Vikan - 24.11.1966, Síða 52

átti að nota undir hjólin í gljúpu
landi, ferðabeddana góðu, dýn-
ur, sultukrukkur, jafnvel bensin-
brúsa.
Hinir fjórir ökumennirnir
þurftu ekki að standa í þessu
stímabraki, því þeir höfðu farið
frá Peking eins útbúnir og þeir
ætluðu að halda áfram. Samt
átti Godard í nokkrum vand-
ræðum, vegna greiðasemi sinn-
ar við Pons. Pons reyndi í ör-
væntingu að létta Contalinn að
framan, þótt það væri eini stað-
urinn þar sem hann gat flutt
nokkuð með sér. Godard hafði
þegar tekið mestan hlutann af
farangri hans yfir á Spijkerinn.
Nú tók hann á Spijkerinn þungu
verkfærakistuna og varahlutina,
sem Pons flutti með sér, allar
matarbirgðir Pons, bensínið og
varadekkin. Það þýddi, að
Spijkerin varð að fylgjast mjög
nákvæmlega með Contalnum.
Auk þess voru þetta aukaþyngsli
fyrir Spijkerinn.
Erfiðast var að taka vara-
dekkin. Þau voru ekki þung, en
fyrirferðarmikil. Til þess að
koma þeim fyrir varð Godard
fyrst að losa sig við sinn dýrmæta
kassa af Mumm kampavíni. Svo
varð hann að skilja eftir hluta af
sínu bensíni. Hann tók með sér
eins mikið og hann gat. Hann
festi 45 lítra brúsa á stigbrettið
hægra megin, tróð öðrum inn í
dekkin, sem þegar höfðu verið
sett á hitt stigbrettið, einn brúsa
setti hann í framsætið handa du
Taillis að hafa milli hnjánna, og
þeim fjórða tróð hann með að-
stoð farþega síns í þegar yfir-
fullt rúmið fyrir aftan framsæt-
in. Enn var einn 45 lítra brúsi
eftir. Átti hann að taka bensínið
og neyða Pons til að taka eitt-
hvað af föggum sínum aftur yf-
ir á Contalinn? Godard hugsaði
sig um. Svo setti hann upp sinn
allra mesta kæruleysissvip, stóð
á fætur og sparkaði í brúsann,
sem hann hafði tyllt á stuðara-
hornið. Brúsinn opnaðist og 45
lítrar af bensíni, ef til vill 120
mílur af eyðimörkinni, láku nið-
ur í þurrt grasið. Du Tailis hristi
Jröfuðið.
— Nú hljópstu á þig. — Þú
hefðir ekki átt að eyða birgðun-
um. Hver veit, hvað bíður?
Godard svaraði fáu, en benti
du Tailis á farangur Pons, sem
dreift var um allan Spijkerinn
og síðan á andlit ökumannsins
á Contalnum. Það var hörmung
að sjá hann. Hann og Foucault
höfðu ýtt farartækinu á undan
sér margar mílur þennan dag,
án allrar aðstoðar. Andlit unga
mannsins var grátt og tekið.
Kinnarnar voru innfallnar, aug-
un þrútin og þreytuleg. Du
Taillis hafði ekki brjóst í sér til
að ásaka Godard frekar. Godard
yppti öxlum, brosti, tók upp tík-
ina sína. Svo sagði hann, léttur
í máli:
— Ef við náum til Udde munu
vinir okkar ekki neita okkur um
nokkra lítra af bensíni.
Udde var loftskeytastöð og
næsti staður þar sem Godard
gæti mögulega fengið bensín,
um 370 mílur í burtu. Samkvæmt
áætlun átti hópurinn að ná
þangað á tveimur og hálfum
degi.
Svo lagði lestin af stað. Klukk-
an var þrjú, eftir hádegi. Lands-
lagið var óþægilegt fyrir bílana
fyrst í stað, þeir hoppuðu og
skoppuðu og Ettore Guizzardi,
sem sat á gólfinu á Itölunni, við
fætur Barzinis, var ljóst að bíll-
inn var allt of þunghlaðinn. Við
hvert högg lögðust afturgorm-
arnir saman, og grindin skall á
hásingunni. — Bíllinn er að
brotna! hrópaði hann. Spurn-
ingin var aðeins, hvort færi fyrst,
gormarnir eða hásingin. Það var
óhugsandi að gera við hásing-
una og varagormarnir höfðu
orðið eftir í Kalgan.
