Vikan - 05.11.1964, Blaðsíða 12

Faðir minn hefur undai'legan ávana.
Hann er hrifinn af því að sitja i myrkr-
inu, aleinn, stundum kem ég mjög seint
heim. Húsið er dimmt. Ég fer bljóð-
lega inn, vegna þess að ég vil ekki trufla
móður mína. Hún sefur svo laust. Ég iæð-
its á lánum inn í herbergið mitt og af-
klæðist í dimmunni. Ég fer fram í eldhús-
ið tii þess að fá mér að drekka. Berir
fætur mínir gera engan hávaða. Ég stíg
inn í herbergið og geng næslum því á föð-
ur rninn. Hann situr á eldhússtól, í nátt-
fötunum, og reykir pípu.
— Halló, pabbi, segi ég.
— Hailó, sonur.
— Hvers vegna ferðu ekki í rúmið,
pabbi?
— Ég geri það, segir hann.
En hann er kyrr þarna. Ég er viss um,
að iöngu eftir að ég er sofnaður, situr
hann þar ennþá, reykjandi.
Ég les oft i herberginu mínu. Ég heyri
móður mína ganga frá húsinu fyrir nótt-
ina. Ég heyri litía bróður minn fara i rúm-
ið. Ég heyri systur mína koma inn. Ég
heyri hana sýsla við krukkur og krúsir
þar til hún, lika, er hljóðnuð. Ég veit, að
hún er farin að sofa. Eftir svolitia stund
heyri ég mömmu bjóða föður minum góða
nótt. Ég held áfram að lesa. Brátt verð
ég þyrstur. (Ég drekk mikið af vatni). Ég
fer fram í eldhúsið til að fá mér að drekka.
Aftur dett ég nærri því um föður minn.
Mér bregður oft við það. Ég gleymi þessu
stundúm. Og þarna er hann — reykjandi,
sitjandi og hugsandi.
— Af hverju ferðu ekki í rúmið, pabbi?
— Ég geri það, sonur.
En hann gerir það ekki. Hann bara sit-
ur þar og reykir og hugsar. Ég hef áhyggj-
ur af því. Ég get ekki skilið það. Hvað
getur hann verið að hugsa um? Einu sinni
• spurði ég hann.
— Hvað erlu að hugsa, pabbi?
— Ekkert, sagði hann.
Ég fór frá honum og í rúmið. Ég vakn-
aði nokkrum tímum síðar. Ég var þyrst-
ur. Ég-.fór fram í eldhús. Þar var hann.
Það var dautt í pípunni. En hann sat þar,
starandi út í hom á eldhúsinu. Eftir
nokkra stund vandist ég myrkrinu. Ég
fékk mér að drekka. Hann hélt áfram að
sitja og stara. Hann deplaði ekki auga.
Mér fannst hann ekki einu sinni vita af
mér. Ég var hræddur.
— Af hverju ferðu ekki í rúmið, pabbi?
— Ég geri það, sonur, sagði hann. —
Bíddu ekki eftir mér.
— En, sagði ég, — þú hefur setið hérna
tímunum saman. Hvað er að? Um hvað
erlu að hugsa?
— Ekkert, sonur, sagði hann. — Ekk-
ert. Ég hvílist bara. Það er allt og sumt.
Hann sagði þetta á sannfærandi hátt.
Hann virtist ekki hafa áhyggjur. Röddin
var jöfn og ánægjuleg. Hún er það alltaf.
En ég gat ekki skiliö það. Hvemig gat
það verið hvílandi, að sitja aleinn í óþægi-
iegum stói um hánótt, í myrkri?
— Hvað gat það verið?
Ég hugsa um alla möguleika. Það geta
ekki verið peningar. Ég véit það. Við höf-
um ekki- mikið, en þegar hann hefur
áhyggjur af peningum iéyriir hann því
ekkert. Það getur ekki verið heilsa hans.
Hann leynir því heldur ekki. Það getur
ekki verið heilsa néins í fjölskyldunni,
Við höfum iítið af peningum, en við erum
heilsuhraust. (Laus skrúfa, myndi mamma
mín segja). Hvað getur það veriö? Ég
er hræddur um, að ég viti það ekki. En
það hindrar mig ekki í þvi að hafa áhyggj-
ur.
