Vikan - 16.12.1965, Blaðsíða 50

GENÉVE
VÖNDUÐ ÚR Á GÓDU VERÐI
Sigurður Jónasson
Lciugaveg 10, Bergstaðastrætismegin.
bandi við þau þokkaviðskipti,
skipa honum réttlátlega í röð
verstu illmenna sögunnar.
Joseph McCarthy.
Hann drap aldrei eða pyndaði
nokkra manneskju og jafnvel
kynferðislíf hans var eins flekk-
laust og hægt er að krefjast sam-
kvæmt kristilegum siðgæðisregl-
um. Þrátt fyrir það minnir hann
meira en lítið á Hitler. Báðir
voru þröngsýnir, formyrkvaðir
kjaftaskúmar, sem gengu á snið
við sannleikann af ótrúlegu sam-
vizkuleysi og svifust bókstaflega
einskis til að krækja sjálfum sér
í völd og metorð. Að vissu marki
má setja foringjann þýzka skör
ofan hinum bandaríska bróður
sínum í andanum, því hvað sem
um Adolf Hitler má segja, þá ól
hann með sér hugmyndir, þótt
fáranlegar væru og leiddu hann
á hroðalega afvegu, en um Mc-
Carthy er ekki vitað, að hann
skapaði sér nokkru sinni mál-
efni né skoðanir á málefnum.
Þessi mesti lygari aldarinnar
þar slær hann Göbbels alveg
út — fæddist árið 1909 í smáborg
einni í Wisconsin, og stóðu að
honum írskar og þýzkar ættir.
Hann ólst upp við kröpp kjör,
en braust til mennta af miklum
dugnaði og náði lögfræðiprófi.
Hóf hann síðan störf sem mála-
færslumaður, en átti takmarkaðri
velgengni að fagna á þeim vett-
vangi og drýgði tekjurnar með
fjárhættuspili. Hinsvegar varð
honum von bráðar ljóst, að lög-
fræðingar eiga flestum öðrum
vísari frama á stjórnmálabraut-
inni og að sú braut er ólíkt gróða-
vænlegri en málarekstur í ein-
hverju sveitaþorpi. Fyrsta skref
hans í þá áttina var að bjóða sig
fram af hálfu Repúblíkana þegar
næst var kosið í dómarastöðu á
staðnum. f kosningabaráttunni
sýndi McCarthy fyrst sitt rétta
andlit. Andstæðingur hans af
hálfu Demókrata var sextíu og
sex ára að aldri, en McCarthy
kvað hann áttatíu og níu ára og
sem slíkan algerlega ófæran um
að hafa jafn mikilvægt starf í
hendi. Sjálfur vildi hann verða
yngsti dómari í sögu Wisconsin
og sagðist vera tuttugu og níu
ára. í raun og veru var hann
þrjátíu og eins.
Þetta hreif, því líkt og Göbbels
var McCarthy vel ljós sá veik-
leiki fólks, að trúa lýginni sé
hún endurtekin nógu oft. Og því
skilyrði var hann alltaf ólatur
að fullnægja.
Um þessar mundir stóð heims-
styrjöldin síðari yfir, og Mc-
Carthy gerðist sjálfboðaliði í
hernum og var sendur til Kyrra-
hafssvæðisins. Þar var hann lát-
inn gegna þjónustu að baki víg-
stöðvanna og kom aldrei nálægt
bardögum. Engu að síður laug
hann því upp, þegar heim kom,
að hann hefði verið stélskytta í
sprengjuflugvél og rómaður sem
slíkur um allan herinn frá Mac-
Arthur og niðurúr. Þessi lýgi átti
mestan þátt í því, að hann var
kjörinn í öldungadeild Banda-
ríkjaþings af hálfu Wisconsinrík-
is.
Framan af var vegur hans á
þingi lítill. Að vísu skipaði hann
sér strax í afturhaldssamasta arm
þingflokks Repúblíkana og tók
sem slíkur afstöðu gegn flestum
umbótamálum — gjarnan gegn
ríflegum mútugjöfum vissra auð-
hringa og auðmanna, enda var
hann jafnan fjárþurfi vegna
drykkjuskapar og fjárhættuspils,
sem hann stundaði af sívaxandi
elju. En yfirleitt fór heldur lítið
fyrir honum. A kommúnisma
minntist hann varla á þessum
árum; vissi naumast hvað sú
stefna var fyrir nokkuð. Það var
ekki fyrr en fór að líða að því,
að hann þyrfti að berjast fyrir
endurkosningu 1952, að honum
flaug í hug að nota hinn ósjálf-
ráða ótta Bandaríkjamanna við
kommúnismann pólitískri veg-
semd sinni til framdráttar. Þar
með er komið að meginkaflanum
í sögu hans.
Hann byrjaði með því að full-
yrða í ræðu, að tvö hundruð og
fimm flokksbundnir kommúnist-
ar væru starfandi í utanríkis-
ráðuneytinu. Síðan lækkaði hann
töluna niður í fimmtíu og sjö,
en hækkaði hana síðan aftur upp
í áttatíu og einn. Jafnvel aftur-
haldssömustu flokksbræðrum
MacCarthys blöskraði slíkt kjaft-
æði, en hann vissi hvað hann
5Q VXKAN 50. tM.