Vikan - 16.12.1965, Blaðsíða 48

ast með svívirðilegustu glæpum
allra alda. Hundruðum þúsunda
saman voru íbúar þessara smá-
ríkja myrtir eða fluttir í þræla-
búðir til Norður-Rússlands eða
Síberíu, þar sem lífsskilyrðin
voru litlu vænlegri en í örgustu
útrýmingargirðingum Hitlers.
Markmiðið var — og er kannski
enn — alger útrýming hlutað-
eigandi þjóða, sem taldar voru
of vestrænar í hugsun til að geta
boði hans og banni. Andstæðing-
ar kommúnista í löndum þessum
voru ofsóttir af engu minni
grimmd en í Rússlandi áður. Síð-
ar lét Stalín einnig aflífa þá
kommúnista úr flokkum lepp-
ríkjanna, sem honum gazt ekki
að, svo sem Slansky í Tékkó-
slóvakíu og Rajk í Ungverjalandi.
Hinn rauði sar var nú tekinn
fast að eldast og spillast að því
skapi. Gerðist hann þá altekinn
eins íslenzks skálds séu tilfærð,
eru orðnar margar, en hvað
sennilegust þykir sú, er II ja
Erenbúrg kvað hafa sagt vini
sínum Jean-Paul Sartre.
Samkvæmt henni kvað Stalín
hafa kvatt næstráðendur sína til
fundar í Kreml og upplýst þá
um þá ákvörðun sína að flytja
alla Gyðinga nauðaflutningi í
einangrunarbúðir norður fyrir
heimskautsbaug. Þessu andæfðu
hlæja og æpa eins og bjáni:
„Gaman, gaman, við erum frjáls-
ir, harðstjórinn er dauður“.
f þeirri svipan lauk sá gamli
upp öðru auganu og leit á landa
sinn. Bería varð nærri óður af
hræðslu. Hann kastaði sér flöt-
um á gólfið og grátbað Stalín
um fyrirgefningu. Það reyndist
þó óþarfa fyrirhöfn, því að fá-
um mínútum liðnum var mesti
morðingi sögunnar — að frá-
BIFREIÐAEIGENDUR
BIFREIÐAVERKSTÆÐI
HEpSlÍTE
STIMPLAR, SLIFAR OG HRINGIR
AUTOLITE
KERTI, KERTAÞRÆÐIR, O.FL.
VANDERVELL
Vélalegur
HALLS z» i , b

VELAPAKKNINGAR
ALLT I BENZÍN- OG DIESELVÉLAR
ENDURBYGGJUM BENZlN- OG DIESELVÉLAR
RENNUM SVEIFARASA
BORUM VÉLABLOKKIR
PLÖNUM HEDD- OG VÉLABLOKKIR
RENNUM VENTLA OG VENTILSÆTI
ÚRVAL AF BIFVÉLAVARAHLUTUM I VERZLUN VORRI
SENDUM í PÓSTKRÖFU
-TRANCO
VENTLAR OG STÝRINGAR
Þ. JÓNSSON & CO
BRAUTARHOLTI 6 - SÍMAR 15362 fr Í92I5 - RíYKJAVÍK
nokkurntíma samþýðist hinum
austræna bolsevisma. - Auk þessa
má telja víst, að einn frægasti
stríðsglæpur síðari heimsstyrjald-
arinnar, morðin á mörgum þús-
undum pólskra liðsforingja í
Katýnskógi, hafi verið framinn
að skipun Stalíns.
Ekki er vafi á því, að sá misk-
unnarlausi agi, sem Stalín hafði
á þegnum sínum, átti sinn þátt
í því að herða þá upp í að stand-
ast innrás Þjóðverja, þegar að
henni kom. Hinsvegar var hann
glópur í herstjórn og gerði sem
slíkur ófá asnastrik. Hershöfð-
ingjum sínum þoldi hann þó ekki
minnstu yfirsjónir; kom þannig
stundum í skyndiheimsóknir til
aðalbækistöðva herja, sem látið
höfðu undan síga, og lét þá snar-
lega skjóta hlutaðeigandi hers-
höfðingja og næstráðendur hans.
Þegar stríðinu lauk, höfðu her-
ir Stalíns hernumið flest lönd í
Evrópu austanverðri og lutu þau
af svokölluðum Lólítuhneigðum
og lét landa sinn Bería, yfirmann
leynilögreglunnar og eina mann-
inn, sem hann nokkurnveginn
treysti, hafa úti menn til að út-
vega sér smástelpur. Er svo sagt,
að fátt hafi síðar frétzt af stúlku-
kindum þeim, sem urðu fyrir
þeim hæpna heiðri að vera
kvaddar til að svala elligirndum
harðstjórans.
1952 eða þar um bil var Stalín
orðinn bandbrjálaður. Hann sak-
aði nánustu samstarfsmenn sína
um njósnir í þágu Vesturveld-
anna og lét dæma marga fræg-
ustu lækna Sovétríkjanna fyrir
morð og morðtilraunir á ýmsum
framámönnum kommúnista-
flokksins. Hann tók nú einnig
að tortryggja Gyðinga í vaxandi
mæli, en andaðist áður en nokk-
ur meiriháttar útrýmingarher-
ferð yrði hafin gegn þeim. Sög-
urnar um síðustu stund þessa
„mannsins bezta vinar“, svo orð
þeir Mikojan og Mólótoff á þeim
forsendum, að slíkar aðgerðir
myndu sverta Sovétríkin í aug-
um umheimsins. Vorosjíloff og
Kaganóvitsj, sem sjálfur var
Gyðingur, tóku í sama streng.
Stalín varð auðvitað bálvondur
yfir þessari óvæntu andstöðu og
tók að hafa í hótunum, en þá
gaf Mikojan til kynna, að þeir
félagar væru við. öllu búnir. „Ef
þú sleppir okkur ekki góðfúslega
út, tekur herinn Kreml að hálfri
stund liðinni", sagði þessi klóki
Armeni. Bería, sem fram að
þessu hafði einn fundarmanna
stutt ákvörðun Stalíns, sá nú
hvað á spýtunni hékk og lýsti
yfir fylgi sínu við hina.
Nú gekk Stalín alveg af göfl-
unum. Hann varð purpurarauð-
ur í framan og tók að öskra. Að
fáum andartökum liðnum hné
hann niður á gólfið og lá þar
hreyfingarlaus.
Þá var það að Bería fór að
töldum Gengis Kan -— raunveru-
lega liðið lík.
„Luky“ Luciano.
í upphafi þessarar aldar
hleyptu Bandaríkjamenn inn í
land sitt miklum straumi ítalskra
innflytjenda. Það hefðu þeir aldr-
ei átt að gera, því með þeim
skara slæddist sú verðuga gálga-
fæða frá Napólí og Sikiley, sem
síðan hefur verið ein höfuðbölv-
un og meginskömm hins mikla
vesturheimska þjóðfélags. Til
frekari skilnings getum við rétt
tæpt á nöfnum eins og A1 Cap-
one, Masseria, Joe Adonis, Al-
berto Anastasia, Frank Costello,
Vito Genovese. Engin furða þótt
ftalir njóti takmarkaðra vin-
sælda og virðingar vestanhafs og
raunar víðar þar sem þeir hafa
setzt að með öðrum þjóðum.
Salvatore Lucania, eins og sögu-
hetja þessa kapítula hét réttu
nafni, var í þennan heim borinn
VIKAN 50. tbl.