Vikan - 11.06.1964, Blaðsíða 37

UNDIR FJÖGUR AUGU
Framhald á bls. 28.
Hingað til hafa karlmenn látið
sér nægja að þróa allskonar innri
kosti, sem þeir halda að muni
verða þeim til árangurs í lífs-
baráttunni um kvenhylli, eins og
þögn, þolinmæði, gáfur, geðprýði
og gull í bankanum. Þetta hefur
gengið vel, en ber lítinn árang-
ur. Þar hefi ég persónulega
reynslu til að sýna. Nú þarf að
taka upp baráttu fyrir líkamleg-
um mólum og karlmannlegu út-
liti. Gullið hár, arnfrán augu,
kónganef, einbeittan munn,
breiðar herðar, breitt bak, þykk-
an kassa, volduga vöðva, engan
maga, mjótt mitti, rýran rass,
lagleg læri, — og að tærnar
snúi fram. Það hefur mikið að
segja.
Nú vill VIKAN skera upp her-
ör, (VIKAN er alltaf að skera
upp herör. Við eigum heilt safn
af þeim hérna á ritstjórninni,
uppskornar og allt hvað eina) —
og bæta almennt útlit íslenzkra
karlmanna. Okkur varðar ekk-
ert um aðra. Þeir geta séð um
sig sjálfir, og við þurfum að
verða samkeppnishæfir.
Fyrsta atriðið er auðvitað að
komast að raun um það hve
sterkir íslenzkir karlmenn eru,
svona yfirleitt, því kraftar, styrk-
ur og voldugir vöðvar á allt sam-
an að tilheyra beztu eiginleikum
karlmanna. Svo veljum við þá
stéi^kustu úr, skírum þá „Sir
Strong 1964“ eða eitthvað svo-
leiðis, því nauðsynlegt er að
nafnið sé á útlenzku. Það hefur
meiri áhrif.
Svo þarf auðvitað að organís-
era samkeppni milli karlmann-
anna, og fá nokkrar ungar stúlk-
ur til að dæma um hverjir séu
fallegastir. Síðan sendum við þá
út á fegurðarsamkeppni fyrir
karlmenn, sem iðulega er hald-
in út um hvippinn og hvappinn
(aðallega hvappinn) og þeir fá
svo verðlaun fyrir vöxtinn.
Mér þykir það helvíti hart, ef
íslenzkir karlmenn eru lélegri en
kvenfólkið, sem vinnur alls stað-
ar efstu sætin á hvaða fegurðar-
samkeppni sem er. Það megum
við ekki láta henda okkur. Við
höfum þegar sýnt hvað í okkur
býr að nokkru leyti, því að við
erum jú alls staðar á toppinum,
unnum alls staðar á frjálsíþrótta-
mótum hér áður fyrr, síðan í fót-
bolta, handbolta, tafli o.fl. Við
eigum heimsmet í aflamagni pr.
bát pr. dag, heimsmet í aflasölu
pr. togara pr. túr pr. stærð,
heimsmet í bókaútgáfu pr. mann
pr. ár, heimsmet í óskilgetnum
börnum pr. mann (eða konu)
og ég veit ekki hvað og hvað.
Nú setjum við markið hátt, og
stefnum staðfastir að stærstum
vöðvum pr. fólksfjölda pr. karl-
mann pr. ár.
G. K.
ÞAU HAFA NÁÐ TIL 40
MILLJ. LESENDA
Framhald á bls. 15.
hún þó fram. Og brúðkaupsdagur-
inn varð sögulegur. Athöfnin var
ókveðin klukkan ótta að morgni,
því ó þessum slóðum er svo heitt,
að miðian úr deginum er helzt ekki
notuð. Einn beztu vina Serges, verk-
fræðingur að mennt, en hafði þá
ástríðu að setja upp stjörnukort í
tíma og ótíma, kom til að vera við
brúðkaupið. Nóttina fyrir brúð-
kaupsdaginn sat hann við að ráða
það úr stjörnunum, hvernig færi
fyrir þeim.
Klukkan hálf sjö kom hann þjót-
andi inn til Serge og hálf hrópaði:
— Þú mátt ekki kvænast henni. Það
væri voðalegt! Það má ekki gerast.
Ég hef aldrei séð hroðalegri stjörnu-
afstöðu! Ef þið eigizt, verður það
til að eyðileggja ykkur bæði, bæði
á líkama og sál!
Geispandi og hálfsofandi spurði
Serge, hvernig hann hefði sett upp
stjörnukortið, og út frá hverju hann
hefði gengið.
— Ég raðaði saman öllum
stjörnuafstöðum á evrópskum himni
um það leyti, sem þú fæddist.
— Á Evrópuhimninum, já, svar-
aði Serge. — En ég er fæddur í
Asfu.
Vinurinn þaut eins og örskot inn
í herbergið sitt. Og áður en hjóna-
vígslan átti sér stað, hafði hann
tilkynnt Serge ,að betra makaval
hefði hann ekki getað gert. Allt,
sem benti til sameiginlegrar lífs-
hamingju átti við um Serge og
Anne.
— En, sagði Serge á eftir, það er
sama hvað hann hefði fengið út,
Rúskinnskápiir
Rúskinnsjakkar
Napp askinnj akkar
Nappaskinnkápur
VIKAN 24. tbl. — gj