Vikan - 14.04.1965, Blaðsíða 18

Villnjálmur Þ. Gfslason útvarpsstióri
Ríkisútvarpið hefur spandérað í stærstu forstjóraskrifstofuna, af þeim sem
við'sáum. Þar er töluverður íburður, en varla hægt með sanngirni að kalla
það óhóf. Herbergið er að vísu stórt. Þar ber mest á skrifborði útvarps-
stjóra, sem — eins og önnur húsgögn þar inni — er danskt í frönskum
rokokko-stíl. Útskurður á borðinu er gulllitaður og það er allt hið skraut-
legasta. Staðsetning borðsins í herberginu — eða salnum — er dálítið ein-
kennileg, því dyrnar sem gestir koma að jafnaði inn um, eru að baki
útvarpsstjóra þegar hann situr við borðið. Að vísu eru fleiri dyr á her-
berginu, en sennilega minna notaðar.
A gólfinu er teppi út í öll horn, símunstrað, blágrænt að lit, og erlend
framleiðsla.
Málverk eru á veggjum, en aðeins eitt þeirra íslenzkt: „Útvarpið" eftir
Kjarval. Annarsstaðar í húsakynnum útvarpsins eru samt íslenzk málverk,
þ.á.m. geysistórt málverk eftir Gunnlaug Blöndal í fundarsal, en innan-
gengt er milli hans og skrifstofu útvarpsstjóra. Máverkið er úr landbúnað-
inum og mest áberandi á því er kýr — næstum í fullri stærð. Útvarpsstjóri
sagði — í gamni, auðvitað — að myndin væri til að „illústrera landbúnað-
arþáttinn".
Fyrir aftan skrifborð útvarpsstjóra er málverk eftir óþekktan erlendan
málara, og greinilega frá Þingvöllum.
tíWWWMWOjl
'

<