Kannske er hann að hugsa um bræður
sína í gamla landinu. Eða um móður sína
og tvær stjúpmæður. Eða um föður sinn.
En þau em öil dáin. Hann myndi ekki
brjóta heilann svona um það. Hann brýt-
ur yfirleitt ekki heilann. Hann virðist jafn-
vel ekki hugsa. Hann virðist of rólegur,
ekki ánægður, aðeins of rólegur t'il þess
að vera að brjóta heilann. Ef til vill er það
eins og hann segir. Ef til vill hvilist hann.
En það virðist ekki sennilegt. Ég hef
áhyggjur af því.
Ef ég aðeins vissi, hvað hann er að
hugsa um. Ef ég bara vissi, að hann hugs-
aði eitthvað. Ég gæti kannske ekki hjálp-
að honum. Hann þarfnast kannski ekki
hjálpar. Það getur verið eins og hann seg-
ir. Það getur verið hvílandi. Að minnsta
'kosti skyldi ég ebki hafa áhyggjur af því.
Hvers vegna situr hann bara þarna, í
myrkrinu? Er hann orðinn gleyminn. Nei,
það getur ekki verið. Hann er bara fimm-
tiu og þriggja ára. Og hann er eins skarp-
ur og áður. I rauninni er hann alveg eins
og hann á að sér. Hann vill ennþá rófu-
súpu. Hann les ennþá aðra síðu af The
Times fyrst. Hann notar ennþá hornflibba.
Hann trúir ennþá, að Debs hefði getað
bjargað landinu og að T.R. hafi verið verk-
færi fjármá'lalegra sjónarmiða. Hann er
sá sami á allan hátt. Hann lítur jafnvel
ekki út fyrir að vera eldri en hann var
fyrir fimm ámm. Það taka allir eflir því.
Hann heldur sér veT, segja þeir. En hann
situr í myrkrinu, aleinn, reykjandi, star-
andi beint fram fyrir sig, án þess að depla
auga, langt fram eftir nótt.
Ef það er eins og hann segir, ef það
er hvílandi, læt ég mér það lynda. En ef
það er það ekki. Gerum ráð fyrir að það
sé eitthvað, sem mér er ekki gefið að sjá.
Kannske þarfnast hann hjálpar. Hvers
vegna talar hann ekki? Af hverju bölvar
hann ekki, hlær eða grætur? Af hverju
gerir hann ekki eitthvað? Af hverju situr
hann bara þarna?
Að Tökum verð ég reiður. Kannsbe er
það bara ófullnægð forvitni mín. Kannske
er ég svolítið áhyggjufullur. Samt sem
áður verð ég reiður.
Framhald á bls. 30.
Smásaga
efftir
Jerome
Weidman
„Faðir minn situr í myrkr-
inu“, sem er talið fyrsta verk
Jerome Weidman, er sú saga
sem hann kaus fyrir titil á
síðustu útgáfu sinni af smá-
sögum. Þetta fyrsta verk birt-
ist í Sto?'y í nóvember 1934,
þegar höfundurinn var 21
árs, vann á daginn og sótti
kvöldtíma við New York Uni-
versity. Þetta var ein af
nobkrum sögum sem hann
hafði skrifað áður en hann
vann sinn bókmenntalega sig-
ur með því að selja bók-
menntalegu dagblaði, The
Amerioan Spectator, atburð
sem hann hafði fært í sögu-
legt form, fyrir tíu doITara.
Jerome Weidman fæddist
í New York borg, 4. ágúst
1913, og frá byrjun rithöf-
undarferils síns hefur hann
gert New York að bakgrunni
sagna sinna. Núna er hann
að breyta einni af New York
sögum sínum í söngleik fyrir
Broadway.
Eftir menntun í College of
the City of New Yoi'k, Was-
hingto?i Square College of
New YorJc University og
í New Yo?'k University
Law school fékk hann rétt-
indi hæstaréttarlögmanns, en
hann starfaði aldrei sem slík-
ur.
Eftir Tangl pipajrsveinslíf,
giftist hann Peggy Wright
1943. Þau eiga tvo syni og
búa í New York og Westport,
Connecticut, þegar þau eru
ekki á ferðalagi. Wéidiman
hefur verið afkaslamikill ril-
höfundur og gefið út margar
bækur og smásagnasöfn.
^2 — VIKAN 45. tbl.