Vikan - 02.12.1965, Blaðsíða 12

Það var f desembermónuði að ég steig
út úr flugvél ó kfnversku eynni Stóra Kin-
men. en sólin skein oa bað var hl'ítt eins
on ó mafdeai heima. Eyian Quemoy, eins
oo hlöðin knlla hana, liaaur rétt undan
meoinlandi Kfna. hún liaaur svo nólæat mea-
inlonHinu. n?S ó klnttunum við sióinn, sést inn
um oluaaona f húsunum hinum megin við
sunrilð f v/oniuleoum siónauka.
AAilli tiloonoslousro órósa vfir sund. sem ekki
\/nr hrniðoro en sundið millí Helsinoör on Heis-
inohorn. lóon Mno-siómenn oo Ivðveldls-sió-
monn hlið við h'ið oo Iröstuðu nefum sfnum
f somo ctroum hoð kom iofnvet fvrir, að veiði-
rrtonn frn meoinlonrlinu. fóru f lond ó Ouemov
oo fono.i hoift orsent te oa motorblto. flíðnn
fórn hoir heim til sín oo ..nóttlnó eftir fenou heir
Ironnclro cnrnnniu vfir fót»l/leo hrevci cfn.
Mokirrum dömjm fvrir iól hafði höfuðsmað-
nrinn ó D"omov. Chen ofursti. sent niósna-
floU- ó h-o^ihót vhi- ennri’ð tii oð Irnnnn stöð-
| I — O hnir l/nnnii *íl holro moð einn fonOO I iðs-
forinr-l— \/lí? lorlr rtóði,nr\ \,*ð h'iðinO Ó Chen
nhnrr+o f lifln hhóninni ho- iöm fiskihótor hl'ldll
i/otnsi-'ötinn heoor t wnir hérmenh úr Ivðveldis-
hernnm, stukku bót úr bót með fanaann ó
millf sfn. banooð ti! þeir aótu lyft honum uon
ó kiettana.
— Hver eruð bér? sourði Chen ofurstl.
— Yu Samson, yflrliðsforlngi að atvlnnu f hinu
frjálsa kfnverska alþýðulýðveldi, svaraði fang-
inn.
— Ég er Chen ofursti, sagði höfuðsmaðurinn.
Hann brosti vingjarnlega. Hann var slfkur at-
vinnuhermaður og bar, þrátt fyrir hatur sitt til
kommúnista, mikla virðingu fyrir atvinnuher-
mönnunum, sem voru kjarni kínverska alþýðu-
lýðveldisins.
— Ég veit að þér eruð ærukær maður, hélt
Chen ofursti ófram. — Þér vitið sjálfur, hvað
það heflr kostað okkur að ná f yður, og ég
þarf auðvitað ekki að taka það fram, að við,
f hinum frjálsa heimi, vitum vel hvernig við
eigum að koma fram gagnvart hugprúðum her-
mönnum úr óvlnaher.
— Afsakið ruddaskap minn, sagði fanginn
auðmjúkur, um leið og hann hrinti ofurstanum
til hliðar, með sterklegum handleggnum. Þetta
gekk svo fljótt fyrlr sig, að aðstoðarforinginn
hafði ekki tfma til að ná skammbyssunn! upp
úr hylkinu, en fanginn hoppaði eins og api f
krlngum svolftlnn blett á jörðinni. Með ótrú-
legum hraða grelp hann um sporðinn á lítllli
slöngu oq lyftl henni upp; hún var glansand!
svört með fallega gula rönd eftlr baklnu; og
þeytti henni inn f runna. Þetta var hættulegur
eltursnákur. Kínverjarnlr hlógu, þegar ég spurðl
hvað þessi slanga væri kölluð, og sögðust hafa
gefið henni nafnið Rita Hayworth.
Chen ofursti stóð á fætur og burstaði virðu-
lega rykið af einkennisbúning sfnum. Hann
hneigði sig fvrir fanganum og ávarpaði hann
kurteislega á kfnversku. Einn hermannanna hljóp
inn f runnann og drap snákinn með byssuskeft-
Inu.
— Hversvegna stofnuðuð þér yður í þessa
lífshættu? spurði Chen ofursti. — Það var
heimskulegt að snerta þessa slöngu,- það hefði
mátt drepa hana með skóhæl.
— Ég er Búddah-trúar, svaraði Yu Samson.
Vlkan Jölablað
— Við meiðum ekki dýr. Það er nokkuð, sem þið
þessir svokölluðu frjálsu Kínverjar hafið lært
af umgengninni við hvíta menn, sem fullvissa
okkur um að við séum í ætt við dýrin, en sam-
tímis bæði kvelja þeir og drepa dýr.
Þessu hefði verið hægt að svara, en við
gerðum það ekki.
— Mér er sagt, sagði Chen ofursti, — að þér
neitið alveg að segja frá stöðu herdeilda ykkar.
— Auðvitað, ofursti. Við hverju bjuggust þér
af atvinnuhermanni?
— Þér hafið alveg á réttu að standa, kæri
starfsbróðir, en návist yður gefur okkur tals-
verðar upplýsingar. Við verðum að hraða árás-
inni á stórskotaliðið á meginlandinu.
— Ég skil hvað þér eigið við . . .
— Þar sem við höfum engu að tapa, hélt
Chen ofursti áfram, — legg ég til að við gleym-
um fjandskapnum og minnumst þess eins, að
við erum f sömu stöðu, atvinnuhermenn, og
gætum heiðurs okkar f hvívetna. Þér verðið
sóttur f flugvéi frá Formósu eftir nokkra daga,-
þangað til vona ég að þér lítið á yður sem
gest minn. Ég bið ýður að gera mér þann helð-
ur að borða kvöldverð með mér og þessum
gestum mfnum . . .
Við heilsuðum Yu Samson og muldruðum nöfn
okkar.
— Þér eruð eingöngu til óþæginda sem fangi,
sagði Chen ofursti. — Skllrfki yðar hafa sagt
okkur það sem við þurftum að vita, en ég
verð að biðja yður að lofa þvf, við heiður yð-
ar sem hermaður, að þér gerið ekkl tllraun til
að flýja. Það losar okkur við óþarfa varúðar-
ráðstafanfr.
— Ég legg við drengskap minn, svaraði Sam-
son liðsforingi, hátfðlega.
Chen ofursti hafði boðið hinum útlendu gest-
um sfnum að borða með sér jólaverð. Það átti
að vera á jóladaginn, eins og tfðkast f ensku-
mælandi löndum. Við morgunverðinn, f mötu-
neyti liðsforingjanna, var verið að tala um hvað
af barrtrjám eyjarinnar líktist mest reglulegu
jólatré, þegar ungur liðsforingi kom hlaupandi
og tilkynntl Chen ofursta, að Samson liðsfor- I
ingi hefði strokið.
— Það er útilokað, sagði ofurstinn. — Hann
lagði við drengskap sinn sem hermaðurl
— Þar fyrir er það þó staðreynd. Varðmað-
urinn við þriðju varðstöðu sá hann. Þeir skutu
á hann.
— Og drápu hann?
— Nei, en hann særðist á handlegg, þó ekkl
VIKAN 48. tbL