Vikan


Vikan - 23.05.1963, Blaðsíða 41

Vikan - 23.05.1963, Blaðsíða 41
Örugg ferðaþjónusta fyrir hópa og einstaklinga. Kaupið farseðlana hjá Útsýn og þér fáið hvers kyns þjónustu og skipulagningu á ferð yðar án nokkurs auka- kostnaðar. Farseðlar með flugvélum, bifreiðum og skipum Hópferðir Útsýnar njóta einróma vinsælda og álits allra, sem til þekkja, enda byggjast þær á áratugs reynslu og þekkingu á ferðalögum. Hópferðir sumarið 1963: Bretlandsferð með m. s. Gullfossi 15.—27. júní HQTEL- pantamír Mið-Evrópuferð — Kaupmannahöfn, Rínarlönd, Sviss, París — 10- -27 ágúst. Spánarferð — London — 10.—27. september. Ferðaskrifstofan ÚTSÝN Austurlandaferð í október. Hafnarstræti 7. — Sími 23510. SMJÖRÞJÓFARNIR. Framhald af bls. 24. þetta innkaupasamband, því þeir myndu verða tilleiðanlegir að selja fyrir dollar á pundið ef þeir keyptu allt saman. Snipe hugsaði sig um nokkra stund og sagðist svo ekki hafa leyfi til þess. Earl spurði leyfi til hvers, og Snipe sagði leyfi til þess að hringja í innkaupastofnun- ina. Earl snaraðist aftur að bílnum. Cowboy var umkringdur af tveggja punda kaupendum, hundum, kött- um, krökkum og flugum. Hatturinn hans var ennþá uppi á bílnum og hann hafði lagt um það bil hálfan smjörklump á húddið á bílnum. Það bráðnaði hraðar en það seldist. Smjörið streymdi fram af húddinu og niður efir grillinu, og flugurnar og mýflugurnar gæddu sér á því í þúsundatali. Hann benti á smjörið á húddinu, en Cowboy flissaði og sagði: — Ég kemst betur að því þarna. Earl byrjaði að bölva honum, en sá þá að smjörið í aftursætinu bráðn- aði með sama hraða, svo hann hætti. f staðinn sagði hann Earl að útvega þvottafat og í það settu þeir af- ganginn af húddsmjörinu. Svo sagði hann Cowboy að selja úr fatinu, meðan þeir færu upp til Doc Lan- caster, því nú var Esco kominn aft- ur með stóra pöntun: Tuttugu og fimm pund fyrir apótek Doc Lan- casters. Þeir settust inn í bílinn. Nú var orðinn stöðugur, gulur straum- ur niður úr bílnum, og hundarnir voi'u í einni iðandi kös undir honum. Esco krossbölvaði á leiðinni upp eftir. — Andskotinn, fjandinn, helvíti. Allur þessi fíni ís í mjólkurbúinu, og okkur datt ekki í hug að taka svolítið með okkur af honum. Hann hætti að bölva, þegar þeir komu að Main Street. Það birti yfir honum. — Næst þegar við — hann hló. — Veiztu, hvað kokkskrattinn á Landsstjórasetrinu sagði? — Nei, hvað? spurði Earl. — Hann sagði að landsstjórinn æti ekki smjör og ekki kjöt og ekk- ert steikt. — Hvað étur hann þá? — Hann étur grænmeti og ein- hvers konar þaramjöl. — Drekkur hann? — Hvorki drekkur né reykir. Að- eins mjólk og svona náttúruvökva. — Sá er skrýtinn. Inni í apótekinu skáru þeir einn klump í tvennt. — Hvernig get ég vitað, hvort þetta eru tuttugu og fimm pund? spurði Doc. — Þetta er næstum hálfur klump- ur, og klumpurinn vegur nærri sex- tíu kíló. Reyndu að lyfta þessu. Doc laut niður og lyfti smjörinu frá gólfi og sleptpi því svo. — Allt í lagi ,svaraði hann. — Þetta eru ná- kvæmlega tuttugu og fimm pund. Segið mér ekki hvar þið fenguð það. Setjið það þarna inn í frystiklefann og hypjið ykkur burt. Það var þrjátíu og sex stiga hiti í skugga úti, og þeir gátu hvergi fundið svalari stað til þess að leggja Húdsoninum á. Smjörstaflinn í aft- ursætinu lækkaði stöðugt, og smjör- straumurinn rann undan bilnum of- an í rennusteininn. Þeir urðu að hafa snör handtök. Næst þurftu þeir að koma til Brown Derby. Esco setti í gang, ók aftur á bak frá hús- inu og setti í fyrsta. f sama bili var kallað: — Esco! Earl! Það er ég! Bíðið eftir mér. Það var Cowboy, sem kom á fullri ferð á hjólinu sínu og veifaði kúr- ekahattinum yfir höfði sér. Trigger tölti við hlið hans og rakti smjör- slóðina. Cowboy snarhemlaði við hliðina á Húdsoninum og keyrði hattinn aftur á hnakka. — Þeir eru á eftir þér, Esco. Þér líka, Earl. Eftir ykkur báðum. — Hverjir? — Löggurnar. Þessi ræfill í mat- vöruverzluninni, Snipe, hann sagði löggunni. Hann hringdi í þá. Sagði þeim nöfn ykkar og lýsti bílnum og benti á mig og sagði að ég vissi, hvert þið hefðuð farið. — Hvert sagðirðu honum, að við hefðum farið? Cowboy hló og setti á sig hanzk- ann. —■ Olympiu, ég sagði honum, að þið hefðuð farið til Olympiu. Og löggan gaf í á þessum Ford sínum. — Við verðum að losna við smjör- ið, sagði Esco. Hann leit aftur fyrir sig og svo aftur heim til Brown Derby í næsta húsi. Það var ekki tími. — Við skulum fara niður að ánni, sagði Earl. — Þar sér okkur eng- inn. Við getum lagt sætið í bleyti og losnað við lyktina. Cowboy sló hanzkaklæddri hægri hönd sinni á hanzkaklæddan vinstri lófann. Hann gaf horn'auga og ygldi sig og sagði milli samanbitinna tannanna án þess að bæra varirnar. — Hafið ekki áhyggjur af þess- um Snipe náunga. — Af hverju ekki? — Ég talaði við hann. Mál, sem hann skilur. Ég gaf honum tvö vinstri handar og lauk svo við hann með John Wayne spesíal. Um leið lék hann fyrir þá atburðinn. Hann gaf John Wayne spesíal út í loftið svo kröftuglega, að hann var nærri dottinn sjálfur, og Earl sá fyrir sér hvar Snipe þaut í fögrum boga níu fet upp í loftið. Cowboy sló hnefanum aftur í lóf- ann. — Hann var eitthvað að þvaðra um það, að við værum með óheiðar- lega samkeppni við hann. Svo ég lét hann hafa það. Hann dundi í götuna eins og fræpoki. Ég breiddi svunt- una hans yfir andlitið á honum þeg- ar ég fór, ég vil ekki, að hann fái sólstungu. — Góður strákur, Cowboy, sagði Esco. — Mér þykir vænt um þig. Það er alveg satt. Cowboy tók af sér annan hanzk- ann og stakk honum undir byssu- beltið. — Hérna, sagði hann. — Hér eru peningarnir ykkar. Sautján doll- arar og fimmtíu sent. Esco klappaði honum á handlegg- inn. — Nei, Cowboy, þú átt þetta. VIKAN 21. tbl. —

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað: 21. Tölublað (23.05.1963)
https://timarit.is/issue/298538

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.

21. Tölublað (23.05.1963)

Aðgerðir: