Vikan - 28.03.1963, Blaðsíða 24

Opel Kadett.
Framhald af bls. 31.
vindi, það er þægilegra að sitja
undir stýri i honum, framsætin eru
betri og — og — nei, ég ætlaði
ekki að bera þá saman.
Það er í einu orði sagt þægi-
legt að aka Kadett. Stýrið liggur
vel við manni, öll stjórntæki eru
handhæg og vinna vel. Það þarf
ekki að aka honum eins út i girun-
um eins og -— ja, sumum bílum af
sama stærðarflokki, og það kemur
vel til greina að nota fjórða gir-
inn i innanbæjarakstri. 46 hesta
vélin er seig og malar notalega,
þótt ekki sé hún handa þeim, sem
vilja láta bilana lyfta framhjólun-
um, þegar stigið er á benzínið.
Benzíngjöfin er ekki fjöl, heldur
gaffaltýpa, og heldur hátt, að mér
finnst. Maður þreytist á þvi að
stjórna henni. Kannske er auðvelt
að breyta því við hæfi hvers og
eins. Gírstönginn er í gólfinu og
skiftingar eru liprar og notalegar;
gírarnir eru allir samstilltir. Brems-
urnar eru léttar og vinna vel.
Mælaborðið er einfalt og látlaust,
en mælarnir af skornum skammti,
aðeins vatnshitamælir, benzínmæl-
ir og hraðamælir. Smurmæli og
rafmagnsmæli vantar alveg, maður
verður að treysta því, að perurnar
í smurljósinu og amperljósinu
springi ekki. Smellutakkar eru fyr-
ir þurrkur og ijós, og einn auka,
sem ekki liefur verið tengdur, ef
mann langar til dæmis að fá sér
þokuljós á bílinn. Það er mikil
hugulsemi. Rúðusprauta er stand-
ard á Kadett, stjórnað með vinstri
fæti. Innsogið er sjálfstætt, og er
stillt þar sem lítið ber á undir
mælaborðinu vinstra megin. Þar
fyrir ofan er miðstöð stillt — hún
virðist vera ágæt. Ofan á mæla-
borðinu, nánast í gluggakistunni,
er gert ráð fyrir sígarettukveikj-
ara og ég leyfi mér að efast um, að
það sé hentugur staður. Stefnu-
Ijósarofinn er á sínum stað, vinstra
megin á stýrisleggnum. Flautan er
á miðju stýri og ég fann ekkert að
því að flautuliringinn vantaði, en
honum hefur verið bætt á um þess-
ar mundir. Hægt er að læsa stýrinu.
Þrátt fyrir litlu hjólin er bíllinn
mjög þýður og stöðugur, þótt
greitt sé ekið á vonum vegi. Það
gerir svokallaður veltiöxull, sem
„den Herrn Kadett" er útbúinn
með og eykur mjög á stöðugleika
hans. Ég fór með hann á Mosfells-
sveitarveginn i rigningu, —t- og það
eitt, að ekki einu sinni púströrið
skyldi losna undan lionum við það,
eru talsverð meðmæli ■—■ og ók
honum þar allgreitt, nánar tiltekið
upp í ólöglegan hraða, og hann
rann skeiðið án þess að verða
nokkurn tíma fótaskortur. Aðeins
einu sinni, þegar ég bremsaði í
holuklasa, varð ég var við til-
hneygingu til þess að sletta til
skottinu, en það var svo lítið, að
varla er orð á gerandi. Hins vegar
fannst mér hann lítið eitt undir-
stýrður á beygjum — hafi tilhneig-
ingu til þess að halda áfram út úr
beygjunni.
Rúmið inni i bílnum er ágætt,
24 — VIKAN 13. tbl.
líka fótarúmið aftur í, en bekkur-
inn í aftursætinu gefur fulllítinn
stuðning við læri háfættra manna,
og ég hefði ekki viljað hafa þar
hatt á höfðinu. Þó er mér sagt, að
þar hafi mestu risar setið með
hattana sína og ekki skemmt þá.
Það getur verið, ef þeir eru þung-
ir i hlutfalli við hæðina, þvi bekk-
urinn er mjög mjúkur. Framstól-
arnir eru stillanlegir eftir fóta-
lengd, og bakið gefur ágætan stuðn-
ing við mjóhrygginn. Þar hefur
Kaddett vinning yfir — siuna
keppinautana. Stólunum er lyft til
þess að hleypa farþegum aftur í,
eftir að losuð hefur verið festing,
sem á að tryggja það, að farþegar
aftur i fari ekki viðstöðulaust fram
í rúðu, ef ferðin stöðvast af slcynd-
ingu. Galli: Stýrismegin tollir sæt-
ið ekki uppi af sjálfsdáðum, nema
bíllinn halli fram á við. Gólfið er
næstum slétt, þvi drifskaftið fylgir
ekki lireyfingum afturhásingarinn-
ar; kúpan á gólfinu þarf því ekki
að vera eins há. Um gólfið: Það er
nú ineiri ósköpin, sem dynja upp
undir það, þegar sprett er úr spori
á malarvegi! Farþegarúmið er mjög
rúmgott og vel lagað, með vara-
dekki uppistandandi vinstra megin
og benzíntank hægra megin.
Ef Opel Kadett endist vel, gerðu
kaupendur bíla af þessari stærð
enga vitleysu i að gefa honum tals-
verðan gaum. Og það væri þá helzt
boddýið, sem ekki stæði sig —
held ég. sh.
☆
Það er kannske rétt að segja frá
þv.í í Ieiðinni, úr þvi við erum að
tala um Opel Kadett, að liann
hefur nú fengið sína eldskirn.
Hann tók þátt í Monte Garlo kapp-
akstrinum og stóð sig bara vel.
Hann var númer 58 af 102 bílum,
sem komust alla leið, og númer
þrjú af þeim, sem hafa minni mótor
en 1000 cc. Þessi kappakstur fei
fram á alls konar vegum við alls
konar skilyrði, og er það mál
manna, að aldrei liafi aksturinn
verið erfiðari en einmitt í vetur, en
Kadettinn litli lét það ekki á sig fá.
Á hverju ári undanfarin 31 ár,
nema náttúrlega styrjaldaárin, hef-
ur þessi kappakstur verið liáður.
Á hverju ári hafa 300 bílar af mis-
munandi gcrðum tekið þátt í hon-
um. Það er lagt af stað frá átta
stöðum viðs vegar i Evrópu, en
skilyrðið er að aka 4000 kílómetra
frá upphafsstað til Chambéry í
Frönsku Ölpunum, en þaðan er svo
lagt upp í erfiðasta áfangann: Til
Monte Carlo.
Til þess að fá að taka þátt i
þessum kappakstri verður bíllinn
að vera standard gerð, það er að
ekki hafi færri en 1000 nákvæmlega
eins bílar verið framleiddir á einu
ári. Þegar Opel sótti um þátttöku-
heimild fyrir Kadett, höfðu aðeins
6—700 Kadettar verið framleiddir,
en þegar umsóknin var tekin til
meðferðar, var búið að framleiða
8—10.000 bíla af þessari gerð.
Kadett var heimilað þátttaka, en
með þeim fyrirvara, að ef honum
yrði mótmælt af öðrum þátttakend-
um, yrði árangur sá, sem hann
kynni að ná, ekki skráður. Tveir
Danir voru ráðnir til þess að aka
bilnum. En þegar átti að leggja af
stað frá Stokkhólmi, kom skeyti
frá stjórn kappakstursins þess efn-
is, að Kadettinn yrði ekki ræstur
í kappið eins og hinir, þar sem
frammistaða hans yrði ekki skráð.
Þetta kostaði nokkrar skeytasend-
ingar milli ráðamanna fram á brott-
fararstund, og þótt þær bæru ekki
tilætlaðan árangur fyrir Iíadett,
var endirinn samt góður, því árang-
ur Kadettsins var skráður svo sem
að framan má sjá.
En þótt skilyrði sé, að bíllinn sé
standard, er þó ekki öll sagán
sögð. Það rná setja á hann aukaút-
búnað, allt að 30 kílóum. í krafti
þess var settur á hann blöndungur
af Kapitan, þrýstihlutfallið aukið
úr 7,8:1 í 818,1, svo orkan varð
57 ha við 5200 snúninga í stað 46
lia venjulcga. Fleira var bætt og
styrkt i bílnum, m. a. bætt í hann
alls konar mælabúnaði.
Er nú ekki að orðlengja það, að
allt gekk vel, ineira að segja síðasta
spölin i Alpafjöllunum, þegar urn
20 bílar féllu út úr keppninni. Þar
lentu bílarnir í alls konar ófærð
og illviðri, urðu að böðlast gegn
um skafla og læðast yfir ísa, fengu
ísþoku sem byrgði útsýn og annað
eftir jiví. Þarna verða bílarnir að
halda ákveðnum hámarkstima milli
ákveðinna staða, og það reyndist
mörgum ofviða, þótt þeir væru svo
heppnir að haldast á veginum.
Þetta allt komst Kadettinn litli
klakklaust.
Sven Ericson á SAAB hafði lang-
beztan timann. Ilann var svo lang-
fyrstur, að hann hafði tíma til að
lireinsa bílinn sinn og bóna, áður
en liann kæmi á áfangastað! +
Svaladrykkir.
Framhald af bls. 2.
inum, sem alltaf vildi fá romm út
í vatnið sitt. •— Það er ekki vegna
þess, að mig langi til að drekka
romm, sagði hann, ■— heldur til
þess að taka burt þetta vonda vatns-
bragð.
Þá er komið að hinum vinsælu
kóladrykkjum, Kók, pepsí, spuri
og hvað þeir nú heita allir. Af þess-
um drykkjum er kókið vafalítið
vinsælast.
Það er eins víst og tvisvar tveir
eru fjórir, að Vífilfell, sem fram-
leiðir kókið, gæti selt ennþá meira
af því, ef það tæki að selja dósa-
kók. Margir fslendingar hafa
kynnzt dóskakókinu, og flestum
finnst það betra en flöskukók, ef
einhverju munar. Margir veigra sér
líka við það að kaupa glerið með,
því það kostar aukasnúning að fara
með það aftur út í búð til þess að
fá andvirði þess til baka. Þannig
verður Vífilfell af mörgum krónum,
sem það myndi fá, ef fólk gæti tekið
með sér nokkrar dósir, þegar það
fer í vinnuna. Þegar almenningur
verzlar eins mikið við eitt fyrir-
tæki og Vífilfell, verður að krefjast
þess, að fyrirtækið gefi þá þjónustu,
sem fólkið vill, og fólkið vill fá
dósakók. ★