Vikan - 13.05.1964, Blaðsíða 12

Það sem áður er komið:
James Bond, leynilögreglumaður
frá London, er sendur til Jamaica
vegna hvarfs fulltrúa leyniþjónust-
unnar á staðnum, Strangways, og
einkaritara hans, Trueblood. Al-
mennt er álitið, að þau hafi stungið
af saman, en James Bond er ekki
á sama máli. Hann fær sér til að-
stoðar Quarrel, svertingja frá Cay-
maneyjum og hefst svo handa með
eftirgrennslanir sínar á Jamaica.
Hann hefur talað við landstjórann,
sem helzt vill svæfa málið, en fer
síðan að heimsækja nýlendustjór-
ann, Pleydeli-Smith.
Bond settist í stól andspænis
landstjóranum. Hann svaraði: —
Góðan daginn sir, og beið. Vinur
hans ( nýlenduráðinu hafði sagt
honum að það yrði ekki tekið á
móti honum með neinum sérstök-
um ákafa. — Hann er í þann veg-
inn að komast á eftirlaun. Þetta er
aðeins tímabundin skipun. Við urð-
um að finna einhvern landstjóra
til þess að taka Jamaica að sér í
stuttan tíma þegar sir Hugh Foot
var hækkaður í stöðu. Foot var úr-
valsmaður. Þessi maður reynir ekki
einu sinni að keppa við það. Hann
veit, að hann hefur þetta starf að-
eins fáeina mánuði, meðan við er-
um að finna einhvern sem getur
komið í staðinn fyrir Foot. Þessi
maður var áður í Ródesíu. Nú hugs-
ar hann ekki um neitt, nema að
komast á eftirlaun og fá einhverja
létta stöðu í borginni. Sízt af öllu
vill hann, að eitthvert stórmál komi
upp á Jamaica. Hann hefur verið
að reyna að stinga Strangwaysmál-
inu undir stól. Hann verður ekki
hrifinn af þegar þú ferð að hnýs-
ast í það.
Landstjórinn ræskti sig. Hann
fann að Bond var ekki einn af þess-
um venjulegu. — Þurftuð þér að
hitta mig?
— Það er aðeins formsatriði, sir,
sagði Bond látlaust. — Ég er hér
til þess að vinna í Strangwaysmál-
inu. Ég býst við að þér hafið feng-
ið boð frá utanríkismálaráðuneyt-
inu. Þetta var til þess að minna
landstjórann á að yfirmenn Bonds
voru áhrifamikið fólk. Bond var
ekki hrifinn af því þegar einhver
reyndi að lítillækka hann eða störf
hans.
— Ég man eftir þessum boðum.
Og hvað get ég gert fyrir yður?
Eða eftir því sem við bezt vitum
hér, er þessu máli lokið.
— Lokið, á hvaða hátt, sir?
Landstjórinn svaraði hastur í
máli: — Það liggur í augum uppi,
að Strangways stakk af með stúlk-
unni. Þetta var æsingagjarn ná-
ungi. Talsverður kvennamaður.
Sumir — hér — starfsbræður yðar
virðast ekki getað látið kvenfólk
í friði. Það var augljóst að land-
stjórinn gerði enga undantekningu
með Bond. — Ég hef iðulega þurft
að hjálpa þessum náungum út úr
ýmsum hneykslismálum áður. Hann
gerði nýlendunni ekkert gott, herra
— hér — Bond. Ég vona að yfir-
menn yðar muni senda okkur betri
mann í hans stað. Það er að segja,
bætti hann kuldalega við, — ef
raunverulega þarf umdæmisstjóra
hér um slóðir. Persónulega ber ég
mjög mikið traust til lögreglunnar.
Bond brosti samúðarbrosi: — Ég
skal túlka sjónarmið yðar, sir. Ég
býst við því að yfirmaður minn
muni vilja ræða þau við varnar-
málaráðherrann og utanríkisráðu-
neytið. Auðvitað ef þér munduð
vilja taka á yður svolítið meira
starf, þá mundi það hafa í för með
sér sparnað á vinnuafli. Og ég er
viss um að Jamaicalögreglan er
mjög sterk.
Landstjórinn leit grunsemdaraug-
um á Bond. Ef til vill þurfti hann að
meðhöndla þennan mann með ör
lítið meiri gætni. — Þetta eru óform-
legar viðræður, herra Bond. Þegar
ég hef ákveðið sjónarmið mín, skal
ég sjálfur koma þeim á framfæri
við utanríkisráðuneytið. Meðal ann-
arra orða, munduð þér vilja hafa
samvinnu við einhvern af starfs-
liði mínu?
— Mig mundi langa til að ræða
örlítið við nýlendustjórann, sir.
— Einmitt það? Og hvers vegna,
ef ég mætti spyrja?
— Það hefur eitthvað gengið á
þarna á Crab Key. Eitthvað um
fuglanýlendu. Nýlendumálaráðu-
neytið afhenti okkur málið fyrir
nokkru. Yfirmaður minn bað mig
um að rannsaka það l/tillega, úr
því að ég er hér hvort sem er.
Landstjórinn leit út eins og þungu
fargi hefði verið af honum velt. —
Auðvitað, auðvitað. Ég skal sjá til
þess að herra Pleydell-Smith geti
tekið á móti yður nú þegar. Svo
að þér eruð sammála því að við
getum látið Strangways málið eiga
sig? Þau koma áreiðanlega fram
fyrr eða síðar. Það er óþarfi að
hafa áhyggjur af því. Hann rétti
út handlegginn og hringdi bjöllu.
Fulltrúinn kom inn. — Þessi herra-
maður hefur áhuga fyrir því að
hitta nýlendustjórann, fulltrúi. Viljið
þér vísa honum þangað? Ég skal
hringja á Pleydell-Smith sjálfur og
biðja hann um að vera til reiðu.
Hann reis á fætur og gekk um-
hverfis borðið. Hann rétti út hönd-
ina. — Verið þér sælir, herra Bond,
og mér þykir vænt um að við skul-
um hafa hitzt. Crab Key? Ég hef
aldrei verið þar sjálfur, en ég er
viss um, að það gæti verið gaman
að skreppa þangað.
Þeir tókust í hendur. — Það var
einmitt það, sem ég var að velta
Framhalds
sagan
sem verið hefur metsölubók um allan
heim.
5. hlutí
Sagan hefur verið kvikmynduð og kvik-
myndin verður sýnd í Tónabíói að lok-
inni birtingu.
12
VXKAN 20. tbl.