Vikan - 11.06.1964, Blaðsíða 5

hyggju. Hins vegar væri hugsan-
legt fyrir þig að fá þau í Iið með
þér, einkum og sér í lagi, ef þeim
sjálfum blöskrar gjafirnar. Þið
gætuð ef til vill í sameiningu á
einskonar fjölskyldufundi leitt
henni fyrir sjónir, að þau gömlu
hjónin hafi ekki not fyrir öll þau
ósköp, sem hún eys yfir þau, og
væri nær, að þið ungu hjónin
eignuðust eins og einn stól eða
hjónarúm.
Varasamir peyjar
Vika mín góð!
Ég er svo hneyksluð að ég
verð að útausa mér yfir einhvern,
og þá verður þú fyrir valinu því
þetta snertir þig að vissu leyti.
Ég var í Reykjavík í dag og var
að fara heim með Keflavíkurrút-
unni, sem fer 3,15. Klukkan var
rúmlega hálf þrjá, en ég var
með smákrakka og settist því í
rútuna til að bíða þar. Þá kemur
inn í bílinn 9—10 ára strákur
með Vikuna til sölu. Ég keypti
blaðið, en hafði ekki nema 100
krónu seðil. Hann sagðist ekki
geta skipt, en bauðst til að
skreppa inn á B.S.Í og fá skipt
þar. Ég þekktist það og fékk
honum peningana og fékk blaðið,
en viti menn, stráksi tekur á rás
í burtu með peningana og sást
ekki meir.
Ég áttaði mig ekki strax, en
hljóp svo út á Hafnarstrætishorn-
ið en sá stutti var gjörsamlega
horfinn. Bíllinn fór ekki fyrr en
hálftíma seinna en ekki kom
strákurinn. Ég var svo heppin að
vera búin að kaupa mér farseðil,
annars hefði ég ekki komizt heim.
Ég býst ekki við að þið vitið
nein deili á stráknum, hann var
með rauða Vikutösku, klæddur
grárri úlpu, ljóshærður, lítill
grannur og óhreinn.
Örkin hans Nóa er á bls. 17.
Raunar býst ég ekki við að fá
konfektkassa í sárabætur fyrir
Vikurnar 3 sem ég er búin að
borga stráknum og fæ sjálfsagt
aldrei, en þetta er þó tilraun.
Þakka allt skemmtilegt, eink-
um krossgáturnar. Gleðilegt sum-
ar. Hneyksluð.
--------Kæra hneyksluð! Við
erum alveg jafn hneykslaðir
hér á VIKUNNI, en sem betur
fer gerizt þetta ekki oft. Eins og
þú réttilega segir, er engin leið
að þekkja þennan pottorm af lýs-
ingunni, því hún gæti átt við
marga. En það er nauðsynlegt
að fá upplýsingar um svona
pey ja. Og þar sem við vitum ekki
fyrirfram, hvort þú verður svo
heppin að vinna konfektkassa af
henni ungfrú Yndisfríð, ætlum
við að taka það upp hjá sjálfum
okkur að senda þér konfekt, og
vonandi verður þú búin að borða
það, þegar þetta blað kemur út.
Aðeins eitt varnaðarorð: Hér eft-
ir tortryggjum við alla, sem
senda okkur svona bréf, svo það
verður ekki um það að ræða, að
fleiri fái konfekt á þessum for-
sendum . . .
Klæðnaður í kirkju
Kæri Póstur!
Ég skal alltaf kaupa Vikuna, ef
þú gefur mér svar við einni
spurningu (kaupi hana sennilega
hvort sem er) og hún er svona:
Við hjónin vorum á ferð í bíln-
um okkar um Suðurland á sunnu-
degi og áttum leið framhjá Skál-
holti. Þá sáum við, að messa átti
að fara að hefjast og þar sem
við höfðum hvorugt séð kirkjuna
að innan, langaði okkur mjög
mikið til þess að vera við mess-
una. En við höfðum ekki gert
ráð fyrir neinu slíku og vorum
klædd eins og maður er í svona
bíltúrum, í peysum og gallabux-
um, reyndar tandurhreinum. Það
var þarna fleira ferðafólk álíka
búið, sem við sáum að fór í kirkj-
una, en mér fannst það ekki
hægt. Manninum mínum fannst
ekkert athugavert við það að við
færum inn eins og hinir, en því
meir sem ég hugsaði málið, þá
fannst mér ég ekki geta látið sjá
mig svona búna. Ég sat úti í bíl
á meðan hann fór í kirkju. Hvort
okkar hafði rétt fyrir sér?
Lóa.
—-------Tvímælalaust hafðir þú
rétt fyrir þér. Skálholtskirkja er
veglegt guðshús og ein af höfuð-
kirkjum landsins. Þar á að varð-
veita helga stemningu, ekki sízt
þegar guðsþjónustur fara fram.
Sjálf guðsþjónustan bvggist að
talsverðu leyti á því andrúms-
lofti, sem ríkir í kirkjunni og
klæðnaður kirkjugesta skiptir
ekki minna máli en sjálfur bún-
aður kirkjunnar eða ræða prests-
ins. Peysur og gallabuxur — jafn-
vel þótt allt sé tandurhreint —■
getur aldrei skapað þá stemn-
ingu í fagurri kirkju sem æski-
leg er.
1
SPORTTÍZKAN í ÁR!
Danskar
Jacquard
útprjónaðar peysur
Fimm tízkulitir
HEILDSÖLUBIRÐIR:
ANNA ÞÖRÐARDÓTTIR H. F.
PRJÓNASTOFA
ÁRMÚLA 5 - SÍMI 38172
VIKAN 24. tbl.
5