Vikan - 02.12.1965, Blaðsíða 84

- Stillið á lit og saumið -
Það er þessi einfalda nýjung, sem
kölluð er „Colormatic", sem á skömm-
um tíma hefur aukið vinsældir
HUSQVARNA 2000 til stórra muna.
Beinn saumur, hnappagöt, blindfaldur og úrval HUSQVARNA heimilistæki, saumavélar o. 11.
mynztursauma er hægt að velja með einu hand- eru Þekkt hér á landi í yfir 60 ár. Hafa nafninu
taki. Þar sem það er sýnt á greinilegan hátt, hér sem annarstaðar stöðugt vaxið vinsældir.
í litum, á „saumveljara".
Ef þér komizt ekki til að kynna yður
vélina, sendum við yður sölumann
heim eftir lokun. Vinsamlega hringið
og leitið upplýsinga.
■ m
GUNNAR ASGEIRSSON H. F.
Suðurlandsbraut 16 - Reykjavík - Símnefni: „Volver" - Sími 35200

er búið, þó skal ég sýna þeim.
McLaren leit á hann. Jafnvel
hálfdrukkinn var hann vökull eins
og hlébarði á veiðum.
— Aye, sagði McLaren. — Þú
skalt sýna þeim.
Frá hofinu bárust hlióðpíputónar
og McLaren klöngraðist á fætur.
— Þetta eru pungarnir, sagði
hann.
Craig hikaði. í þorpinu var ekkja,
sem svaf hjá honum, veitti honum
ánægju, vín og tilsögn í ítölsku
fyrir fáeinar sígarettur. Hinsvegar
hafði MvLaren gefið honum hug-
myndir, markmið í lífinu, og hann
var þakklátur. Það myndi ekki
skaða að líta á helvítis pungana.
Þeir gengu gegnum búðirnar eftir
troðnum gangstíg, sem sólin hafði
þegar harðbakað. Hópur skozkra
hermanna sat umhverfis og horfði
á, sötrandi sikileysk vln, og í miðj-
um hópnum var pilsklæddur hljóð-
pípuleikari og lék, meðan sex pils-
klæddir menn dönsuðu með alvöru-
þunga.
Hópurinn klappaði ekki né hróp-
aði; þeir voru of flæktir tilfinninga-
lega í það sem fram fór. Þeir sátu
aðeins og gleyptu þetta í sig; skræk-
an dapurleik pípunnar og mennina,
sem dönsuðu með stoltri, karl-
mannlegri fegurð. Einhver dró fram
tvö sverð og drengur á aldur við
Craig dansaði frumsaminn sverð-
dans,- svo þokkafullan og fullan af
orku, að McLaren andvarpaði upp-
hátt.
— Allt þetta hverfur líka, sagði
hann. — Þetta er endir menningar-
innar. Ef til vill er þetta I síðasta
skipti, sem þú færð að sjá stríðs-
menn dansa.
— Til hvers? spurði Craig. — Til
hvers vilja þeir vera að dansa?
— Vegna þess að það er list,
sagði McLaren. — Ach! það getur
vel verið, að þeim geðjist ekki að
orðinu, en það er það nú samt.
List. Hluti af lífum þeirra. Allir hér
eru að dansa.
Hann horfði á þennan eina,
dansandi mann.
— Þeir voru að berjast í Catania,
sagði hann.
Hljóðpípuleikarinn hætti og dans-
maðurinn tók upp sverðin.
Að þessu sinni klöppuðu áhorf-
endur og hrópuðu. Annar dansmað-
ur gekk fram, en hljóðpípuleikar-
inn hristi höfuðið, hann hafði þeg-
ar kreppt höndina um háls vín-
flösku. McLaren stóð upp og dró
Craig á eftir sér.
— Komdu með mér, sagði hann.
— Ég skal sýna þér meir deyjandi
menningu.
Framhald í næsta blaði.
Iieyndu að ðorða svolítið af hessu, vantar jólagjöf handa litlum
Gús'ti minnÞriggja ára gullf iski . . . .
VIKAN 48. tbl.