Vikan - 08.07.1965, Blaðsíða 7

hann opinn út að götunni. Þetta
á sennilega að vera til hagræðis
fyrir sorphreinsunarmennina.
Sóðaskapurinn af þessu er slík-
ur, að ekki verður með orðum
lýst. Auðvitað er þetta uppá-
haldsleikvöllur barnanna í ná-
grenninu, enda liggja matarleif-
ar, bréfarusl og annar ófögnuð-
ur eins og hráviði um alla göt-
una í kringum staðinn. Nú er
mér spurn, hver hefur með þessi
mál að gera? Er það heilbrigðis-
málanefnd eða sorphreinsunin
eða hver eiginlega? Er kannske
öllum heimilt að hafa þessi mál
eins og þeim bezt líkar.
Kennaraskólamaður.
Já, ljót er saga þín en mun
því miður ekkert einsdæmi hér
á landi. Það er engu líkara en
menn hafi sjálfir yfirstjórn þess-
ara mála í sínum höndum, þó
svo að heilbrigðismálastjórn eigi
að hafa umsjón með þeim. Við
skulum vona, að þessar linur
verði til að vekja þá.
PENNAVINIR.
Kæra Vika!
Ég sá auglýsingu um pennavin
hjá þér og mig langar svo að
vita meira um þetta, svo að ég
geti eignazt pennavin.
Þakka þér svo fyrir allt
skemmtilega lesefnið, sem þú
hefur birt.
Sigrún.
Ef þig langar svona mikið til
að skrifast á við einhvern, er
bezt fyrir þig að skrifa út til
klúbbsins. Þá færðu allar upp-
lýsingar og 500 myndir að auki,
þér aveg að kostnaðarlausu. Ut-
anáskriftin er:
Correspondence club Hermes,
Box 17, Berlin 11, Germany.
Ég er enn hrifin af honum og
get ekki hætt að hugsa um hann.
Ég veit, að hann er ekki með
neinni annarri. Hvað á ég að taka
til bragðs?
P.s. Hvernig er skriftin?
Ein ráðþrota.
Ef þú ert svona óskaplega hrif-
in af honum, væri ekki úr vegi
að ræða málið við hann og reyna
að minnsta kosti að fá út, hvers
vegna hann hætti við þig. Láttu
hann samt ekki finna, að þú sért
svona hrifin af honum, komdu
fram eins og þér sé alveg sama
um hann.
Skriftin er heldur losaraleg og
gætir lítils samræmis í henni.
ÓSVÍFNI EDA HVAÐ?
Kæra Vika!
Ætli það séu engin takmörk
fyrir því, sem afgreiðslufólk á
veitingahúsum getur leyft sér.
Fyrir stuttu síðan fórum við
tveir inn á veitingahús í mið-
bænum. Við báðum um kók og
fengum það tilreitt. Kunningi
minn var eitthvað í þyrstara lagi
og bað um aðra flösku til. Hún
kom. Þegar afgreiðslustúlkan
gekk fram hjá borðinu litlu
seinna, gerðist hann svo djarfur
að biðja um þriðju flöskuna.
Stúlkan rak upp stór augu, sneri
sér að okkur og sagði: — Ert
þú orðinn vitlaus eða hvað? —
Þetta kom nokkuð flatt upp á
okkur, og ég spurði í mesta
grandaleysi, hvort ég hefði átt
þessa sneið. Og svarið lét ekki
standa á sér. — Nei, ég veit nú,
að þú ert vitlaus. — Með það
strigsaði hún fram til að ná í
flöskuna. Er þetta ekki nokkuð
mikil ósvífni við bláókunnuga
gesti?
Reiður.
ALMÁTTUGUR EN SÚ MÆÐA.
Kæra Vika!
Svo er mál með vexti, að ég
hef verið með strák í allan vet-
ur eða þangað til fyrir um mán-
uði, þá sagði hann mér upp og
neitaði að koma með nokkra
skýringu. Við hittumst svo til á
hverjum einasta degi en hann
lætur alltaf sem hann sjái mig
ekki. Kunningjar mínir segja, að
hann tali oft um mig.
Mér finnst það ótrúlegt, að
veitingahús græði á því að hafa
svona fólk í þjónustu sinni, ef
allir fá svipaðar trakteringar og
þið. Jafnvel ekki, þótt þeir
drekki þrjár flöskur af kók ....
Já, hvemig var það með alla
þessa kókdrykkju? Var það
kannske eitthvað annað en kók,
sem þið voruð að súpa þama
inni? Þar gæti verið skýringin á
öllu vitleysishjalinu.
HÁRÞURRKA
HEIMILANNA
EINKAUMBOÐ:
I. GUÐMUNDSSON & CO. H.F. REYKJAVÍK
VIKAN 27. tbl. IJ