Vikan - 05.11.1964, Blaðsíða 17

mun. Emma reif til sín skrínið og svo
var María rekin út.
Hinar æðisgengnu systur voru nú
tvær einar eftir. Þá lauk Emma upp
skríninu og dró upp úr því hring, held-
ur gamaldags að gerð, skreyttan ekki
mjög verðmætum, hjartalöguðum
steini.
„Þennan hring átti móðir barónsins",
sagði hún hreykin.
Selma kveinkaði sér, enda vissi hún
ekki að Emma hafði nýlega keypt
hringinn með það fyrir augum að gefa
systur sinni hann í afmælisgjöf. Eitt
andartak stóð Selma sem dæmd, en
svo lamdi hún systur sína af slíkri
orku, að í margar klukkustundir var
rauður flekkur í andliti Emmu, sem
annars var gulgrátt að lit.
Á föstudagskvöldið kom svo barón-
inn. Selma hafði fyrirskipað bílstjór-
anum, sem átti að sækja gestinn á járn-
brautarstöðina, að koma með hann
bakdyramegin að húsinu og leiða hann
þar á fund hennar áður en hann fengi
séð Emmu. Skógurinn var allnærri og
þegar bílstjórinn var farinn, benti
Selma þangað.
„Emma bíður eftir yður,“ sagði hún
hreystilega, „í rjóðri þarna skammt
niður með brautinni."
Baróninn varð steinhissa. Hann hafði
aldrei fyrr orðið var við neina sjálfs-
afneitun í fari Luddenssystranna, sízt
hvað honum viðvék.
„Farið,“ sagði Selma og ýtti honum
í áttina til skógarins.
Hún stóð kyrr í sömu sporum unz
hann var horfinn inn á milli trjánna,
en hljóp þá inn. Hún var varla fyrr
komin til herbergis síns en skothvellur
heyrðist í fjarlægð. Von Engelhardt
barón hafði safnazt til feðra sinna.
Þegar August og hans fólk lagði aft-
ur af stað til Ameríku, kaus Selma að
verða eftir í Munchen hjá frænda sin-
um og frænku. Iiún yfirgaf borgina
aldrei framar og Emma fór aldrei aft-
ur til Evrópu.
Hefði ekki einmitt faðir min sagt
mér söguna, geri ég varla ráð fyrir að
ég hefði tekið hana alvarlega. Ég vissi
af óskemmtilegri reynslu að systurnar
voru báðar svarrar í skapi, en þessi
morðreyfari um Selmu virtist þó ein-
um of svæsinn. Að minnsta kosti sá
ég ástæðu til að spyrja nokkurra spurn-
inga varðandi málið.
„Hver sagði þér söguna?“ sþurði ég
pabba.
„Fyrir fáum mánuðum," svaraði
FRAMHALD Á NÆSTU SÍÐU.
Því miður fyrir baróninn voru Selma
og Emma jafn fúsar til skilyrðislausrar
uppgjafar þegar við fyrstu sýn