Vikan - 22.03.1967, Blaðsíða 57

NÝ KAFFIBBENNSLA - NYJAR KAFFITEGUNDIR
VArilllMPAKKAfl ORVALS BLONDUR
■ IbUUUItII flí\l\flU MED LANGVARANDI GEYMSLUÞOLI
MOKKA KAFFI
JAVA KAFFI
VACUUMPAKKAD
kaléR
OG RIO KAFFIÐ
.. ..i blé nöndóttu pokunum verðun aö
sjalfsögðu eftin sem áðun fnamleitt
--og selt i öllum venzlunum.
ILMURINN ER INDÆLL OG BRAGÐH) EFTIR ÞVI
KAFFIBRENNSLA
0. J0HNS0N & KAABER HF.
Sá sterkasti í Bonn
Framhald af bls. 23.
varð heldur ónotaleg fyrir
Strauss, enda mun hann þá hafa
svarið þess eið að ná sér niðri á
þessum illviljaða snepli, þótt síð-
ar yrði.
Tækifærið kom þegar Der
Spiegel birti grein um þýzka
varnarkerfið og fann því flest til
foráttu. í því sambandi voru birt
varðandi málið ýmis skjöl, sem
telja mátti hæpið að kæmust fyr-
ir almenningssjónir. Þetta
heyrði undir landráð, áleit
Strauss. Aðalritstjóri Spiegels,
Conrad Ahlers, var þá ásamt
konu sinni staddur á Spáni. Með
aðstoð vestur-þýzka sendiráðs-
ins í Madrid fékk Strauss þau
send heim og stefndi síðan
Ahlers fyrir rétt. Ritstjórnar-
skrifstofur blaðsins í Bonn og
Hamborg voru þrautkannaðar af
öryggislögreglu og skjöl gerð
upptæk.
En þá fór að slá í bakseglin
fyrir ráðherranum. Fjölmörg
önnur vestur-þýzk blöð um-
hverfðust nú og fordæmdu þess-
ar aðgerðir sem árás á prent-
frelsið og stjórnarskrárbrot. Mál-
ið gegn ritstjórum Spiegels var
látið niður falla. En það dugði
ekki til að lægja öldurnar. Hinn
svokallaði Frjálsdemókrataflokk-
ur hótaði að slíta sljórnarsam-
starfinu við Adenauer, ef hann
ræki ekki þennan ólýðræðislega
landvarnarráðherra sinn. Þeir
bentu auk annars á, að Strauss
hefði nýlega mætt fullur í veizlu,
sem Lúbke forseti hélt, og var
þetta þó meðan Kúbudeilan stóð
sem hæst og heimurinn var á
barmi heimsstyrjaldar. Slík var
andstyggð Erichs Mende, leið-
toga Frjálsdemókrata, og félaga
hans á Strauss, að þeir gengu út
úr veizlu, sem Adenauer hafði
boðið þeim í, þegar þeir sáu að
landvarnarráðherrann var þar
líka. Með mestu eftirgangsmun-
um fékk gamli maðurinn þá til
að meðtaka bjórglas og samlokur
í hliðarherbergi.
Adenauer, þessum sérvitra og
misvitra öldungi, hafði af ein-
hverjum óþekktum ástæðum
alltaf líkað vel við Strauss, en
nú neyddist hann til að sparka
honum. Flestir gerðu þá ráð fyr-
ir — og vonuðu af heilum hug —
að Strauss ætti ekki afturkvæmt
í ráðherrastól. Ekki síst eftir að
nýtt hneykslismál frá ráðherra-
tíð hans skaut upp kollinum síð-
astliðið ár. 1957, þegar Strauss
var landvarnarráðherra, hafði
hann pantað tvö þúsund og átta
hundruð brynvagna fyrir vestur-
þýzka herinn frá svissneska fyr-
irtækinu Hispano Suiza. Stríðs-
tæki þessi reyndust gallagripir,
enda hafði ráðherrann ekki haft
fyrir því að verða sér og sam-
starfsmönnum sínum úti um
sómasamlegar teikningar eða
módel af þeim, áður en kaupin
voru gerð. Hinsvegar kvað hið
svissneska fyrirtæki hafa sýnt
þá öðlingslund að lauma nokkr-
um milljónum marka í flokks-
sjóð fylgismanna Strauss, svo
sem í þakklætisskyni fyrir pönt-
unina. Þetta er haft eftir ekki
ómerkari heimildarmanni en
Friedrich Holzapfel, sem var
ambassador Vestur-Þýzkalands
í Bern, þegar kaupin voru gerð.
Þegar hafist var handa um
rannsókn málsins, reyndist það
hægar sagt en gert. Þegar farið
var að yfirheyra Strauss, brá svo
við að hann rámaði aðeins óljóst
í viðskipti þessi en mundi engin
nánari atvik. Þar við bættist að
maður að nafni Lenz, sem hafði
verið embættismaður í varnar-
málaráðuneytinu á þessum tíma
og hafði flestum meir með samn-
ingana við Svisslendingana að
gera, . andaðist með nokkuð
skyndilegum hætti — að sagt er
— suður á ítalíu, einmtt í þann
mund, er farið var að grafast
fyrir um sannleikann í málinu.
Eftir þetta verður að teljast
furðulegt, að Strauss skyldi geta
átt afturkvæmt í vestur-þýzkan
ráðherrastól, hvað þá sem valda-
mesti maður landsins, eins og
margir vilja meina að hann sé nú.
Vestur-þýzkur blaðamaður sagði
nýlega: Það má undarlegt heita,
að útnefning Strauss í embætti
fjármálaráðherra skuli vekja
jafn litla hneykslun og raun ber
vitni um, en á sama tíma er allt
sett á annan endann út af jafn
ómerkilegum flokki og NPD
(hinum ofstækisfulla hægri
flokki von Thaddens, sem marg-
ir kalla nýjan nazistaflokk), sem
þar að auki er undir rækilegu
eftirliti öryggislögreglunnar.
Það var klofningurinn í flokki
Kristilegra demókrata, sem leiddi
til endurreisnar Strauss. Eftir að
Adenauer, gallharður kaþólikki
sem hallaðist að nánu samstarfi
við de Gaulle, lét af völdum,
urðu aðaláhrifamennirnir í
stjórninni Erhard og Schröder,
báðir prótesantar og hlynntari
samstarfi við Engilsaxa. Aden-
auer hefur lengi haft megnan
ýmigust á Erhard og átti áreið-
anlega sinn þátt í því, hve illa
honum gekk að halda saman
flokknum. Þennan klofning —
sem að verulegu leyti stafaði af
ríg milli Norður- og Suður-
Þjóðverja, mótmælenda og ka-
þólikka — kunni jafn snjall og
samvizkulipur undirróðursmaður
og Strauss að nota sér. Sumir
álíta að núverandi forsætisráð-
herra Kiesinger — hágermanskt
og brosljúft glæsimenni, sem læt-
ur ljósmynda sig hlæjandi fram-
an í ungbörn í stíl við Kennedy
— sé lítið annað en málpípa
hins samanrekna slátrarasonar.
12. tbi. VIKAN 57