Vikan - 24.11.1966, Síða 6

ONSON
Lóöar * losar ryðgaða
bolta og rær * hreinsar
og þurrkar rafkerti #
losar málningu af við-
kvæmum flötum # þíðir
frosnar vatnsleiðslur #
nothæfur sem suðutæki
# og hentar við óteljandi
fleiri verk.
Thé pörfect wafl of heating up.
thermoplastic tíTes when fixing
them to floors or walls.
Just the limited flamo you need
lo strlp window frames of paint I
Play a little heat opjrozen water
piþes, you'll have therrt thawod
In no tlme. .
... It lies down to glve a 'Buaaen
burner' effect for many labora-
tory uses.
Stillanlegur logi fyrir
hvaða verk sem er.
Vil
í w ImU Si p:|
L !
»■. • r 1
ijlr j |. | 1 " 'r' R
Einkaumboð: I. GUÐMUNDSSON & CO. H.F.
Reykjavík
SMEKKLEYSI RÍÐUR HÚSUM.
Kæra Vika.
Þá höfum við fengið sjónvarp
og ég sá, að ritstjórinn var í leið-
ara að hæla því, hvernig það hafi
farið af stað. Ég er reyndar nokk-
uð sammála því en þó hefur
komið fyrir, að ég hef varla
nennt að horfa á eitt einasta at-
riði úr prógramminu. Vitaskuld
hlýtur það líka að verða þannig,
að ég og hver sem er annars fáum
aldrei nema tiltölulega lítið við
okkar sérstaka hæfi, en eitt er,
sem ég hygg, að flestir geti verið
sammála um. Það eru tóbaksaug-
lýsingarnar. Það gekk gersam-
lega fram af mér eitt kvöld, þeg-
ar fréttamaðurinn byrjaði á því
að skýra frá einhverri lækningu
við krabbameini, sem menn
höfðu jafnvel vonir um, að mundi
bera árangur. Þar á eftir var
þáttur, sem mig minnir að hafi
heitið: Með ungu fólki og síðan
var dembt yfir mann samsafni
af sjóurum og einhverju leigðu
kvenfólki, sem dró áfergjulega
reyk ofan í sig, eins og sá einn
gerir, sem fær vel borgað fyrir
það. Síðan hefur þessi auglýsing
komið oftar og jafnvel tvívegis
sama kvöldið. Ég vil eindregið
mælast til þess að fá að borga
hærra afnotagjald og sleppa við
tekjuöflun af þessu tagi. Þetta er
smekkleysi, sem ríður húsum eins
og draugarnir gerðu í gamla
daga.
Mér finnst þátturinn „í fullri
alvöru“ ágætur og les hann í
hvert einasta sinn.
Einn úr Stálsmiðjunni.
UM ORÐ, SEM FARA
HAMFÖRUM.
Hr. ritsjóri.
Það er nú ekki oft að ég sezt
niður til þess að skrifa blöðun-
um, en ég vil þakka fyrir gott og
skemmtilegt blað og það sem ég
tel þó mest um vert, að rétt sé
farið með íslenzkt mál, meðan
við á annað borð höldum okkur
við það. Það hefur aldrei svo
ég muni, þurft að taka Vikuna
fyrir í íslenzkuþáttunum í út-
varpinu og ég vona, að þið stand-
ið ykkur framvegis.
í leiðinni langar mig til þess
að minnast á orð, sem ofvaxa og
fara hamförum. Þau verða tízku-
orð og leggja undir sig önnur orð
oð það er alltaf hægt að koma
þeim við. Eitt þessara ofvöxnu
orða er sögnin að staðsetja. Ég
man fyrst eftir þessari sögn í
sambandi við knattspyrnu; það
var talað um , að menn væru vel
eða illa staðsettir á vellinum. Og
nú er svo.komið, að allt er stað-
sett, hvernig sem á það er minnzt.
Þó er venjulega hægt að komast
af án þess að nota þetta orð.
Dæmi: Bíllinn, sem lenti í á-
rekstrinum, var staðsettur á
Laugavegi. Nægilegt og jafnvel
betra væri að segja: Bíllinn, sem
lenti í árekstrinum var á Lauga-
vegi. Nú er farið að nota þessa of-
vöxnu sögn í staðinn fyrir sögn-
ina að láta: Hvar á ég að staðsetja
þetta í staðinn fyrir: Hvar á ég að
láta þetta. Venjuega dugar sögnin
að vera með prýði og krefst
einskis meir. Það má gæta sín
fyrir svona hlutum; þetta gerir
málið fátæklegra. Stundum er
„staðsetningin“ notuð í furðuleg-
ustu samböndum, einungis til að
koma henni að. Dæmi: Skipið var
staðsett við bryggju, í stað: Skip-
inu var lagt við bryggju. Að lok-
um vona ég, að þið varið ykkur
á þessari staðsetningarplágu í
Vikunni.
Með beztu kveðjum.
Steingrímur Steinsson.
MINNING ÚR SÍÐUMÚLA.
Hr. ritstjóri.
Ég er einn þeirra manna, sem
sumir mundu kalla breyzkan og
stundum hendir það mig að detta
í það heldur illilega. En vegna
þess að konan er alltaf síhrædd
um að mig hendi einhvert slys
undir þeim kringumstæðum, þá
hef ég fyrir vana að láta hana
alltaf vita hvar ég er og hvað
mér líður. Þetta hefur orðið að
samkomulagi hjá okkur og hún
fyrirgefur mér þennan vankant
ef ég gleymi þessu ekki — sem
ég aldrei geri. En nú var það um
daginn að ég lenti í smávegis
ryskingum og löggan kom þarna
og mér var ekið í handjárnum
inn í Síðumúla og hlotnaðist að
gista þar með rónum og allskon-
ar lýð. Nú fannst mér það í sjálfu
sér ekkert til að óskapast yfir,
en aðeins vildi ég hringja í kon-
una strax og ég kom þangað svo
hún yrði ekki hrædd um mig þó
ég sæist ekki heima þá nóttina.
Þessu var þverneitað og eftir
mikið stapp tókst mér að fá þá
til að lofa því að hringja heim
og láta vita um mig. En þetta
sviku þeir og konan var algjör-
lega miður sín, þegar ég kom
6 VIKAN
47. tbl.