Vikan - 18.01.1968, Blaðsíða 41

Fyrstu 126 árin
eru erfiSust
Grensásvegi 22-24
Símar: 32262 - 30280
Framhald af bls. 25
maður, ók timbrinu úr skógin-
um og hafði múldýr til að draga.
Það voru sverir stofnar! Ég hef
aldrei séð þá sverari.
ÞÚ ERT DAUÐUR,
SAGÐI TENGDADÓTTIRIN
1936 kom Charlie til Flórída.
Þar vann hann á ávaxtabúgörð-
unum í Aubrundale. í sjö ár bjó
hann þar á ýmsum búgörðum.
Svo fluttist hann til Bartow.
— Hversvegna ég fór til
Bartow? Til að leita að syni
mínum, Chester. Ég yfirgaf
móður hans, þegar hann var
þrettán ára. Svo sá ég ekki
Chester fyrr en fyrir átta ár-
um. Ég vissi ekki, hvar hann
átti heima. En ég lýsti eftir hon-
um og lét auglýsingu í blöðin.
Svo kom einhver og sagði, að í
Bartow væri náungi sem héti
Chester Smith. Þá hélt ég til T
námunda við Polk City. Einhver
varð til að aka mér til Bartow.
Við stönzuðum við lyfjabúð og
spurðum, hvort einhver þar
þekkti Chester Smith. Þá sagði
maður einn við mig: „Komdu,
ég skal vísa þér veginn.“ Svo
komum við til konu Chesters og
ég spurði: „Þekkir þú mann hér
í borg, sem Chester Smith heit-
ir?“ „Já, hann er maðurinn
minn,“ svaraði hún. „Þekkir þú
föður hans?“ spurði ég. „Nei,
hann hef ég aldrei séð, því að
hann var glæpamaður. Hann
lenti í bardaga og var drepinn.*
Þá sagði ég henni að ég væri
faðir Chesters.
Forráðmenn Spears Chiro-
practic Hospital í Denver, Colo-
rado, buðu Charlie til sín í
sambandi við einhverjar rann-
sóknir. Rannsóknirnar sýndu
meðal annars að í hinum furðu
þróttmikla líkcima Charlies
ieyndust tvær skammbyssukúl-
ur.
En þegar læknarnir vildu vita,
hvernig hann hefði orðið sér úti
um blýið, varð hann næsta erf-
iður viðfangs. „Hvað þá? Er það
satt? Kúlur í skrokknum?
Hvernig getur þá átt sér stað
að ég skuli ekki vita um þær?“
En þegar læknarnir gengu harð-
ar að honum, viðurkenndi hann
að hafa fengið í sig aðra kúluna
í bardaga. Andslæðingurinn
hafði reynt að skjóta skamm-
byssuna úr hendi hans, og kúl-
an hafði hitt höndina og farið
Upp í handlegginn. Hann getirr
ekki rétt úr litlafingri hægri
handar. Þetta gerðist einu sinni,
þegar hann var kúreki í Texas.
„HUNDRAD SJÖTÍU OG
SEX LÆKNAR . . . “
Starfsfólkið á Spears Hospital
fékk svo sannarlega að vita af
návist Charlies, því að hjúkr-
unarkonurnar irrðu að gæta þess
vandlega að hann læddist ekki
út og fengi sér neðan í því. En
Charlie lét hið bezta yfir dvöl-
inni. — Þarna hafði ég það gott!
segir hann. — Hundrað sjötíu
og sex læknar rannsökuðu mig
— með stórum röntgentækj umt)
einu fyrir höfuðið og öðru fyrir
skrokkinn. Ég lá allsber meðan
þeir tóku myndir af öllu, sem
var innan í mér.
Þegar Charlie flutti til
Bartow, var þess vænzt af hálfu
trygginganna, að hann myndi nú
ljúka sini löngu starfsævi. En
þá kom Charlie á fót verzlun.
Það er allt í röð og reglu í
búðinni og fremur hreinlegt.
Upp við vegg stendur sófi og er
hvítt lak breitt yfir hann til
hlífðar. Ofan á lakið eru svo
breidd dagblöð til enn frekari
hlífðar. Sumir kunningja Char-
lies eiga það sem sé til að líta
inn í vinnufötunum til að spjalla
við hann, og hann getur ekki til
þess hugsað að þeir svíni út bezta
húsgagnið. Á veggnum yfir sóf-
anum hanga nokkrir rykfallnir
jólabögglar, og eru gjafakortin
ennþá límd á þá. Charlie fékk
þá fyrir fjórum árum, en vill
halda hinum notalegu jólahug-
hrifum, sem fylgja þeim, eins

HWAB tl DBKIH IAN5 HB»?
Það er alltaf sami leikurinn í henni Yndisfríð okkar. Hún hefur
falið örkina hans Nóa einhvers staðar í blaðinu og heitir góð-
um verðlaunum handa þeim, sem getur fundið örkina. Verð-
launin eru stór konfektkassi, fullur af bezta konfekti. og fram-
leiðandinn er auðvitað Sælgætisgerðin Nói.
Slöast er dregið var hlaut verðlaunin:
Ragnar F. Guðmundsson, Laugalæk 19, Reykjavík.
Nafn
Heimili
Örkin er á bls.
Vinninganna má vitja i skrifstofu Vikunnar.
J
3. tbi. VIKAN 41