Vikan - 26.10.1967, Blaðsíða 49

LILJU BINDI
ERU BETRI
Fást í næstu búð
LOXENE
- og fflasan fer
kaldhæðinn. Hann tæmdi glasið,
þáði í það aftur og leit með við-
urkenningaraugum í kringum
sig. — Þetta er fallegur. staður.
Ég man vel þann dag, þegar Sir
John fluttist hingað. Ég var
kominn á fremsta hlunn með að
sparka ærlega í sköflunginn á
honum, fyrir að hann vogaði sér
að setjast að í þessu húsi.
— Þekktuð þér þá Drumbeat,
áður en Sir John kom hérna?
— Já. Hann mætti undrunar-
augnaráði hennar og það var
ergelsissvipur í gráum augun-
um. — Já. Afi minn í móðurætt
var síðasti Ransomeinn, sem
bjó hér. Sá Jeffrey Ransome,
sem drepin var við Dunkirk, var
móðurbróðir minn.
— Ég hélt, að þér væruð ....
— Aðfluttur hingað? Hann
lauk setningunni fyrir hana. —
Nei, ég fæddist í gamla leigu-
liðahúsinu. Það er bara rúst nú,
hefur ekki verið notað í mörg,
mörg ár, en við áttum þar heima
þar til ég fór í skóla.
— Þá hljótið þér að líta á mig
sem utanaðkomandi og óvel-
kominn gest, muldraði Adrienne
og lét augun hvarfla yfir alla
þessa hluti, sem henni var farið
að þykja vænt um og hlutu að
vera honum vel þekktir. — Ég
hafði ekki hugmynd um að það
væru nokkrir afkomendur Ran-
some fjölskyldunnar í nágrenn-
inu. Þá .... þá .... eru allar
myndirnar hér af forfeðrum yð-
ar. Ef til vill skýrir það sérstaka
aðdáun Jamies á Ransome ridd-
ara.
— Gagnkvæmt aðdráttarafl
milli tveggja líkra .... Það
kæmi mér ekki á óvart. Martin
brosti breitt. — Ég held ekki,
að hann hafi áhuga fyrir sagn-
fræðilegum bakgrunni hins hug-
djarfa Charles.
— Þér hafið ekkert á móti
því að hann komi hingað sem
gestur?
— Nei, af hverju ætti ég að
hafa það? Ég hef gert það sjálf-
ur í áraraðir. Gamli Sir John
og ég vorum prýðisvinir. Hann
setti glasið á borðið og reis á
fætur; með hendurnar á kafi í
buxnavösunum gekk hann fram
og aftur um herbergið. Hann
nam staðar fyrir framan borg-
undarhólmsklukkuna og bar tím-
ann saman við úrið sitt. — Ég
hef hvort sem er ekki ráð á
að eiga hús eins og þetta, ekki
vegna þess að ég hefði haft
áhuga fyrir því, ef málin hefðu
snúið öðru vísi. Ég á tvo eldri
bræður, bætti hann við, þýð-
ingarmiklum róm. Hann tók
kápuna hennar ofan úr fata-
henginu og hélt henni fyrir
hana. — Látið það ekki á yður
fá. Ég hef aldrei haft neitt vit
á peningum og ég lærði snemma
og fljótt að ég mátti ekki álíta
að neitt sem ég hafði væri mitt
að eilífu. í þessum heimi sem
SJÁLFVIRK BRAUÐRIST
mmti
STRAUJÁRN
GUFUJARN
HEIMSÞEKKT
VÖRUMERKL
FÆST í .
NÆSTU
RAFTÆKJA-
VERZLUN
43. tbl.
VIKAN 40