 -istTjeH jn3ep :uigoiq ‘uuiuij; *x rjegutugeH SMÁFISKAKÆKT IV SANDUR. Eins og áður er að vikið, lifa fiskarnir ekki án súrefnis, sem ýmsar tegundir jurta gefa frá sér og þær er auðvelt að rækta í sandi, eingöngu. Ekki má nota skeljasand, því hann er of kalk- ríkur. Venjulegur svartur sandur, er beztur. En hann verður að vera mjög hreinn, laus við salt, sýrur og önnur efni skaðleg fiskunum. Þess vegna ætti fyrst að sjóða hann í vatni en skola síðan í köldu rennandi vatni, í bala eða íötu og hræra vel í á meðan, svo öll óhreinindi skol- ist úr honum. Þá er vatninu hellt af sandinum og hann látinn í búrið. Ekki á sandlagið alls staðar að vora jafnþykkt. Venjulega er það 3—4 cm þykkt. GRÓÐUR Ungum fiskiræktarmönnum ei íkki alltaf fyllilega ljóst, h/e geysilega þýðingu arð hef- ur, að nægilegur gróður sé í búrinu hróttmik- ill gróður er undirstaða fiskiræktar cg góðs árangurs er ekki að vænta, ef surefni skortir. Fiskar og jurtir eru hvort öðru háó. Jurtirnar gefa frá sér súrefni, en lifa á koisýru, sem fisk- arnir gefa frá scr Hér verður sem oftar, að þræða hinn gullna meðalveg, svo jafnvægi hald- ist. f 25 lítra búr þarf 5—6 jurtir, miðað við að fiskar séu ekki fleiri en 15—17, en í 40 njóta sín sem bezt. Hávaxnar jurtir eru stað- settar í bakgrunni og til hliðar, þar sem sand- lagið er þykkast en lægri gróður framar. Af há- lítra búr, 8—9 jurtir, með 20—25 fiskum, sem hámark. Meðan jurtunum er komið fyrir, er vatn haft í búrinu, en ekki meira en svo, að vel fljóti yfir sandinn. Varlega verður að helia vatni í búrið,svo sandlagið raskist ekki. Öruggast er að hafa (hreina) undirskál í miðju búrinu, und- ir bununni, Jurtunum er svo stungið niður í sandinn, en ekki er sama hvernig þær eru stað- settar. Engin skreyting í fiskabúri er fegurri en þróttmikill jurtagróður, þess vegna á hann að vöxnum jurtum má nefna: Vallisneria, Cabomba, Myriophyllum og Ludwigia. Af lágvaxnari gróðri, einkum Cryptocorine og Acorus. Rétt er að benda á, að Vallisneriu má ekki planta dýpra en svo, að rótarhálsinn standi upp úr sandinum — og Ludwigia hefur tilhneigingu til að vaxa upp úr vatninu, en þá eru topparnir klipptir af og þeim stungið niður í sandinn og vaxa þá áfram. í næstu grein: Hvar á búrið að standa og hversvegna? - 37 VIKAN 10. .hl.

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.