Vikan - 06.11.1969, Qupperneq 39

Fjarri heimsins
glaumi
Framhald af bls. 1~
detta það í hug. Hann átti erfitt með
að leyna biturleikanum.
— Það er ekki satt, sagði Bats-
heba, og hún starði á hann. — Það
er slúður. Þér getið sagt fólkinu
það.
Vildi hún ekki giftast Boldwood?
Var þá, eftir allt saman, einhver
von fyrir hann sjálfan?
— Batsheba, áttu við . . ?
— Ungfrú Everdene, ef ég má
biðja þig að muna það! Augu henn-
ar skutu gneistum.
Gabriel var á verði. Hann hörf-
aði frá henni og rétti úr sér.
— Ef það er rétt að herra Bold-
wood hefir beðið yðar, þá ætla ég
ekki að fara að tala um það við
fólkið, aðeins til að gera yður
greiða. Ég er búinn að gera of
mikið til að geðjast yður, ég get
ekki meira.
— Hver hefur beðið yður um
það? sagði Batsheba frekjulega. —
Þér getið bara sagt sannleikann, og
sannleikurinn er sá að ég hef alls
ekki hugsað mér að giftast honum.
Hún þagnaði og sparkaði í hálm-
inn á gólfinu. — Ég skammast mín
alls ekki fyrir að tala við hann,
sagði hún reiðilega. — En ég ætla
ekki að giftast honum, og það er
bezt að allir viti sannleikann.
— Eins og yður þóknast, ung-
frú Everdene, sagði Gabriel. — Ég
skal láta það berast. En mig lang-
ar til að segja yður álit mitt.
— Mér er fjandans sama um álit
yðar! svaraði Batsheba æst. Hún
fékk ákafan hjartslátt og var óþægi-
lega þvöl í lófanum. Hún hafði
ekki búizt við að Gabriel færi að
standa uppi í hárinu á henni.
En síðar, þegar hún hafði snúið
sér við, kallaði hún yfir öxl sér:
— Hvert er álit yðar? Hún vild ekki
líta framan í hann.
— Að þér hagið yður skammar-
lega! Rödd Gabriels var róleg og
ákveðin. Hann hélt áfram við að
binda girðingarefnið á vagninn. —
Þér afsakið orð mín, en þetta er
álit mitt.
— Það skiptir engu máli, sagði
Batsheba þóttafull. — Ásakanir frá
yður eru sem hrós þess manns sem
er betur viti borinn. Hún saup
hveljur, en henni fannst hún hafa
borgað fyrir, kúlan hitti í mark,
svo hún var hreykin af sjálfri sér.
Gabriel Oak, sem var ekki annað
en fjárhirðir á hennar eigin bú-
garði. Átti hún að leyfa honum að
brigzla sér? Þegar allt kom til alls
var ástæðan fyrir þessu framferði
hans örugglega afbrýðisemi og
brostnir draumar.
— Hagað mér skammarlega, hafði
hún upp eftir honum, og hún gat
ekki komið í veg fyrir að rödd
hennar titraði. — Hvað eigið þér
við með því? Var það kannski illa
gert af mér að taka yður ekki? Er
það það sem ergir yður?
— Það, sagði Gabriel og beit á
TRUCX
fHJMfl
CAiAWEt
V¥r '
jfígQ20*9
tntPMmn
f 8
Nö.SO
** 3oe9
04 AV

Æ . V-.
BILALOKK
grunnfyllir, spartl, þynnir,
slípimassi, vinyllakk,
málmhreinsiefni, álgrunnur,
silieone hreinsiefni
(sMíDÍŒl
H1IAR ER mm HANS NÓA?
Það er alltaf sami leikurinn í henni Yndisfrið okkar. Hún hefur
falið örkina hans Nóa einhvers staðar í blaðinu og heitir góð-
um verðlaunum handa þeim, sem getur fundið örkina. Verð-
launin eru stór konfektkassi, fullur af bezta konfekti. og fram-
leiðandinn er auðvitað Sælgætisgerðin Nói.
Síðast er dregið var hlaut verðlaunin:
Lllja Guðmundsdóttir, Háagerði 37, Reykjavík.
Nafn
Helmili
Orkin er á bls.
Vinninganna má vitja i skrifstofu Vikunnar.
45.
vörina, — ég er löngu hættur að
hugsa um það.
— Og þér hafið þá líka hætt að
óska þess? sagði Batsheba háðs-
lega.
— Já, það hef ég líka, svaraði
hann rólega. — En mér finnst það
ekki rétt af yður að leggja snörur
fyrir herra Boldwood, án þess að
meina nokkuð með þv(.
Batsheba sneri sér snögglega við,
ofsareið, en hann gaf henni ekki
tækifæri til að komast að.
— Já, það er einmitt það sem
mér finnst. Þér daðrið við heiðarleg-
an mann, án þess að meina nokkuð
með því, aðeins hégómans vegna!
Þér njótið þess að gera hann ást-
fanginn í yður, og hryggbrjótið
hann svo.
Þessi miskunnarlausi sannleikur
gerði Batshebu alveg æfa. Ásakan-
ir Gabriels og samvizkubit hennar
sjálfrar var meira en hún gat þol-
að. O, bara að hún hefði aldrei
sent þetta fjandans. kort! Biðjandi
augnaráð Williams Boldwood stóð
henni fyrir hugskotssjónum. Hún
fékk glýju í augun og rödd hennar
titraði.
— Hvernig leyfið þér yður að
finna að við mig! Hún hrópaði þessi
orð, varð að öskra til að heyra ekki
röddina í sínu eigin brjósti. —
Hvernig vogið þér yður?
Það hlaut að vera eitthvað sem
hún gæti tekið til bragðs. Hún gat
ekki látið hann bjóða sér þetta,
ekki hann, vinnumann hjá henni
sjálfri, — aldrei.....I
— Enginn af vinnufólki mínu
hefur leyfi til að finna að við mig!
Heyrið þér hvað ég segi? Ég vil ekki
hafa yður hér lengur!
Gabriel andaði djúpt. Hann vildi
ekki gefa eftir nú, láta undan
duttlungum hennar, — nei!
— Ég get farið, mér er það sönn
ánægja. Röddin var ísköld.
— Farið þá í guðs bænum, æpti
Batsheba.
Og Gabriel Oak var ekki leng-
ur í þjónustu Batshebu Ever-
dene........
Ibsen og Grieg
Framhald af bls. 21
Grieg sendir bréf sitt til Mún-
chen, en í millitíðinni hafði Ib-
sensfjölskyldan flutzt og gerði
það fyrst og fremst með hliðsjón
af námi Sigurðar. Henrik Ibsen
hafði aflað sér nákvæmra upp-
lýsinga um skólakerfið í Þýzka-
landi og komizt að raun um, að
heppilegast væri fyrir Sigurð
að stunda nám í Múnchen. í apríl
1875 flytja þau frá Dresden og
setjast að í Múnchen, í Schön-
feldt-stræti númer 17.
Kjör þeirra eru nú betri en
áður. Þau lifa ríkulegar en
nokkru sinni fyrr og það er gest-
kvæmt á heimili þeirra. Einu
sinni í viku hverri hafa þau opið
hús fyrir alla þá Norðmenn, sem
dveljast í Múnchen.
«•tbl- VIKAN 39