Vikan - 26.10.1967, Blaðsíða 14

KRAFT
FRAMHALDSSAGAN
EFTIR
MARIAN
NAISMITH
4. HLUTI
Hundurinn minn á að vera með
mér hvar sem er. Hvar sem hann
vill í öllum heiminum - meira að
segja í baði með mér, ef hann vill. Ef
hann vill ekki fara eitthvað, vil ég ekki
fara heldur.
— Það er engin frú Westbury.
— Það hlýtur að hafa verið
það einhvern tíma, sagði Julie.
— Eða trúirðu ennþá á að stork-
urinn komi með börnin.
Adrienne strauk hárlokk frá
enninu. Hún var grafalvarleg. -—
Jamie segir að móðir hans sé
dáin. Ég spurði Mörthu um fjöl-
skylduna, en hún gat ekki sagt
mér mikið. Martin Westbury
flutti hingað til Crompton Abbey.
Áð\ir bjuggu þeir í Oxford svo
það er sennilega þar sem móðir
Jamies dó. Westbury var vinur
Sir Johns Bamber og kom oft
að Drumbeat meðan sá gamli
bjó hér, að öðru leyti sýnist
engin vita neitt að gagni um
hann, áður en hann keypti húsið
í þorpinu. Martha segir að sér
hafi líkað vel við hann og að
henni hafi alltaf fundizt hann
afar viðkunnanlegur, þegar hann
kom hér, en ég hef ekki viljað
spyrja of mikið. Þótt ég treysti
Mörthu vel dettur mér ekki í hug
að búa til efni í kjaftasögur fyrir
þorpið.
— Kannske hann hafi konu í
fórum sínum, einhvers staðar.
Hann lítur út fyrir að vera af
þeirri gerðinni
— Ég hélt að þér litist á hann.
— Ég hef ekki sagt það.
— Þú sagðir að vangasvipur-
inn væri viðkunnalegur og hann
hefði fallegan hnakka. Er það
ekki sama og segja að þér lítist
vel á hann? Það glampaði í
dimmum augum hennar. — Eða
hefurðu skipt um skoðun?
— Mér hefur ekki unnizt tími
til þess. Julie slengdi frá sér
tímaritinu og kveikti í sígarettu.
— Eftir því sem ég hef séð af
vini okkar Westbury þori ég að
fullyrða að hann er stoltur eins
og fjandinn og ber djúpstæðan
kala til heimsins og mannanna.
Hversvegna, veit ég ekki, en ég
ska) viðurkenna að ég er nógu
forvitin til að mig myndi langa
að vita það. Hún rétti snöggt úr
sér og gretti sig. — Ég er reynd-
ar vönust því að vilja að fólk
sé ekki með nefið í hvers annars
koppum. Hvað gengur að mér í
kvöld? Hún fitjaði upp á nefið.
— Við skulum tala um eitthvað
annað.
Adrienne starði enn inn í eld-
inn. — Þú hefur rétt fyrir þér.
— Hann er svolítið hörkulegur,
ég verð að viðurkenna það og
það er bersýnilegt að hann hefur
ekki miklar áhyggjur af syni
sínum. Jamie er góður strákur
og parfnast ástar og umhyggju.
— Talar Jamie um hvernig
allt er í pottinn búið heima hjá
honum? Hefur hann sagt nokkuð
meira frá móður sinni?
— Ekkert, nema hann hefur
sagt mér að hann ætti enga. —
Annars hefur hann tilhneigingar
til að vera allt of gjarn á upp-
lýsingar um það sem er að ger-
ast heima hjá honum, sérstaklega
hvað snertir frú Garston — það
er ráðskonan — hann er ekki
mikið hrifinn af henni. Hún
ræskti sig og brosti dapurlega.
— Ég hef ekki hitt þá konu, en
ég hef á tilfinningunni að hún
fyrir sitt leyti sé ennþá minna
hrifin af Jamie. Það er synd að
Westbury skuli ekki gefa sér
meiri tíma til að sinna um strák-
inn.
— Er Jamie þín einasta upp-
lýsingalind um það sem gerist
heima hjá honum?
Adrienne leit snöggt á vinkonu
sína. — Ertu að gefa í skyn að
hann spinni þetta allt saman upp
Þetta að pabbi hans skipti
sér aldrei að því hvað hann gerir,
nema hvað hann vill ekki leyfa
synlnum að eiga nokkur dýr.
— Ekki allt saman endilega.
En þú veizt að börn á hans aldri
hafa mjög auðugt ímyndunarafl.
Ég get alveg fallizt á að hann sé
óöruggur og barn með hamingju-
snau.tt heimilislíf hefur lilhneig-
ingu til að spinna upp sinn eigin
heim, sem það sjálft er aðalper-
sónan í, og leikur hlutverk þjáðs
píslarvotts — en maður verður
að hafa opið auga fyrir því sem
er raunveruleiki og því sem er
ímyndun.
— Þú sást Martin Westbury
sjálf í kvöld og hefur þegar úr-
skurðað að hann sé stoltur og
róttækur. Sýndist hann vera
maður sem myndi leggja eitt-
hvað á sig fyrir einhvern, jafn-
vel þótt það væri hans eigin
sonur?
Julie sló út höndunum. Það
er algjörlega óréttlátt að for-
dæma manninn eftir útlitinu einu
saman. Þótt maður hafi séð hann
einu sinni í svip er ekki hægt að
skapa sér neina skoðun á því
hvernig hann er sem faðir. Það
getur vel verið að hann geri sitt
bezta og að syninum líki ekki og
skiJji ekki aðferðir hans, en það
þýðir alls ekki það sama og að
hann sé slæmur faðir. Hún rétti
út höndina, tók um hönd Adri-
enne og dró hana niður á sóf-
ann. — Þú veizt það Adrienne,
að margir fullorðnir, sérstaklega
karlmenn, meira að segja sterk-
ir karlmenn eru fullkomlega ráð-
þrota gagnvart börnum. Það er '
ekki vegna þess að þeim þyki
ekki vænt um þau eða vilji ekki
gera sitt bezta fyrir þau — það
er einfaldlega það, að þeir vita
ekki hvernig þeir eiga að kynn-
ast þeim almennilega, komast í
samband við þau. Það er hættu-
legt fyrir utan að komandi að
blanda sér inn i það, án þess að
eiga á hættu að gera vont verra.
— Og heldur þú að ég geri
mér ekki þá hættu Ijósa? Adri-
enne andvarpaði. — Samt vildi
ég óska að einhver vildi taka að
sér að segja Westbury hvað hann
er eigingjarn, þegar Jamie er
annars vegar.
Það leið áhyggjuský yfir augu
Julie. — Kæra vinkona, ég vona
14 VIKAN 43-tw-