Vikan - 05.11.1964, Blaðsíða 20

ast að því að til var hlutur eins og
fullkomlega soðið egg). Svo komu
tvær þykkar heilhveitibrauðsneiðar,
þykkt smurðar með dökkgulu
Jersey smjöri og ó borðinu mótti
einnig finna þrjár glerkrukkur með
Tiptree „Little Scarlet", jarðaberja-
sultu, Coope's Vindage Oxford
marmelaði og norskt marmelaði frá
Fortnums.
Þennan morgun, meðan Bond
lauk við morgunverðinn sinn með
því að fá sér hunang, gekk hann
úr skugga um hina réttu orsök
deyfðar sinnar og drunga. I fyrsta
sagan
Eftir
lan
Flemming
7. hluti
Það, sem áður er komið:
Á fundi æðstu manna hinna
ýmsu dei’da sovézku ieyniþjónust-
unnar ræðir aðalforingi SMERSH,
Grubozaboyschikoff hershöfðingi,
um gagnrýni þá, sem leyniþjón-
ustan hefur orðið fyrir, ávítar harð-
iega yfirmann hinna deildanna:
RHUMID, GRU og MGB, og hvetur
til gagnráðstafana. Hann feiur
Vozdvishensky, yfirmanni RHUMID,
að stinga upp á aðgerðum, er
veiki traust manna á erlendum
leyniþjónustum og fái sovézka
starfsmenn til að líta upp til hinn-
ar sovézku. Þeir ákveða að koma
James Bond, starfsmanni brezku
leyniþjónustunnar, fyrir kattarnef,
— og á þann hátt, að vaida
hneyks'i. Rosu Klebb, ofursta, und-
arlegri kvenpersónu, er falin fram-
kvæmdahlið verksins, og kallar
hún á sinn fund Tatiönu Romanova,
unga og laglega stúlku, sem er
liðsforingi að tign, og felur henni
að leggja net sín fyrir Bond. Dono-
van Grant, írskur geðsjúklingur,
sem flúið hafði til Sovétríkjanna,
fær verkefni böðulsins.
Bond sneri sér aftur að morgun-
verðinum. Venjulega voru það smá-
atriði eins og þessi, sem komu
heilastarfsemi hans af stað og
stundum hefði hann ekki verið í
rónni fyrr en hann hefði komizt
að því hvað þessi maður, frá
kommúnistísku verkalýðsfélagi var
að vilja í kringum húsið hans. Nú,
eftir margra mánaða iðjuleysi og
hóglífi, voru varnarstöðvarnar í
heila Bond fremur stirðar.
Morgunverðurinn var aðalmáltíð
Bonds. Þegar hann var í London
var hann altlaf eins. Það var mjög
sterkt kaffi frá De Bry í New Oxford
Street lagað í American Chemex
kaffikönnu. Hann drakk alltaf tvo
stóra bolla, svart og sykurlaust.
Svo var eitt egg í dökkbláum eggja-
bikar með gullhring upp undir brún
og eggið var soðið í þrjár1 mínútur
og tuttugu sekúndur.
Þetta voru glæný, brúnflekkótt
egg, úr frönskum Maran hænum,
sem einhverjir vinir May áttu. (Bond
hafði ýmugust á hvítum eggjum og
þar sem hann var sérvitur varðandi
smáatriði gladdi það hann að kom-
lag i hafði Tiffany Case, ástmey
hans í svo marga hamingjusama
mánuði, yfirgefið hann og farið
til Bandaríkjanna. Hann saknaði
hennar sárlega og forðaðist að
hugsa um hana. Það var ágúst og
London var heit og molluleg. Hann
átti rétt á fríi, en hann hafði ekki
þrek eða löngun til að fara einn
í frí, né heldur að reyna að finna
sér einhvern bráðabirgða stað-
gengil fyrir Tiffany til að fara með
honum. Svo hann var kyrr í hálf-
tómum aðalstöðvum leyniþjónust-
unnar. Sýslaði við sín gömlu, leið-
inlegu skyldustörf. Skammaði
einkaritarann sinn og reifst við
starfsbræðurna.
Jafnvel M varð að lokum óþol-
inmóður við þetta grútfúla, inni-
byrgða villidýr á hæðinni fyrir
neðan hann og mánudag þessar-
ar viku hafði hann skrifað Bond
harðort bréf og skipaði hann í
rannsóknarnefnd undir forsæti
Troopes höfuðsmanns. í orðsend-
ingunni sagði, að tími væri til kom-
inn að Bond, sem einn af elztu
starfsmönnum leyniþjónustunnar,
2Q — VIKAN 45. tbl.