— Við verðum að létta bílinn,
sagði Borghese prins, stuttara-
lega, þar sem hann sat við stýr-
ið, fölur, en ákveðinn, og Guizz-
ardi sagði biðjandi: — Núna
strax!
— f kvöld, sagði prinsinn, og
hélt ákveðinn áfram.
Smám saman varð landið
sléttara, og bílarnir gátu hert
ferðina. f gleði sinni kepptu þeir
Borghese og Godard um það,
hvor gæti farið hraðar. Við og
við námu þeir staðar og biðu
eftir Dion bílunum, og að minnsta
kosti að heyra skellina í tvígeng-
isvél Contalsins.
Þannig héldu þeir áfram 40
mílur, bjuggust síðan um til
næturinnar. Þegar Contalinn
loksins kom, voru Pons og Fouc-
ault dauðuppgefnir, því það var
eiginlega sama hvernig lands-
lagið var, Contalinn ýmist spól-
aði eða stóð upp á endann. Næsta
dag voru þeir tveir sendir á
undan. Það kann að virðast
harðneskjulegt að senda þessa
tvo menn, sem voru langsam-
lega þreyttastir af öllum leið-
angurmönnum, af stað á undan
hinum, en þeir höfðu tafið hina
svo mikið, daginn áður, að ekki
virtist nema sanngjarnt að þeir
fengju svolítið forskot núna,
auk þess sem auðveldara yrði
fyrir hina að rétta þeim hjálpar-
hönd, ef þeir ækju fram á þá,
heldur en ef þeir yrðu að snúa
við til þess. Klukkustund síðar
lögðu Spijkerinn og de Dionarnir
af stað. Italan var ein eftir, ekki
vegna þess að prins Borghese
iðaði ekki í skinninu, heldur
vegna þess að þeir áttu í vand-
ræðum með að ganga frá öllum
farangrinum, þrátt fyrir að þeir
skildu eftir í náttstað allt sem
þeir gátu við sig losað, svo sem
ajiwa SEGULBÖND OG VIÐTÆKI
VINSÆLUST OG ÓDÝRUST — VIÐGERÐA- OG VARAHLUTAÞJÖNUSTA
REYKJAVIK:
Keflavík:
Akranes:
Borgarnes:
Stykkishólmur:
Þingeyri:
Flateyri:
Isafjörður:
Skagaströnd:
Blönduós:
Skagafjörður:
Siglufjörður:
Akureyri:
Húsavík:
Þórshöfn:
Seyðisfjörður:
Neskaupsstaður:
Reyðarfjörður:
Egilsstaðir:
Selfoss:
Hveragerði:
Vestm.eyjar:
ÚTSÖLUSTAÐIR:
VERZLUNIN RATSJÁ, LAUGAVEGI 47,
REYKJAVlK.
ÚTVARPSVIRKI LAUGARNESS,
HRlSATEIGI 47, VIÐGERÐARÞJÓNUSTA.
Kyndill h.f.
Verzl. Haraldar Böðvarssonar.
Kaupfélag Borgfirðinga.
Stellubúð.
Kaupfélag Dýrfirðinga.
Allabúð.
Bókabúð Jónasar Tómassonar.
Verzl. Radio s.f. viðgerðarþjónusta.
Verzl. Andrésar Guðjónssonar.
Kaupfélag Húnvetninga.
Verzl. Varmilækur.
Föndurbúðin.
Rariov.stofan, Helgamagrast. 10. - Viðg.þj.
Grimur Sigurðsson útvarpsvirki,
Skipagötu 18. — Viðgerðarþj.
Bókabúð Þórarins Stefánssonar.
Kaupfélag Langnesinga.
Verzl. Dvergasteinn.
Verzl. Baldurs Böðvarss. Viðgerðarþjónusta.
Kaupfélag Héraðsbúa.
Verzl. Gunnars Gunnarssonar.
Radio & Sjónvarpsstofan. Viðgerðarþjónusta.
Verzl. Reykjafoss.
Sigurbergur Hávarðsson, útvarpsvirki. —
Viðgerðarþj.
EINKAUMBOÐ Á ÍSLANDI:
YGGDRASILL H. F.
Umboðs og heildverzlun Suðurlandsbraut 6, Sími 3 05 40
52 VIKAN 47-tbL