Vikan - 21.04.1965, Blaðsíða 18

(I
Á
QEIMFERDA
OLD
Hvað er draugagangur? Svörin við þeirri spurningu eru mörg og mis-
munandi, vitlaus eða rétt, jafn vitlaus eða jafn rétt. Að minnsta kosti
fyrir okkur, sem lifum á þessari jörð með okkar takmarkaða skilning
og efnismat á öllum sköpuðum hlutum. Kannski erum við opnari fyrir
dulrænu en aðrar þjóðir vegna tengsla okkar við þjóðsögurnar, en svo
mikið er víst, að þeir eru fjöldamargir íslendingarnir, sem orðið hafa
fyrir einhverju því, sem þeir geta ekki skýrt. Og það er síður en svo, að
það sé allt draugagangur. Sumir hafa fundið eitthvað yfirskilvitlegt á
sér, aðra hefur dreymt, sumir hafa orðið fyrir gjörningum, og einstaka
hafa orðið fyrir mörgu af þessu tagi. Jafnvel huldufólkssögur eru ekki
hættar að gerast.
Við bjuggum til spurningu um þetta efni og snerum okkur með hana
til nokkurra manna. Upp undir helmingur þeirra, sem við spurðum,
gátu svarað spurningunni jákvætt, og gerðu það flestir góðfúslega. Ein-
staka vildu ekki segja frá reynslu sinni, og einn þjóðkunnur sérvitring-
ur svaraði á þessa leið, er hann varbeðinn leyfistil að leggja fyrir hann
spurninguna; „£g læt ekkert spyrja mig. og sízt blaðamenn."
En spurningin var á þessa leið:
Hafið þér nokkurn tíma orðiS fyrir einhverju í vöku eða svefni, sem
þér hafið ekki getað útskýrt?
Og hér koma svörin:
Sfguröup Hpeiðap tók saman
Halldór
son
bífpeiðapstgópi
Draumar óg dulræn fyrir-
brigSi hafa löngum skipað háan
sess lijá okkur íslendingum
eins og svo mörgum ö'ðrum
þjóðum. Margir telja það lýsa
vanþroska að trúa á slíkt, en
aðrir láta það liggja á milli
hluta og einn þeirra er ég, enda
þótt ýmislegt liaf'i komið fyrir
mig, sem ég hef ekki getað skýrt.
Þegar einn blaðamaður „Vik-
unnar“ bað mig að segja frá
einhverju óskýranlegu, sem fyr-
ir mig hefði borið, féllst ég á
það, enda þótt ég sé sögumaður
lítill. Það skal tekið fram að
ég ek hjá S.V.R. á leið 12, Lækj-
arbotnaleið.
Það mun hafa verið fyrri-
part vetrar 1959 að það gerðist
er nú skal greina. Veðri var
þannig háttað að austlæg átt var
á, nokkuð hvöss, nýfallið snjó-
föl, skýjafar, en þó hjart, enda
fullt tungl. Rg ók af stað frá
Lækjarbotnum kl. 10 um kvöld-
ið og var enginn farþegi í vagn-
inum. Ég notaði þvi tækifærið
til þess að syngja, en það geri
ég aðeins þegar ég er einn, því
mér er yfirleitt vel við farþega
mína. Er ég var rétt kominn
að afleggjaranum, sem liggur að
Silungapolli, sá ég mann koma
hlaupandi út afleggjarann; hann
var i dökkum rykfrakka og með
derhúfu og hélt með hægri hendi
í derið. Ég stöðvaði vagninn
Framhald á bls. 27.
t
Jg VIKAN 16. tbl.