Vikan - 24.11.1966, Blaðsíða 21

Hér er Árni í Surtseyjargrána með tvo
sænska kjarkmenn fyrir farþega. Ann-
ar var prófessor, en hinn myndatöku-
maður, sá hinn sami scm tók frægar
myndir af fóstri á ýmsum þróunar-
skeiðum hér um árið. Þcir tvímenn-
ingarnir gerðu sér fcrð til Surtseyjar
á vcgum bandariska stórhlaðsins Life
til að taka mynd af gosinu þar gegnum
vatnsdropa, fyrirrennara linsunnar.
Þctta var erfitt verk, því ofboðslegur
hiti var á gígbarminum, jafnvel svo
stigvél mannanna bráðnuðu en þeir
höfðu regnhlífar til að draga úr mesta
liitanum. Hins vegar gufaði dropinn
hratt upp og olli þar með öðru tölu-
verðu bjástri, en alls var myndatöku-
maðurinn fjóra tíma aðeins að stilla
vélina. Prófessorinn lét svo um mælt,
að Árni væri töluvert verri en James
Bond, og víst cr um það, að Svíarnir
eru ekki hugumstórir að sjá á þessari
mynd.
Myndirnar tvær hér að ofan eru úr f jörunni. Þcg-
ar Life-mennirnir fóru út í eyna, voru alls um 15
menn meö í leiðangrinum. Á myndinni til vinstri
er verið að ganga frá bátnum uppi undir hraun-
hrúninni, þv£ um flóð var engin fjara. Xil hægri
er báturinn og Árni Surtseyjarjarl.
Þetta land varð til síðari hluta sumarsins, fjaran
líka. Ejórinn niðar án afláts á grjótinu og sverfur
það í sand — þarna hafa milljónir rúmmetra
breyzt úr hrauni í sand.
hægt er að loka. Svo er baðstofa
eða miðskip, eins og við köllum
það. Það er innréttað eins og á
gömlu 16. aldar skipunum. Þar eru
kojur eða bólkar og borðstofa. Svo
eru tvö svefnloft. Húsið rúmar 40
manns í svefnpokum, ef með þarf.
Svo er þetta líka byggt sem skip-
brotsmannaskýli.
— Þú hefur hafzt við í þessu mið-
skipi?
— Jó, ég hefi haldið mig þar.
— Hvernig er það með samband
við siðmenninguna?
— Það er eins og maður vill hafa
það, gott, þ.e.a.s. við erum með
mjög sterka talstöð. Við höfum t.d.
talað bæði við New York og Þýzka-
land frá Surtsey.
— Beint?
— Nei, við höfum samband t
gegnum Vestmannaeyjar. Annars
getum við náð sambandi beint við
báta fyrir austan.
— Mér skilst, að það sé illlend-
andi þarna við eyna.
— Það fer auðvitað eftir veðri,
það má segja að það sé góð að-
staða til lendingar, því að það er
sandfjara norðan á eynni og þar
er mjög gott að lenda. En það verð-
ur auðvitað að sæta lögum, þvt að
það þarf ekki að vera mikil hreyf-
ing á sjónum til þess að það sé
ekki gott að lenda í sandfjöru. Mað-
ur verður að hafa það þarna eins
og við Landeyjasand, að sæta lög-
um.
— Þú ert náttúrlega orðinn vanur
að eiga við svona bát?
— Já, ég er orðin vanur svona
úteyjarsnatti kringum Eyjar.
— Ertu með gúmmífleka?
— Við höfum mjög góðan bát,
hann er fimmhólfaður, uppblásinn,
með 20 hestafla vél, gengur um 30
mílur, og hann getur ! rauninni ekki
sokkið.
— En hann gæti oltið?
— Hann getur varla oltið, en hann
getur fokið. Hann hefur einu sinni
gert það. Það var í 12 vindstigum.
Þá var ég einn í honum og sat aft-
arlega.
— Fauk hann á sjónum?
— Hann fauk aftur yfir sig og
hvofldi. Ef það hefði verið einn
maður frammi í, hefði hann ekki
fokið.
— Þú hefur þá bara synt undan
honum?
— Já, ég lenti undir honum, ég
ýtti mér bara niður. Ég var vel
búinn, var ( froskmannabúningi, og
kafaði frá honum.
— Gaztu snúið honum við?
— Nei, nei, það kom þarna bát-
ur og aðstoðaði mig.
47. tbl. VIKAN 21